VOAL

VOAL

Copyright © 2022

VOAL

Kosovë

KUVENDI I KOSOVËS TË GJITHË BASHKË REZOLUTË PËR RAMUSH HARADINAJN!

VOAL – PRISHTINË –Deputetët e Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës pas ndalimit të Ramush Haradinajt në shtetin e Sllovenisë kanë kërkuar mbajtjen e një seance të jashtëzakonshme lidhur me këtë ngjarje e cila më pas u miratua nga ana e deputetëve me 65 për dhe asnjë kundër. Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës ka propozuar që Kuvendi i Kosovës të dal me një rezolutë e cila do të bënte që kreu i AAK-së, Ramush Haradinaj brenda orëve të kthehet në Kosovës. Këtë e ka thënë Shefja e Grupit Parlamentar, Donika Kadaj-Bujupi gjatë seancës së Kuvendit.

Lidhur me arrestimin e Haradinajt i pari u deklarua kryetari i Kuvendit, Kadri Veseli i cili tha se veprimet e tilla janë të pa pranueshme dhe si të tilla kanë shkaktuar shqetësime për të gjithë qytetarët e vendit.

Ndërkohë, shefja e Grupit Parlamentar të AAK-së Donika Kadaj-Bujupi në emër të subjektit të saj ka paraqitur mocionin procedural, duke kërkuar kështu një seancë të jashtëzakonshme lidhur me ndalimin e Haradinajt, duke e quajtuar skandal dhe goditje dhe fyrje të rëndë për shtetin e Kosovës.

Kërkesa e saj u mbështet nga të gjitha grupet parlamentare, shefat e të cilëve e cilësuan si veprim që ka lënduar marrëdhëniet e të dyja shteteve.

Shefi i GP të PDK-së Adem Grabovci, tha se provokimet e tilla po ndodhin jo rrallë për shtetin e Kosovës, nga fletëarreste të cilat tashmë sipas tij i takojnë të kaluarës dhe që janë të padrejta.

E shefi i Gp të LDK-së Ismet Beqiri, tha se ndalimi i Haradinajt lëndon dhe dëmton marrëdhëniet e mira të të dyja vendeve, dhe ka kërkuar në emër të subjektit të tij kthimin e menjëhershëm të Haradinajt në Kosovë.

Beqiri ka kërkuar nga autoritet që njerëzit e Kosovës konformë përgjegjësive që kanë të ndarmarrin masa që kjo situatë të zgjidhet dhe që dicka si kjo të mos ndodh në të ardhmen.

Shefi i GP të Vetëvendosjes, Glauk Konjufca, tha para deputetëve se ndalimi i Haradinajt është një akt i papranueshëm, i cili nuk i është drejtuar vetëm kundër Haradinajt, por edhe shteti të Kosovës, duke kërkuar kështyu kthimin e tij dhe të pasaportës diplamnike të Haradinajt. Konjufca ka kërkuar nga shteti i Kosovës që ndaj kësaj ngjarje t’i drejtohen një notë proteste shteti të Sllovenisë.

Në emër të Nismës foli deputeti Zafir Berisha, i cili tha se neglizhenca e institucioneve të vendit ka bërë që qytetarët të mos ndihen të sigurt derisa udhtojnë në një vend.

Glauk Konjufca – Vetëvendosje: Ne pajtohemi që Kuvendi i Kosovës të dal me një rezolutë. Na duhet një pauzë në formë që t’i harmonizojmë qëndrimet tona dhe të dalim me këtë rezolutë.

Zafir Berisha -NISMA: Besoj se do të jap kontribuon në këtë drejtim, me i kushtëzu instuiticonet e Kosovës në raport që ka me deputetët.

Edhe 6+ ka thënë se e pranojn këtë rezolutë

Ndërsa deputeti i pavarur Shaip Muja, i indjinuar me ngjarjen e një dite më parë, tha se ai ndonëse udhheq me një biznes që nga sot do të ndërpres të gjitha marrëdhinet me shtetin slloven, duke kërkuar kështu edhe nga qytetarët që të bojkotojnë produktet e këtij shteti.

Muja madje tha se nuk do ta përdorë më pasaportën diplomatike, pasi që ajo sipas tij nuk ka asnjë vlerë.

“Mendoj se në këtë moment derisa ne po vazhdojmë me këtë debat, z.Haradinaj edhe më tutje nuk po lejohet të kthehet në Kosovë. Kërkoj nga Kuvendi që të dal me një rezolutë e cila do të bëjë që z.Haradinaj brenda orësh të kthehet në Kosovë.

E deputeti Pal Lekaj, tha se ajo cfarë ka ndodhur gjatë ditës së djeshme në Slloveni është tallje me shtetin e Kosovës dhe me institucionet e saj.

Ndërkohë Haradinaj që nga dje vazhdon t’i pamundësohet kthimin në Kosovës, pasi që autoritetet sllove ende nuk po lejojnë kthimin e tij derisa të kryhet të gjitha procedurat dhe të sqarohet gjithcka rreth këtij fletëarresti.

Aktualisht deputetët po harmonizojnë qëndrimet e tyre për një rezolutë me anë të së cilës do të kërkojnë kthimin e Haradinajt në Kosovë./KosovaPress/

 

QIRINJ PËR DITËLINDJEN E UKSHIN HOTIT

VOAL – Rinia Demokratike e Partisë Demokratike të Kosovës, në hapësirën Universitare, pranë Bibliotekës Kombëtare, organizoi sonte ndezjen e qirinjve për nder të ditëlindjes së 72-të të veprimtarit të shquar Ukshin Hoti.

Aktivitetit simbolik iu bashkëngjit edhe zëvendës kryetari i PDK-së, njëherësh kryetar i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, i cili theksoi se “Ukshin Hoti me fuqinë e mendimit dhe veprës së tij, i dha përmasë reale lirisë dhe shtetësisë së Kosovës”.

“Ky shënimi simbolik i ditëlindjes së Ukshinit, na bën ta kujtojmë vendosmërinë epike për të qenë në shërbim të vendit”, tha Veseli.

Kryetarja e Rinisë Demokratike të PDK-së, Shpresa Rama, tha se “sonte në hapësirën universitare, me këtë aktivitet simbolik, shënojmë ditëlindjen e 72-të të veprimtarit dhe intelektualit të shquar Ukshin Hoti, për fatin e të cilit ende nuk dimë asgjë dhe presim që institucionet përgjegjëse të punojnë që të zbardhet fati i tij dhe të pagjeturve tjerë”.

Qëllimi i këtij aktiviteti simbolik, sipas RD të PDK-së, ishte rikujtimi që të punohet më shumë në zbardhjen e fatit të Ukshin Hotit dhe të pagjeturve tjerë./KosovaPress/

ARDIAN GJINI PËR RTV 21: SLLOVENIA DUHET TË KËRKOKË FALJE

VOAL – Nënkryetari i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ardian Gjini në emisionin “CLIK” të RTV21, ka deklaruar se shteti slloven, duhet t’i kërkoj falje Republikës së Kosovës për arrestimin e Haradinajt.

Gjini ka theksuar se nëse Sllovenia konsideron Kosovën një shtet me raporte të mira atëherë nevojitet kërkim falje.

” Pas kthimit të Ramush Haradinaj, Sllovenia duhet t’i kërkojë falje Republikës së Kosovës dhe Kuvendit të saj për arrestimin e Haradinajt” ka thënë Gjini duke shtuar se kërkim falje duhet bërë në emër të raporteve të Kosovës me Sllovenin.

Vuçiq: Haradinaj u arrestuar për t’i bërë presion Serbisë para bisedimeve në Bruksel

VOAL – Kryeministri i Serbisë, Aleaksandër Vuçiq, me rastin e arrestimit të liderit të AAK-së, Ramush Haradinaj në Slloveni, ka thënë se dikujt i ndodhin gjëra të çuditshme.

Vuçiq, në një deklaratë për B92, ka thënë se ky është rasti i 50-të që Haradinaj udhëton me të njëjtën pasaportë diplomatike, ndërsa sot, pikërisht pak ditë para bisedimeve në Bruksel, e arrestojnë.

“Me siguri se do të ketë presion ndaj Serbisë, por ne jemi të gatshëm të përballojmë situata edhe më të rënda. Do të shkojmë në Bruksel për t’u dakorduar, por se a do ta arrijmë këtë, mbetet të shohim. Për të luajtur tango nevojiten dy persona”, ka thënë Vuçiq.

Vuçiq ka thënë se, ju mbetet brenga e madhe ta ruajnë stabilitetin, prandaj nuk guxojnë të reagojnë padurueshëm, mirëpo as të lejojnë që dikush të diskreditojë, nënçmojë dhe shkelë.

“Nuk më pëlqejnë teoritë e konspiracionit, por në vendin tonë janë nxitur pasionet politike para ardhjes së zonjës Merkel, para dialogut në Bruksel, para Srebrenicës dhe para vendimit të FMN-së”./Zëri

Qytetarët: Slloveni a je Evropë a Serbi?

AAK: Slloveni a je Evropë a Serbi?

VOAL – Pas lajmit për ndalimin e Ramush Haradinajt, qytetarë dhe deputetët dhe përkrahësit e AAK-së kanë marr edhe pankarta në duar me mbishkrimin “Turp Slloveni” “Slloveni a je Evropë a je Serbi” e tjera.

Zyrtarët e AAK-së nuk do të largohen nga ambasada e Sllovenisë në Prishtinë deri në lirimin e Ramush Haradinajt nga policia sllovene.

Po ashtu ata kërkojnë nga Sllovenia që të kërkojë falje publike për këtë veprim.

Agjencia e Statisikave – Në Kosovë u lindën 756 binjakë

VOAL – PRISHTINË – Agjencia e Statistikave të Kosovës (ASK) ka publikuar sot statistikat e lindjeve në Kosovë më 2014.

Këto të dhëna tregojnë se gjatë vitit 2014 ka pasur 25. 929 lindje të gjalla, kurse 158 janë lindje të vdekura.

Koeficienti i vitalitetit është 3.4 (raporti ndërmjet lindjeve të gjalla dhe vdekjeve). Koeficienti i maskulinitetit është 112.2.

Koeficienti i lindjeve të vdekura – vdekjeve fetale në 1000 lindje ishte 6.1 promil. Prej të gjitha lindjeve, 99.8% e tyre kanë ndodhur në institucione mjekësore, ndërsa pjesa tjetër ka ndodhur në vend tjetër.

Numri më i madh i nënave që kanë lindur fëmijë është i grup-moshave 25-29 vjeç, me 35.0%; i grup-moshave 30-34 vjeç, me 24.2%; i grup-moshave 20-24 vjeç, me 23.3%; dhe grup-moshat e tjera përbëjnë 17.5% të numrit të përgjithshëm të lindjeve.

Mosha mesatare e femrave që kanë lindur fëmijë në vitin 2014 është 28.2 vjeç, kurse 37.7% e nënave e kanë lindur fëmijën e parë; 32.2% e nënave kanë lindur fëmijën e dytë; dhe 18.8% nënave fëmijën e tretë, e kështu me radhë.

Sipas peshës së fëmijës së lindur, në institucione shëndetësore, numri më i madh i foshnjave është me peshë 3 000-3 499gr. ose 37.1%; 3 500-3 999 gr., 30.8%; 2 500-2 999 gr., 13.9%, etj. Foshnjat e lindura të gjalla, me peshë më të vogël se 1000 gr. përbëjnë vetëm 0.2%.

Për fëmijët e lindur jashtë institucionit mjekësor, sipas metodologjisë së hulumtimit, nuk kërkohen të dhënat për peshën e tyre.

Sipas përgatitjes shkollore, dominojnë nënat me shkollë të mesme me 41.1%, shkollë fillore e kryer me 35.3% , shkollë të lartë dhe fakultet janë 15.3% e nënave, etj. Emri me frekuencë më të madhe (më i shpeshtë) për vitin 2014 për vajza ishte emri Erina 199, Alea 182 etj., ndërsa për djem ishte emri Diar 215, Amar 180 etj. Binjakë u lindën 756 foshnje, ndërsa trinjakë e më shumë u lindën 36 foshnje.

Të dhënat në këtë publikim janë paraqitur sipas bazës së grumbullimit të të dhënave administrative për vitin 2014 nga zyrat e gjendjes civile, ku janë grumbulluar gjithsej 32. 527 fletë statistikore për lindje DEM-1.

Për më shumë informata lidhur me Lindjet në Kosovë 2014, vizitoni: http://ask.rks-gov.net/

Reuters: Gjykata vendos për lirimin apo jo të Haradinajt

VOAL -LUBJANË – Ish kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj, komandant i UÇK-së gjatë luftës së Kosovës në periudhën 1998-99, është arrestuar nga policia sllovene sipas një urdhër arresti nga ana e Serbisë e vitit 2006, ka konfirmuar policia sllovene të mërkurën.

Partia e Haradinajt, Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, ka thënë se ai është “ndaluar” nga policia sllovene në aeroportin e Lubjanës derisa po kthehej në Kosovë nga Berlini, raporton Reuters.

AAK i ka bërë thirrje Sllovenisë që të lejojë vazhdimin e menjëhershëm të rrugëtimit të Haradinajt.

Policia sllovene ka thënë se një shtetas i Kosovës është arrestuar në aeroportin e Lubjanës, ndërsa kanë shtuar se një gjykatës i gjykatës së qytetit Kranj në Slloveninë perëndimore do të përcaktojë veprimet e ardhshme në lidhje me arrestin, transmeton Koha.net.

Një zyrtar qeveritar i Serbisë, duke folur për Reuters në kushte anonimiteti, ka thënë se Haradinaj është “ndaluar dhe po mbahet”.

Arrestimi i Haradinajt ka pasuar atë të komandantit boshnjak të luftës së Bonjës, Naser Oric, në Zvicër javën e kaluar, i cili u arrestua gjithashtu sipas një urdhër arresti nga shteti serb.

ANALISTËT – GJYKATA SPECIALE NUK KA ALTERNATIVË

Dështimi eventual i Kosovës që të themelojë dhomat e veçanta për trajtimin e rasteve të dyshuara për krime lufte do të kishte pasoja të mëdha, thonë analistët politik në Prishtinë.

Sipas tyre, pasojat nuk përfundojnë vetëm me bartjen eventuale të çështjes në Këshillin e Sigurimit të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, ngase ato shtrihen edhe në rrafshe tjera.

Gjykata Speciale për krime lufte, pretendon që të hetojë supozimet në raportin e Këshillit të Evropës lidhur me dyshimet për krime lufte të disa ish-pjesëtarëve të UÇK-së ndaj disa civilëve serbë gjatë periudhës së viteve 1999 – 2000.

Analisti Imer Mushkolaj mendon se me mosthemelimin e kësaj gjykate, Kosova do të tregonte se nuk është e interesuar t’i zbardhë këto pretendime.

Po ashtu, sipas tij, çështja më pas do të përfundonte në Këshillin e Sigurimit me çka do të mund të ri-fuqizohej ndikimi i OKB-së në Kosovë.

“Nëse nuk votohet krijimi i Gjykatës Speciale, institucionet dhe shteti i Kosovës do të dalë se nuk është i interesuar që t’i zgjidh krimet e pretenduara që kanë të bëjnë me të kaluarën”.

“Së dyti, natyrisht që paralajmërimet e disa prej anëtarëve të Këshillit të Sigurimit për bartjen e kësaj çështje në OKB do të ishte po ashtu me pasoja të mëdha për Kosovën, ngase do të ringjallej edhe njëherë Rezoluta 1244”, ka thënë Mushkolaj për Radion Evropa e Lirë.

Ndërkaq, analisti Artan Muhaxhiri vlerëson se themelimi i Gjykatës Speciale për krime lufte nuk ka alternativë.

Sipas tij, shteti i Kosovës ka treguar një zhvillim të ulët në sistemin e saj të drejtësisë, me çka edhe i ka krijuar parakushtet që ndërkombëtarët të krijojnë këto dhoma të specializuara për hetimin e dyshimeve të ngritura për krime lufte.

“Moskrijimi i kësaj gjykate do të konsiderohej si një lloj pranimi i fajësisë për të gjitha ato akuza të tmerrshme që janë duke u bërë kundër ish-UÇK-së dhe kundër disa personaliteteve të larta që kanë marrë pjesë në luftë”, ka thënë Muhaxhiri për Radion Evropa e Lirë.

Në vijim, Artan Muhaxhiri thotë po ashtu se injorimi i mesazheve që i vijnë Kosovës nga shtetet mike për themelimin e Gjykatës Speciale, do ta dëmtonte edhe imazhin e saj.

Me këtë veprim, sipas tij, Kosova do të dëshmonte se nuk është në gjendje të zbatojë një prej marrëveshjeve të arritura me Bashkimin Evropian.

“Mosthemelimi i kësaj gjykate do të ndikonte edhe në prishjen e raporteve me partnerët tanë kryesorë, gjë që është një hap krejtësisht i pafalshëm dhe që do të krijonte probleme shumë të mëdha në rrugën e Kosovës drejt Bashkimit Evropian dhe drejt institucioneve tjera ndërkombëtare”, ka deklaruar Muhaxhiri.

Megjithatë, krijimi i Gjykatës Speciale nuk po pritet aspak mirë nga një pjesë e subjekteve politike dhe organizatave të ndryshme, sidomos atyre që përfaqësojnë strukturat e dala nga lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK).

Organizatat e dala nga lufta e UÇK-së, kanë bërë me dije se do të organizojnë të mërkurën në Prishtinë një protestë përmes të cilës kundërshtojnë themelimin e Gjykatës Speciale.

Përfaqësuesi i këtyre organizatave, Xhavit Jashari u ka bërë të martën thirrje edhe deputetëve të Kuvendit të Kosovës që të mos e votojnë krijimin e kësaj gjykate.

“Do të kundërshtojmë fuqishëm krijimin e Gjykatës Speciale e cila mendojmë se është shumë e dëmshme jo vetëm për vlerat, jo vetëm për luftën, por është e dëmshme edhe për institucionet sepse e suprimon autonominë, suprimon shtetësinë, suprimon drejtësinë në Kosovë dhe mendojmë që ne duhet t’i fuqizojmë organet e drejtësisë që i kemi këtu”, ka deklaruar Jashari.

Në anën tjetër, zëdhënësi i Task Forcës Speciale Hetuese në lidhje me pretendimet e shprehura në raportin e Këshillit të Evropës, për krime lufte të disa ish-pjesëtarëve të UÇK-së ndaj disa civilëve serbë, Joao Sousa, ka thënë për Radion Evropa e Lirë se është në interesin e të gjitha palëve të përfshira që “pa vonesa tjera” të themelohen dhomat e veçanta të gjykatave dhe prokurorisë për t’i trajtuar rastet e dyshuara.

Ai ka rikujtuar se themelimi i këtyre dhomave të veçanta, apo siç njihet edhe me termin Gjykatë Speciale për krime lufte, rrjedh edhe nga letërkëmbimi ndërmjet presidentes Atifete Jahjaga dhe ish-përfaqësueses së lartë të Bashkimit Evropian, Catherine Ashton në prill të vitit 2014, të cilën në formë marrëveshjeje e kishte miratuar më pas Kuvendi i Kosovës. rel

Turqia e përkujtoi Sulltan Muratin e rënë në Kosovë më 1389

VOAL – Prishtinë, 16 qershor – Më 15 qershor 1389, gjatë Betejës së Kosovës ka rënë dëshmor, Sulltan Murati I dhe sot, 626 vjet më pas, ai u përkujtua dje me një ceremoni të organizuar nga Shoqata e Tyrbes së Sulltan Muratit (Meşhed-i Hüdavendigâr dernegi), Organizata për Bashkëpunim dhe Koordinim e Turqisë (TIKA) dhe Komuna e qytetit të Bursës nga Turqia, raporton Anadolu Agency.

Pjesëmarrës në këtë ceremoni ishin zyrtarët e lartë lokal dhe qendror të Kosovës, nga komunitetit turk, ambasadorja e Turqisë në Kosovë, Songul Ozan, drejtori i TIKA-së, Eyup Umutlu, myftiu i Kosovës, Naim Tërnava, përfaqësues të kontingjentit të Ushtrisë së Turqisë në kuadër të KFOR-it, kryetari i qytetit të Bursës, Rexhep Alltepe (Recep Altepe), kryetari i Komunës Osmangazi në Bursa, Mustafa Dyndar (Mustafa Dündar), si dhe mysafirë të shumtë nga Turqia e Maqedonia.

Ceremoninë përkujtimore të 626 vjetorit të rënies së padishahut Sulltan Muratit të Parë, e hapi kryetari i Shoqatës së Tyrbes së Sulltan Muratit I (Meşhed-i Hüdavendigâr dernegi), Muhammed Ali Yıldırım duke thënë se ky vend i shenjtë është dëshmi e një periudhe të lavdishme historike.

“Vlera e këtij vendi që përcakton fatin e një populli dhe një periudhe historike, së bashku me shiun i cili ra në këtë tokë, dhe e ujiti duke sjell bereqet i cili, në këtë 626 vjetor, e përgatiti këtë tablo që po e shohim sepse, ky shahadet është shahadet i pranuar” tha Yildirim duke falënderuar në veçanti piktorët e kësaj tabloje, ambasadoren e Turqisë në Kosovë, koordinatorin e TIKA-së, si dhe kryetarin e Komunës Osmangazi dhe atë të qytetit të Bursas.

Prof.dr Yusuf Oguzogllu, ekspertë i historisë Osmane dhe profesor i historisë në Universitetin Uludag të Bursës, rikujtoi Betejën e Kosovës ku forcat e shtetit Osman luftuan kundër ushtrive serbe dhe atyre krishtere, duke iu shkaktuar një humbje të madhe.
“Më vonë, edhe burimet serbe e pranojnë këtë disfatë. Fillimisht, rënia dëshmor e Sulltan Muratit kishte krijuar një atmosferë të fitores, megjithatë, dokumentet autentike historike tregojnë se shteti turk kishte krijuar një përparësi të madhe” tha prof.dr.Oguzogllu i cili foli për historinë e Betejës së Kosovës.

Si iniciatorë për fillimin e kësaj beteje ndërmjet të forcave serbe dhe ushtrisë së perandorisë osmane, prof.dr. Oguzogllu e përmend mbretin serb Lazarin i cili, fillimisht kishte zaptuar minierat e arit dhe të argjendit në Kosovë, duke iu dhënë në shfrytëzim minatorëve sakson, si dhe një sasi të konsiderueshme të argjendit, përmes të tregtarëve të Raguzës (Dubrovnikut) e shiste në Venedik.

Në këtë mënyrë, duke shfrytëzuar këtë pasuri të madhe, Lazari synonte të krijonte perandorinë e tij në këtë rajon. Për ta bërë këtë, Lazari filloi të shpenzoi shuma të mëdha të parave duke krijuar manastire me qëllim që Kishën Ortodokse Serbe ta ngrit në nivelin e Patriarkanës dhe të shtrijë ndikimin e tij në rajon, njëherësh duke lidhur aleancë me mbretin bullgar, ortodoksët e Greqisë dhe me mercenarët katolik hungarez, çek dhe tjerë, në mënyrë që të sulmoi Perandorinë Osmane. Duke e parë këtë rrezik, Sulltan Murati I-rë, fillimisht kërcënoi mbretin bullgar dhe e prishi aleancën e tij me mbretin serb Lazarin, kurse nga ana tjetër lidhi aleancë me katër fisnikët shqiptarë të këtyre trojeve për të luftuar kundër ekspansionit serb.

Në fund, profesori Oguzogllu tregon se si me fitoren e Sulltan Muratit I, Perandoria Osmane fillon fuqizimin e saj, jo me dhunë por duke sjell mirëqenie, shkollim, duke ndërtuar rrugë dhe duke krijuar sistem të jetesës, gjë kjo e cila ka zgjatur deri në vitin 1912 kur Perandoria Osmane e humbë Kosovën, të cilën e okupojnë serbët dhe aleatët e saj gjatë luftërave ballkanike.

Kryetari i Komunës së Obiliqit, Xhafer Gashi shprehu kënaqësinë dhe nderin që është në mesin e atyre që sot, në komunën e Obiliqit, janë prezent për të nderuar heronjtë, siç e quajti Sulltan Muratin I.

“ T’i nderosh heronjtë dhe dëshmorët, do të thotë ta kujtosh të kaluarën, të punosh për të tanishmen dhe të mendosh për të ardhmen” tha Gashi duke e vlerësuar lartë popullin turk për ndihmën që e ka dhënë në çlirimin e Kosovës, duke qenë pranë aleancës së NATO-së në vitin 1999, si dhe në kontributin e dhënë për ndërtimin e Kosovës së pasluftës. Në veçanti, kryetari i komunës së Obiliqit përmendi bashkëpunimin që komuna e tij e ka me Komunën Osmangazi të Bursës dhe kryetarin e saj, Mustafa Dyndar (Mustafa Dündar).

Ndërkohë, kryetari i Komunës Osmangazi, Dündar shprehi falënderimin e veçantë për të gjithë të pranishmit që në këtë ditë, 626 vjetorin e rënies së Sulltan Muratit I, kanë ardhur për të treguar respektin ndaj tij. Ai tregoi se nga viti 2006, çdo vit organizohen ceremoni përkujtimore, në Bursa dhe në vendin e rënies së tij, në Kosovë.

“Pas pushtimit të Edirnes dhe hapjes së rrugëve për zgjerimin e perandorisë në Ballkan, Sulltan Muratit I-rë në këto treva fitoi zemrat e popujve duke sjell frymën e bashkëjetesës në mirëqenie dhe paqe” tha Dundar duke shtuar se këtë traditë, komuna dhe qyteti i tij i Bursës, po e vazhdojnë edhe sot e kësaj dite duke bashkëpunuar dhe ndihmuar komunën me të cilën janë vëllazëruar, atë të Obiliqit.

Kryetari i qytetit të Bursës, Recep Altepe përshëndeti të pranishmit dhe i falënderoi që sot janë të pranishëm në përvjetorin e 626-të të rënies së heroit kombëtar dhe burrështetasit të madh.

“Neve na ka hije kjo. Dëshirojë që kjo traditë e bukur të vazhdojë dhe çdo vit ta kujtojmë me respekt dhe ta risim këtë manifestim” tha Altepe.

Myftiu i Kosovës, Naim efendi Tërnava, për të kujtuar figurën e Sulltan Muratit I, citoi nga Kur’an-i Kerim.

“Dhe kurrë mos thoni për ata të cilët vdesin në rrugën e zotit se ata janë të vdekur. Jo! Jo, ata janë të gjallë dhe në vazhdimësi të furnizuar me begati të madhit zot” tha myftiu Tërnava duke shtuar se është obligim për ta kujtuar Sulltan Muratin i cili kontribuoi në çlirimin e popullit shqiptar nga okupatori sllav që kishte zaptuar trevat shqiptare duke zbritur nga malet e Rusisë me qëllim që shqiptarët t’i asimilojnë plotësisht duke i zhdukur. “Me ardhjen e Sulltan Muratit, zullumqari i quajtur car Lazar u fshijë nga faqja e dheut” u shpreh myftiu Tërnava duke shtuar se për 500 vjet të tjera , shqiptarët dhe turqit bashkëjetuan dhe bashkë qeverisën këto troje.

Ambasadorja e Turqisë në Kosovë, Songul Ozan, në fillim e falënderoi profesorin e historisë, prof.dr.Yusuf Oguzogllun, për rrëfimin e tij mbi Betejën e Kosovës. Në vazhdim ajo u shpreh se është e lumtur që, vendi ku para 626 vitesh kishte rënë dëshmor padishahu i tretë i perandorisë osmane, Sultan Murati I është shndërruar në një simbol të qetësisë, paqes dhe vëllazërisë.

“Vuajtjet të cilat ja në përjetuar në Ballkan, në këto 100 vitet e fundit, na rikujtuan se sa të rëndësishme janë mirëqenia dhe paqja. Pavarësisht se sa të ndryshëm jemi për nga feja dhe etnia, nëse njëri ndaj tjetrit tregojmë respekt dhe mirëkuptim, do të kuptojmë se sa e vlefshme është paqja dhe sa duhet të ruhet ajo” tha ambasadorja Ozan.

Ajo shtoi se kjo ditë e përkujtimit të Sulltan Muratit I është ditë e cila ka tubuar vëllezërit nga Kosova dhe Turqia, me çka dëshmohet lidhja e gjatë dhe pamohueshme ndërmjet dy popujve mik dhe vëllazëror, ndër shekuj, gjë e cila është dëshmuar si para luftës së Kosovës ashtu edhe pas saj, me kontributin e shtetit të Turqisë në rindërtimin e Kosovës.

Kosova, Shqipëria mes vendeve më të varura nga paratë e emigracionit

VOAL – ROMË – Fondi Ndërkombëtar për Zhvillimin e Buqësisë, një agjenci e OKB-së me qendër në Romë thotë se vitin e kaluar emigrantët që jetojnë në vende evropiane dërguan në vendet e lindjes një shumë prej 109.4 miliardë dollarësh që kontribuan për të siguruar jetesën e 150 milionë vetëve në gjithë botën.

Një nga përfumdimet kryesore të raportit të këtij viti është se përfitimet për familjet mund të ishin shumë më të larta nëse ato do të kishin qasje në tregje më konkurruese për transferimin e parave dhe shërbime financiare për t’i ndihmuar që të kursejnë dhe investojnë fondet e tyre.

Burimi kryesor nga vijnë këto fonde është Evropa Perëndimore dhe Federata Ruse. Gjashtë vendet me shifrat më të larta të dërgesave janë Federata Ruse me 20.6 miliardë dollarë, Britania e Madhe me 17.1 miliardë, Gjermania me 14 miliardë dollarë, Franca me 10. 5 miliardë, Italia me 10.4  miliardë dhe Spanja me 9.6 miliardë. Të marra së bashku këto vende kanë siguruar 75 për qind të prurjeve nga Evropa.

Megjithatë, paratë që dolën nga këto vende nuk përbënin një rrjedhje të konsiderueshme fondesh nga këto vende. Sipas raportit ato përbënin vetëm 0.7 për qind të prodhimit të brendshëm bruto.

Rreth një e treta ose 36.5 miliardë dollarë nga paratë e emigrantëve nga vendet evropiane shkuan në 19 vende të Balltikut dhe Evropës Lindore, përfshirë në 10 vende të Bashkimit Evropian. Ndërsa pjesa tjetër, rreth 72.9 miliardë dollarë përfunduan në vende në zhvillim jashtë Evropës.

Nga 19 vendet ku shkojnë paratë e emigrantëve në Evropë, raporti arrin në përfundimin se nëntë vende ekonomitë e të cilave mbështeten tek bujqësia, ishin të varura më shumë nga prurja nga vendet evropiane, përfshirë 22 për qind e Prodhimit të Brendshëm Bruto në Moldavi dhe 17 për qind në Kosovë.

Në një kohë kur një numër i pashembullt refugjatësh po shkon në Evropë, për t’i shpëtuar konflikteve, në raport thuhet se Evropa ishte burim  fondesh nga emigrantët edhe për në shtete të brishta, përfshirë Irakun, Malin, Somalinë, Sudanin, Sirinë dhe Jemenin dhe se mund të bëhet më shumë për të shtuar ndikimin e prurjeve nga emigrantët për të ndihmuar në stabilizimin dhe rindërtimin e vendeve.

Për të llogaritur me saktësi ndikimin e këtyre parave dhe për të shmangur qarkullimin e parave nga vende me të ardhura të larta në vende të tjera me të ardhura të larta, ku vendet që kanë një prodhim të brendshëm bruto mbi 20 mijë dollarë në vit për frymë konsiderohen dërguese dhe ato që kanë nën 20 mijë, vende marrëse, ku përfshihen edhe Shqipëria dhe Kosova. Ato janë pjesë e nëntë vendeve evropiane që nuk janë në BE ku futen gjithsej 16 miliardë dollarë nga emigrantët çdo vit.

Një nga problemet e identifikuara në raport, mospërfshirja në sistemin financiar, mbështetet tek të dhënat nga Shqipëria, Kosova dhe Moldavia. Sipas këtyre të dhënave qasja në shërbimet financiare nuk përkthehet gjithmonë në përfshirje në sistem,  nëse nuk ka shërbime për nevojat e atyre që përfitojnë nga këto para, institucione të besueshme dhe përdorim të tyre të informuar përmes programeve për edukim financiar.

Nga vendet ku shkojnë paratë e emigrantëve, një e treta e tyre janë në Evropë të barazvlefshme me 36.5 miliardë dollarë. Ato thithin pjesën më të madhe, 79 për qind.  Nga këto, pjesa më e madhe janë në pjesën jugore dhe lindore. Nëntë vendet jo të BE-së në Evropë, marrin 16 miliardë dollarë nga Evropa, ose 81 për qind të të gjithë parave të emigrantëve.

Kosova dhe Shqipëria janë dy nga tre vendet ku mbi 90 për qind e fondeve nga emigrantët vijnë nga vende evropiane. Në Kosovë shifra është 1 milion e 226 mijë, 95 për qind, ndërsa për Shqipërinë 1 milionë e 118 mijë, 91 për qind.

Me më pak se 10 për qind të popullsisë evropiane, Shqipëria, Bjellorusia, Bosnja dhe Herzegovina, Kosova, Maqedonia, Moldavia, Mali i Zi, Serbia dhe Ukraina thithin pothuajse gjysmën, 44 për qind të të gjitha prurjeve evropiane.

Me përjashtim të Ukrainës këto vende kanë një histori emigracioni që filloi në vitet 1990 si pjesë e tranzicioneve politike.  za

QEVERIA E KOSOVËS NUK KA VULLNET PËR TË MIRATUAR LIGJIN ANTIMAFIA

VOAL – PRISHTINË – Përfaqësues të partive politike opozitare dhe të organizatave joqeveritare konsiderojnë se Kosovës i duhet sa më parë ligji që njihet si “anti-mafia”.

Ky ligj, siç thonë ata, do të rregullonte shumë çështje që kanë të bëjnë me fitimin e pasurisë në mënyrë të paligjshme dhe do të përshpejtonte procesin e sekuestrimit dhe konfiskimit të asaj pasurie të fituar në mënyrë jo të drejtë.

Albulena Haxhiu, kryetare e Komisionit për Legjislacion në Kuvendin e Kosovës, tha për Radion Evropa e Lirë, se Qeveria e Kosovës, nuk ka vullnet për procedimin e një ligji të tillë.

“Është evidente se pse qeveria, rrjedhimisht ministritë përkatëse nuk dëshirojnë që ta çojnë përpara ligjin anti-mafia. Për shkak se nëse procedohet një ligj anti-mafia, i bie të dalin kundër vetes dhe nuk do ta bëjnë një gjë të tillë. Njerëz të shumtë në ketë qeveri janë njerëz që vetë janë të përfshirë në aferat korruptive dhe rrjedhimisht nuk do të dalin kundër vetës”, tha Haxhiu.

Deputetja Haxhiu e cila i takon subjektit politik Lëvizja Vetëvendosje, tha se janë tri çështje kryesore se pse nuk po konfiskohet pasuria e paligjshme dhe pse zyrtarët që kanë krijuar pasuri të paligjshme nuk po dënohen.

“E para ka të bëjë me mungesën e pakos ligjore anti-korrupsion. E dyta ka të bëjë më mungesën e vullnetit politik dhe e treta ka të bëjë me ndërhyrjet flagrante të ekzekutivit në sistemin e drejtësisë. Ju e dini që pako ligjore kundër korrupsionit si pikë e parë është e mangët”, tha Haxhiu.

Subjekti politik Lëvizja Vetëvendosje, në mandatin e kaluar të Kuvendit të Kosovës kishte propozuar një projekt-ligj {Shqyrtimin dhe vërtetimin e pasurisë së pajusfitikueshme} që fuqizon kompetencat e prokurorisë dhe që barrën e provës ta vendos te i dyshuari.

Aktualisht sipas deputetes Haxhiu, barra e provës bie mbi prokurorin dhe siç shprehet ajo, është tepër e vështirë që prokurori të sigurojë prova dhe fakte për një pasuri të paligjshme.

Betim Musliu nga Instituti i Kosovës për Drejtësi, konsideron se në vazhdimësi ka mungesë të vullnetit politik për të pasur legjislacion, i cili u përgjigjet nevojave dhe kërkesave për të luftuar korrupsioni dhe krimin e organizuar në Kosovë.

Musliu tha se Instituti i Kosovës për Drejtësi, por edhe organizata të tjera nga shoqëria civile, kanë kërkuar që të ketë ligj për luftimin e pasurisë së paligjshme dhe jo legjislacion, i cili krijon mundësi që të konfiskon pasuri vetëm atëherë kur vërtetohet se ka buruar nga krimi.

“Legjislacioni duhet të modifikohet dhe duhet të krijohet mundësi më e mirë për sistemin e drejtësisë që të ketë lehtësira në luftimin e pasurisë se paligjshme. Kjo do të duhej të bëhet në një ligj, i cili do të duhej të ishte ligj për konfiskimin e pasurisë në procedurë civile. Në ketë rast do të mundësohej që të luftohej pasuria e paligjshme, por që të mos lidhej gjithsesi me luftimin e individit, i cili e ka krijuar atë pasuri”, tha Musliu.

Musliu thekson se çdo ligj, i cili është në shërbim të parandalimit dhe luftimit të krimit të organizuar, është i mirëseardhur. Por, për nxjerrjen e ligjit që njihet si “anti-mafia” dhe të tjera ligje të ngjashme, nuk ka vullnet politik.

“Kjo është një sfidë për ta, sepse në momentin që krijohet ligji që mundëson luftimin e pasurive të paligjshme, atëherë me siguri se një pjesë e tyre do të mund të ishin edhe atak i këtij ligji, nëse ai do të zbatohej si duhej nga ana e zbatuesve të ligjit, që në ketë rast janë policia, prokuroria dhe gjyqësori”, deklaroi Musliu.

Zyrtarët e qeverisë se Kosovës, kanë deklaruar se pavarësisht që nuk ekziston ligji “anti-mafia”, është “Ligji për Zgjerimin e Kompetencave për Konfiskimin e Pasurisë së Fituar në Vepër Penale” që sipas tyre kryen funksionin e njëjtë.

Miratimi i një ligji “anti-mafia” është një nga kushtet e përcaktuara edhe në raportet e Komisionit Evropian.

SHOKUT ZHGOBAR NGA SLLOVENIA! – Nga AGRON SHABANI

….!
Shoku Zhbogar! Winston Churchilli na mëson se e “vërteta e përgjithshme” në politikë të lartë ose diplomaci, nganjëherë është aq e madhe (megalomane), aq sfiduese dhe misterioze  ose turbulente, saqë shpeshherë jemi të detyruar ta mbulojmë dhe justifikojmë atë me  rrënjë” të ndryshme katrore! Apo, mbase me 1001  të “vërteta   tjera me të vogla. Apo jo, shoku Zhbogar!?
Gjithashtu mos harro shoku Zhbogar se në këtë “prizëm të suspektshëm” dhe tepër dubioz, thuhet shpesh se ateizmi ose mosbesimi i përgjithshem janë të arësyeshem dhe të akceptueshem deri atëherë kur i zbulojnë dhe justifikojnë shkaqet dhe arësyetueshmerinë e një besimi, gjegjësisht, mosbesimi të thellë.
Kjo, sidomos  në  “suspektin” ose “katalogun e madh”  të ligjëve, standardeve dhe kërkesave të pafundme politike, diplomatike, administrative, juridike dhe të tjera të “burrave të fortë” të  Brukselit (si shoku Zhbogar nga Sllovenia!) në adresë të  shtetit dhe qeverisë së Kosovës për t´u anëtarësuar ose aderuar në BE ose UE etj.
Mbase, si ligje, kërkesa dhe standarde të dyfishta….!
Për të mos thënë këtu si gogol ose karrem politik ose diplomatik  të “administrates së lartë” burokratike dhe politokratike në Bruksel në adresë të shtetit dhe qeverisë kosovare për vazhdimin e “të të ashtuquajturit “dialog teknik” në  relacioni  Kosovë-Serbi ( plus e ashtuquajtura ” gjykata speciale”) ! E cila në rastin konkret nuk është asgjë tjetër pos një “traktati  të sofistikuar” antishqiptar ose antikosovar me kompromise, koncesione dhe beneficione të njohura politike, teritoriale, administrative, juridike dhe të tjera ndaj Serbisë . Po, po shoku Zhbogar….!
Kjo edhe përkunder asaj se populli ose shteti serb (nën regjimin kriminal dhe gjakatar të Milloshevicçit, Sheshelit, Arkanit,Nikoliqit etj.) -gjatë luftës së fundit në Kosovë, kanë kryer krime, masakra, gjenocit, etnocid , kulturocid dhe urbanocid të egër dhe tepër primitiv në Kosovë. Dhe, jo vetëm në Kosovë. Apo ” jo”  shoku Zhbogar!
Duke i vrarë, përndjekur, plaçkitur, djegur, shkatërruar dhe masakruar në këtë vorbull me mijëra qytetarë të pambrojtur (civil ) shqiptarë në Kosovë. Kryesisht gra, pleq dhe femijë të pambrojtur ose duarthatë. Madje, shih ti! Duke i vrarë dhe masakruar fëmijet (fatosat)  shqiptarë akoma pa lindur! Në embrionin ose në barkun e nënave shqiptare, shoku Zhbogar!
Ato plagë akoma vazhdojnë të kullojnë gjak në shpirtin dhe kujtesën e përgjithshme individuale dhe kolektive të çdo shqiptari, shoku Zhbogar nga Sllovenia mike!
Ndaj, t´u imponosh ose kërkosh sot shqiptarëve të Kosovës kompromise ose koncesione të ndryshme (përmes ligjeve, diktateve ose  standardeve të dyfishta )- ndaj Serbisë! Vërtetë të ngjan në “punë Sizifi”. Për të mos thënë këtu në blasfemi, demagogji dhe hipokrizi të madhe politike dhe historike shoku Zhbogar!Por…!

…!
Mëqe fjala mbi ish kryeministrin britanik, Winston Churchill (Uinston Çurçill) dhe zhvillimet e dikurshme dramtatike dhe tektonike gjatë Luftës së Dytë Botërore: Në vazhdim ia vlen të rikujtohet fakti se pas “traktatit të fshehtë” mes Stalinit dhe Churchillit dikund në vlugun me të madh të Luftës së Dytë Botërore: Asokohe ishte vendosur që t´i jipeshin ndihma dhe mbështetje të gjithëmbarshme ushtarake ( luftarake), teknike, materiale, logjistike e tjera qeverisë serbe në mërgim! Apo ” jo” shoku Zhbogar!
Kjo menjëherë pas takimit të njohur Tito-Subashiç në Vis të Kroacisë në vitin 1944 ! Ku me mbështetjen dhe trysninë e përbashkët britaniko-sovjetike, do të vendosej dhe propozohej edhe zgjedhja ose emrimi i dekretuar ( lexo: me dekretin paraprak të Stalinit dhe Çurçillit ) i Drazha Mihajlloviçit ( kryeçetnikut dhe kriminelit të njohur serb që luftonte dhe angazhohej asokohe për Serbinë e Madhe… Duke i prerë në fyt, vrarë dhe masakruar shqiptarët dhe popujt tjerë joserbë!!!)- në funksionin e ministrit të Mbrojtjes ose të Luftës në qeverinë e atëhershme serbojugosllave gjatë  Luftës së Dytë Botërore.
Në këtë prizëm, të njohura gjithashtu janë ndihmat dhe mbështetjet e fuqishme ushtarake, politike, materiale, ekonomike dhe të tjera  të vendëve të ndryshme anëtare të ish “Antantës se Madhe” ( plus Rusisë etj:) ndaj Serbisë në luftën ose frontin e njohur të Selanikut ( 1918) si dhe në luftëra dhe konflikte të tjera botërore ose ballkanike! Kundër popullit shqiptar -sidomos shoku Zhbogar!
Gjithashtu, të njohura dhe shumë të freskëta janë edhe kujtimet e hidhura mbi dhunën dhe masakrat e egra të soldateskës serbo-malaziase në Shqipëri gjatë tërheqjës së tyre kapitulluese ose disfatiste nepër teritorin e shqiptarë gjatë vitit gjatë vitit 1915 etj. Mos harro!
Ndryshe nga kjo, shoku Zhbogar, gjithashtu mos harro se pas nënshkrimit të “traktatit të miqësisë dhe ndihmës reciproke” me ish Bashkimin Sovjetik gjatë vitit 1941, madje takimit të njohur Tito- Churchill në Caserto me 12 gusht të vitit 1944, si dhe depërtimit të ushtrisë se kuqe ruso-sovjetike  ne Hungari, Rumani dhe në vende të tjera juglindore ose ballkanike gjatë vitit 1945: Shumica e çetnikëve ose kriminelëve të ndryshëm serbË i kishin z´deshur ( ndryshuar)  uniformat e tyre çetnike. Për t´i ndërruar ose zëvendësuar ato me uniformat e ” partizanëve”  të Titos, Kardelit  etj. Si dhe për t´u futur dhe inkorporuar ( inkriminuar) dikur me vonë në pothuajse të të gjitha poret ose nivelet e mundshme të regjimit të atëhershëm serbojugosllav ( të Josip Broz Titos, Eduard Kardelit, Stane Dollancit, Aleksander Rankoviçit etj.)-menjëherë pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore. Për t´i vrarë, burgosur, përndjekur, arrestuar ose internuar shqiptarët dhe të tjerët që nuk mendonin askokohe si Titoja, Kardeli, Rankoviçi etj. Mos harro, pra, shoku Zhbogar!
….!
Se këndejmi, pos në traktatët dhe konferencat e ndryshme antantiste, pentarkiste etjera..si ” Kongresi i Vjenës” me 1815, “Kongresi i Berlinit” ose “Traktati i Shën Stefanit” me 1878, “Konferenca e Ambasadorëve” të Londrës me 1913, “Traktati i Versajës” me 1918-1919 etj. Hartat, gjegjësisht, historitë dhe “gjeografitë e reja”  politike, ushtarake, konjukturale, ideologjike dhe të tjera … Si duket, atëherë ( apo, mos ndofta,  njëherë e përgjithmonë?!)- u skicuan, hartuan ( vizatuan) dhe vendosen dikur tjetër?  Përkatësisht, në  Marinën luftarake britanike “Prince of Welles” gjatë vitit 1941. Kur ishte firmosur atëbotë “Karta  e Atlantikut” në mes Churchillit të Britanisë se Madhe dhe Roseveltit të SHBA-së , për t´i ndihmuar ushtarakisht ish BRSS-së dhe Stalinit ( plus Titos etj.) gjatë Luftës së Dyte Botërore dhe kështu me radhë. Apo, mos ndofta, në “Konferencën e Kazablankës” ( Marok)  dhe të Teheranit ( Iran) gjatë vitit 1943, në “Konferencën e Jaltës” ( Rusi) dhe të Parisit  ( Francë) të vitit 1945 dhe të tjera ?…Kush e di!  Apo jo, shoku Zhbogar!
Në të kundërtën, edhe përkundër platformës dhe një filozofie të përbashkët në kuptimin e njohur global ose universal të fjalës. E ashtuquajtura “arkitektura” ose “infrastruktura e përbashkët evropiane”, ndonëse e lindur si ide apo si projekt i përbashkët dhe vizion në  “Traktatin e Brukselit” gjatë vitit 1948 dhe kështu me radhë. Në strukturën ose substancën e saj, ndodhet e ngritur dhe projektuar pikërisht mbi “bazat” ose “themelet” e ndryshme  borgjeze dhe ekskluziviste  “urbi et orbi” të “Traktatit te Versajes” me 1919 dhe të ngjashme.
Apo,mos ndofta  në formë konsensusesh, koncesionesh ose kompromisesh të ndryshme shtetërore, nacionale, politike, historike, gjeografike dhe të tjera ndaj vendeve ose popujve të ndryshëm “artificial” ose johistorikë që kishin ” lindur” ose ishin projektuar dikur nepër etapat ose periudhat e ndryshme të imperializmit, kolonializmit etj. Kush e di, shoku Zhbogar!
Ndërkohë që në “buzëmbrëmjen” ose “muzgun e parë” të parafillimit të Luftës së Parë Botërore, kur  imperializmi ose i ashtuquajturi ” liberalizmi i lartë” imperial, kolonial ose gjysemkolonialist, e kishin  arrirë si të thuash ” zenitin” ose kulminacionin e tyre. Asokohe dy të tretat ( 2 / 3 ) e popujve dhe vendeve të ndryshme gjithandej globit tonë tokësorndodheshin nën sundimin, kontrollin, dominim dhe monopolin e plotë të fuqive të ndryshme imperiale, koloniale ose gjysëmkolonialiste. Edhe Sllovenia dhe Sllovakia, shoku Zhbogar!
E  deshifruar ose dekoduar ndryshe, gjegjësisht, me formulën ose shifrën e njohur të faktëve dhe realiteteve të njohura politike, historike, ushtarake, shtetërore, nacionale etj. Kjo donë të thotë se deri në fillim të Luftës së Parë Botërore, historia e përgjithshme botërore ose ndërkombëtare, akoma po vazhdonte të shkruhej, skicohej ose formulohej në kuader të të ashtuqajturit “rrethit vicioz”  ose “ekskluzivist” të fuqive të dikushme koloniale dhe imperialiste ( plus Rusisë dhe Turqisë) kur slovenët, sllovakët dhe të tjerët , asokohe quheshin ” popuj artificial” ose johistorikë.
Kjo sidomos atëherë kur historia jo rrallë herë është imponuar si ” gjeografi  politike” ose anasjelltas.
Apo, mos ndofta  ” jo” shoku Zhbogar!

EKSPERTËT – NUK KA MARRËDHËNIE EKONOMIKE MES DY SHTETEVE SHQIPTARE

 VOAL – Marrëdhëniet ekonomike mes Republikës se Kosovës dhe asaj të Shqipërisë mbeten simbolike dhe nën hijen e agjendës politike, theksojnë përfaqësues të subjekteve ekonomike dhe ekspertë të ekonomisë.

Sipas tyre bashkëpunimi ekonomik karakterizohet vetëm nga shkëmbimet tregtare eksport – import, më një nivel të ulët.

Të dhënat zyrtare tregojnë se në tremujorin e parë të këtij viti, produktet e Kosovës të eksportuara në Shqipëri janë afër 4 milionë euro, përderisa importi i produkteve të Shqipërisë në Kosovë ka arritur mbi 19 milionë euro.

Safet Gërxhaliu, kryetar në Odën Ekonomike të Kosovës, thotë se duke marrë parasysh investimet e realizuara në infrastrukturë nga të dyja shtetet, sa i përket nivelit të bashkëpunimit ekonomik, sic thotë ai, më shumë ka arsye për brengosje se sa për kënaqësi.

Gërxhaliu ndërkaq konsideron se është koha e fundit kur ekonomia duhet të jetë prioritet i të dyja shteteve.

“Neve na duhen projekte konkrete, përmes së cilave projekte promovohen produktet edhe të Kosovës edhe të Shqipërisë, përmes së cilave do krijohet stabilitet social, edhe në Kosovë, dhe Shqipëri”.

“Pra përmes së cilave produkte dhe shërbimesh, promovohet brendi ‘Made in Kosova’ dhe ‘Made in Shqipëria’. Është koha kur agjenda politika të çlirohet dhe ekonomia të jetë prioritet i prioriteteve të të dyjave shteteve”, thotë Gërxhaliu për Radion Evropa e Lirë.

Edhe eksperti për çështje ekonomike, Mejdi Abazi, pohon se bashkëpunimi në mes të Kosovës dhe Shqipërisë ekziston vetëm në aspektin politik, por jo në atë ekonomik.

Ai thotë se në mes të këtyre dy shteteve ende paraqiten barriera në aspektin ekonomik.

Sipas tij, mungon vullneti politik i të dyja qeverive që të rritet bashkëpunimi ekonomik.

“Përndryshe kosovarë, më tepër kanë bashkëpunim ekonomik më Serbinë se sa më Shqipërinë. Edhe pse më Serbinë nuk kemi asnjë bashkëpunim politik. Por, mungon një vullnet i mirë, si qeveri e Kosovës dhe si qeveri e Shqipërisë, në rritjen e bashkëpunimit ekonomik. Kemi mjaft për të ofruar për njëri tjetrin, edhe Shqipëria edhe Kosova në këmbime tregtare dhe ekonomike “, tha Abazi për Radion Evropa e Lirë.

Për lehtësim të një bashkëpunimi ekonomik në mes të këtyre dy shteteve tashme janë nënshkruar shumë marrëveshje dhe memorandume.

Por, Gërxhaliu nuk është i kënaqur më zbatimin e tyre në praktikë. Ai thotë se të dy qeveritë duhet të kenë projekte konkrete.

“Është dobësi kombëtare të merremi veç më forma të tregtisë klasike, duhet të gjenden forma më të avancuara, por jo të jemi pretendues apo konkurrent në të dyja tregjet”.

“Bashkërisht të dalim në tregun e tretë dhe më gjerë. Sepse, e tërë kjo infrastrukturë nuk e ka arsyeshmërinë e vet, në qoftë se e shfrytëzojmë vetëm për tre muajit e pushimeve verore, ku kosovarët shkojnë në Shqipëri “, thotë Gërxhaliu.

Sidoqoftë, në fillim të këtij viti, Prishtina dhe Tirana kanë arritur një marrëveshje për tranzit të përbashkët në pikën doganore në Vërmicë .

Ndërkaq, është vendosur që porti i Durrësit të jetë pika e vetme e kontrollit doganor për mallrat që hyjnë në Kosovë, pa pasur nevojë për procedura tjera në kufi.

SHTATË VJET NGA HYRJA NË FUQI E KUSHTETUTËS SË REPUBLIKËS SË KOSOVËS

 

VOAL – PRISHTINË – Më 15 qershor të vitit 2008 hyri në fuqi Kushtetuta e Republikës së Kosovës. Kjo shënoi edhe shtimin e dikastereve shtetërore dhe fillimin e pranisë së diplomacisë kosovare në qendrat e vendosjes ndërkombëtare.

U miratuan edhe ligjet bazë për pushtetin lokal, siç ishin ligji për Vetëqeverisjen Lokale, ligji për Kufijtë Administrativë, ligji për Financat Lokale.

Kushtetuta e Republikës së Kosovës po iu nënshtrohet ndërkohë ndryshimeve të mëdha për shkak të Gjykatës Speciale.

ABDIXHIKU – SISTEMI ARSIMOR NË KOSOVË, NJË FABRIKË E PADITURISË

VOAL – PRISHTINË – Analisti i njohur Lumir Abdixhiku në një kolumnë të sotme shkruan se sistemi arsimor, i cili është lënë nga ndërkombëtarët krejtësisht në kompetencën e Kosovës, është një fabrikë e paditurisë.

Ato arritje të derisotme, nënvizon autori, janë më shumë rezultat i një idealizmi, që, ndoshta rridhte si nevojë për t’iu kundërvënë të padrejtave ndaj shqiptarëve, “prandaj dhe kultivuam arsimimin me shumë pasion. Së paku pra, ka pasur një respekt për të.”

Kjo gjendje, sipas tij, është në gjithë nivelet, nga sistemi parashkollor deri te ai pasuniversitar.  Për këtë Abdixhiku fajëson politikën arsimore, programet mësimore, mësimdhënësit dhe vetë shoqërinë: “Një llum i tërë ka kapur një fabrikë dijeje, për ta transformuar në fabrikë paditurie.”

“Pra i gjithë sistemi ynë edukativ është strehimore e madhe e të papunëve. Ky sistem i mban ata për një kohë të shkurtër – aq sa zgjasin studimet – për t’i lëshuar dhe më të papërdorshëm se sa ishin në fillim. Ata që vendosin t’i shtojnë tituj vetes, fatkeqësisht, do të mësohen nga të njëjtët individë, të njëjtat tekste e të njëjtat forma, sikurse në fakultet. Postdiplomikët, përveçse humbin një apo dy vjet, nuk mësojnë asgjë prej gjëje në master më shumë se sa në fakultet. Janë mbajtur – në strehimoren e të papunëve – vetëm një apo dy vjet më shumë.” – thekson Abdixhiku.

KOSOVË – MËRGIMTARËVE IU ZHVATËN 200 MILIONË EURO

Topalli: Prapa këtij akti kriminal janë të afërm të Behgjet Pacollit dhe Hashim Thaçit

VOAL – PRISHTINË – Nga paslufta e deri më sot, kompanitë e sigurimeve të Kosovës kanë fituan miliona euro nga mërgimtarët e Kosovës në botën perëndimore, duke i detyruar ata që të paguajnë shuma të mëdha parash për policat e sigurimeve me rastin e hyrjes së tyre në Kosovë. Sipas përfaqësuesve të opozitës, fajtorë që mërgimtarët tash e 15 vjet po plaçkiten janë të afërm të Behgjet Pacollit dhe Hashim Thaçit që kontrollojnë Byronë e Sigurimeve. Ajo që dihet nga ana e zyrtarëve të BQKsë janë shifrat e fitimeve që i bënë kompanitë e sigurimeve për vitin e kaluar dhe ato të 5 mujorit të parë sivjet. Zëdhënësi i BQK-së, Besnik Kada, tha për “Kosova Sot” se të hyrat nga shitja e policave kufitare gjatë vitit 2014 ishin në shumë rreth 14.7 milionë euro. Nga këto të hyra, përveç pagesës së dëmeve, ka edhe shpenzime tjera operative, të cilat ndodhin me rastin e kryerjes së operacioneve të Byrosë”. Sipas Kadës, të hyrat nga shitja e policave kufitare për 5 muajt e parë të këtij viti janë rreth 4.5 milionë euro. Kada tha se BQK-ja në takimet e zhvilluara ka kërkuar rishikimin e tarifave të policave kufitare. Kada nuk ka folur për atë se si po vazhdojnë të dëmtohen bashkatdhetarët nga politika e grupeve të interesave dhe as sa para saktësisht i kanë dëmtuar mërgimtarët Gani Thaçi, vëlla i Hashim Thaçit, dhe Rrahim Pacolli, i afërm i Behgjet Pacollit. ks

Veriu i Mitrovicës nuk i liron pronat e uzurpuara

VOAL – MITROVICË – Ndërkohë që në pjesën veriore të Mitrovicës aktualisht janë në pritje edhe 279 kërkesa për dëbime.

“Gjatë vitit 2014 në pjesën veriore të Mitrovicës janë realizuar gjithsej 7 dëbime. Në pjesën veriore të Mitrovicës aktualisht janë në pritje 279 kërkesa për dëbime”, ka thënë për gazetën, zëdhënësi i Agjencisë, Arian Krasniqi.

Dëbimet në atë pjesë kanë qenë problematike për shkak të situatës politike, gjë që është evidentuar edhe në raportin vjetor të Agjencisë Kosovare të Pronës të vitit 2014.
“Procesi i dëbimit i mbështetur nga Policia e Kosovës në veri të Mitrovicës rifilloi në shtator të vitit 2009, megjithatë u ndërpre pas një incidenti në janar 2010. Për të siguruar vazhdimësinë e funksionimit në veri të Mitrovicës, AKP-ja vendosi që të vazhdojë me dëbimet pa mbështetjen e policisë, pasi që këto ishin më pak të kundërshtueshme, meqë shumica e rasteve janë përfunduar me dialog”, thuhet në këtë raport. Megjithatë, sipas raportit, kjo nuk ishte një situatë e qëndrueshme.

LIDERI DIKTATORIAL I LDK-së, MONSTRUM I POLITIKËS KOSOVARE! – Nga FLORIM ZEQA

Pas publikimit të shkrimit “LDK-ja post-mortum”, pak orë pas përmbylljes së shëmtuar të kuvendit VIII, me ç’rast ndodhi rikapja e LDK-së përmes formave më perfide të diktatit,…një injorant politik pak më i madh se diktatori Mustafa u shpreh kështu me komentin e tij mbi shkrimin e sipërpërmendur, po citoj: “Mendimi yt more Florim Zeqa është mbi të gjitha, po ste pelqeu ty çdo gjë është e shtrembër, duhet vlerësu mendimin e shumicës. Delegatët e këtij kuvendi nuk janë më pak të menqur se unë dhe ti prandaj duhet vlerësu vendimi i shumicës si në gjithë botën demokratike…”.
Shtrëmbërimin në Kuvendin VIII zgjedhor të LDK-së nuk e bëra unë, atë e bëri politika puçiste e diktatorit Mustafa. Ngritja e duarve të delegatëve të shantazhuar në asnjë rrethanë nuk është shprehje e mendimit të shumicës, as shprehje e vullnetit të  lirë, por është e kundërta e saj.
Pikërisht me këtë dhe me aktin e pengimit të hyrjes së delegatëve të degëve më të mëdha dhe më të fuqishme nga Diaspora në Kuvend (Zvicër dhe Gjermani) u dhunua vullneti i shumicës dhe u dhunua demokracia e mbrendshme në këtë subjekt politik, e cila rezultoj me daljen nga kuvendi në mënyrë demonstrative të kandidatës për kryetare, zonjës Vjosa Osmani dhe deklarimeve publike për largim nga ky subjekt politik i disa prej veprimtarëve më të devotshëm dhe të largimit në heshtje të qindra e mijëra antarëve të tjerë besnik të LDK-së, të cilët nuk dëshirojnë të identifikohen dhe as të jenë më pjesë e kësaj strukture klanore  të LDK-së së kapur dhe stërkapur nga fundrrinat e ish sistemit komunist Jugosllav.
Turpin e radhës diktatoti Mustafa e bëri ditëve të fundit ndaj të pakënaqurëve të shumtë në LDK (pothuajse të gjithë antarësisë përveq të klonuarëve, sejmenëve besnik, puthadorëve dhe injorantëve, servilëve dhe bythëlëpirësve),…i cili me një  qasje hakmarrëse i quajti zhurmagjinjë të gjithë zërat kritik që kundërshtuan rizgjedhjen antidemokratike të tij në kuvendin e turpit !
Kjo paraqet shprehjen më reale të imoralitetit politik dhe njerëzor që posedon ky njeri i padinjitetshëm dhe shpirtëligë, paraqet shprehjen më tipike të një diktatori të rryer,….për të cilin, të mirë janë të gjithë ata që mendojnë njëjtë si ai, që shprehen njëjtë si ai dhe që injorojnë vlerat e mirëfillta njëjtë si ai.
Me një fjalë diktatori po mundohet t’ua mbyllë gojën gjithë atyre që nuk flasin me cinizmin e tij, që nuk shprehen njësoj me gjuhen injoruese dhe mimikën antipatike të tij !
Më mirë se agjë tjetër,  personalitetin e tij e vërteton mënyra e ardhjes së tij në pushtet (në LDK dhe në krye të ekzekutivit të vendit).
Para pesë viteve erdhi në krye të LDK-së, duke i venë “thikë pas shpine” kryetarit të atëhershëm, zotit Fatmir Sejdiu,…erdhi me gojën plotë premtime për reformimin e partisë,…për të instaluar format më të egra të diktatit; kërcënimet, shantazhet, linçimet, manipulimet, kontrabandimin e votës së elektoratit,…praktika këto të paqëna në LDK-në rugoviane.
Në të njëjtën mënyrë, por akoma më keq vazhdoi vitin e kaluar pas humbjes në zgjedhjet e 8 qershorit,…për të kënaqur egon e vet personale, në fillim i mashtroi dhe në fund pas bllokadës 6 mujore i tradhëtoi të gjithë partnerët në koalicion (VLAN) dhe jo vetëm këta; me këtë veprim i tradhëtoi 70 % të elektoratit kosovar që u rreshtuan të gjithë së bashku për të larguar të keqën e madhe nga qeverisja e vendit, e në radhë të parë e tradhëtoi siq është më së keqi elektoratin rugovian, të cilit i mori votën me premtimin parazgjedhor për mosbashkeqeverisje me PDK-në dhe strukturat kriminale në vend dhe më shumë premtime të tjera, vargu i të cilave është shumë i gjatë dhe i njohur mirë nga të gjithë.
Diktatori, i harroi të gjitha premtimet publike elektorale, në vend të tyre tani po mirret me premtimet e tija personale ndaj vartësit të tij Hashim Thaçit, të cilit i ka premtuar votimin për president të vendit në fillimin e 2016-s nga LDK-ja, kusht ky për qendrimin e tij të mëtutjeshëm në krye të ekzekutivit të vendit.
Kështu diktatori Mustafa, përmes Thaçit “President” dëshiron të forcojë akoma më tepër martesën e krimit dhe korrupsionit në vend,…veprime këto që shkaktojnë thyerjën e shpresave të qytetarëve.
Instalimi i diktaturës në LDK nga ana e Isa Mustafës, shënon fillimin e fundit të këtij subjekti politik.
Lideri i LDK-së, përveq se në diktator, me veprimet e tija u shëndrrua në një monstrum të politikës kosovare. Pesë vite më parë, përmes marrveshjes fatkeqe të treshës; Thaçi-Pacolli-Mustafa me ndërmjetësimin e Dellit (ambasadorit) amerikan nxjerrën nga “zarfi” produktin më të keq të mundshëm për president të vendit, duke ia mundësuar kështu vazhdimin e (keq) qeverisjes “Thaçi 2”.
Së fundi, pas varrosjes së LDK-së, si duket diktatori Mustafa për detyrim ka marrë shkatërrimin e sistemit juridik dhe kushtetues të vendit,…përmes legalizimit të marrveshjeve personale me Hashim Thaçin,…synonë  t’ia zgjasë jetën vetës në qeverisjen e vendit, për të penguar pafundësisht ndryshimet pozitive në vend.
Andaj Isa Mustafës, më nuk i beson askush, qoftë mbrenda subjektit që drejton, subjekteve politike në vend përfshirë edhe partnerin e koalicionit, i cili nga ligshtëisa e treguar ndaj elektoratit të LDK-së, është duke shqyrtuar mundësi të reja koalicioni,…pas zgjedhjes së paligjshme në Kuvendin e VIII-të nuk i besojnë më as ndërkombëtarët.
Mbase kjo mund të jetë edhe shpresa e vetme për elektoratin rugovian të kësaj partie, që bashkarisht do të bëhen shumë faktor për largimin nga skena politike të diktatorit të fundit në Ballkan !
T’i lëshojmë tëposhtë !
I ftoj të gjitha forcat progresive të vendit, mbrenda dhe jashtë (në Diasporë), t’i kthehen realitetit, t’i kthehen popullit, t’i bashkërendojnë veprimet me elektoratin për krijimin e një levizje gjithëpopullore për ç’rrënjosjen e grupeve kriminale nga  të gjitha subjektet politike.
Është populli, ai i cili duhet ta merrë fatin e vendit në duart e veta.
Këmbëngulësia e popullatës karrshi proceve politike dhe veprimeve antikombëtare të liderëve aktual shtetëror do të parandalonte me kohë shumë procese të dëmshme për vendin; privatizimin e egër të pronave publike dhe shtetërore, decentralizimin mbi baza etnike të Kosovës, ndarjen e veriut të vendit, dialogun me Serbinë që prodhoj Asociacionin e Komunave serbe,….e shumë e shumë procese të tjera që ndikuan në tkurrjen e sovranitetit dhe integritetit shtetëror të Kosovës kundrejt Beogradit zyrtar !
Se vërtetë ka qenë e mundur t’i parandalojmë shumë nga të këqijat e pasluftës në Kosovë, e dëshmon rasti heroit kombëtar Isa Boletini,…po të mos ishte këmbëngulëisa e familjarëve të tij, sot ai do të ishte i varrosur në Vlorë e jo në Boletin, ashtu siq patën planifikuar vasalët e Serbisë (Rama e Thaçi).
Prandaj, qytetarët e vendit, si një familje e përbashkët e këtij shteti mund dhe duhet të bëjnë më shumë në të ardhmën për parandalimin e veprimeve destruktive të kusarëve politik.
Të gjitha subjektet aktuale politike në vend e kanë humbur të drejtën (shkaku i keqeverisjes) dhe legjitimitetin (për shkak të votës) për të qeverisur me vendin,…rënja e përqindjes së daljes së elektoratit në zgjedhje në nivel vendi (nën 45 %) e tregon në mënyrën më besnike konstatimin e mësipërm.
Andaj sa më parë  t’i lëshojmë tëposhtë, do të jetë më mirë per të gjithë ne.

ANKTHI SERB I NGRITJES SË SHQIPËRISË – Nga IZET DURAKU

 
(Në vend të parathënies për ribotimin e librit Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha të Vladan Gjorgjeviqit)
Librat e zinj të mbushura me rrena, sharje e shpifje poshtëruese për të tjerët, deri në prag të shekullit XXI, qarqet shkencore në Beograd e morën për zakon t’i quajnë libra të bardhë.  “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha” i autorit serb Vladan Gjorgjeviq, i shkruar më 28 janar 1913  mbahet si një ndër librat më të zi kundër shqiptarëve. Sigurisht nuk është një bombë që mund të të plasë ndër duar. Ngjan më shumë me armët- lodra mësimore ku baruti dhe mekanizmat shkrepës janë hequr me kohë. Por ndonëse lodër, ajo duhet mbajtur gjithnjë afër, duhen zbërthyer e vëzhguar me imtësi pjesët e saj. Sepse ashtu e largët dhe e mistershme, mund të bëhet më e rrezikshme. Të joshur prej saj, siç edhe ka ndodhur, shumë konstruktorë të rinj armësh i janë afruar dhe e kanë studjuar në fshehtësi “maliherin” e vjetër gjorgjeviqjan për të ndërtuar në ngjasim me të armë më shfarosëse.
Vladan Gjorgjeviqit ndoshta i është dukur vetja si Circja homerike, që, me një prekje të shkopit të tij, t’i shndërrojë shqiptarët në derra, që zhgrryhen në flligshti plehu e gjaku, t’i shohë të zhytur në sëmundjet më të rënda të tokës dhe të mbërthyer nga zjarrmia e vrasjes, vetvrasjes dhe epsheve kanibaleske. Të harruar nga zoti e robi, këto krijesa të përçudnuara, sipas tij, na vikan drejtpërdrejt nga prehistoria njerëzore, deri para do kohësh, madje i kishin parë tek mbaheshin me bishtin e tyre nëpër pemë. Egërsirat, doemos, nuk mund të kishin gjuhë, as histori, as figura historike. Artin dhe ndjenjat njerëzore nuk i njihnin. As lirikën, as epikën.Të ndarë më dysh atje ku ndaheshin së lashti ilirët dhe epirotët, gegët dhe toskët kishin shkuar aq larg në ndarje sa ngordhnin nga dëshira për të vrarë e zhdukur njëri- tjetrin.
Duke ua vjedhur e përçudnuar të kaluarën, shpresohej që shqiptarëve tu errësohej dhe e ardhmja.
Pa pikën e turpit, magjia e zezë e autorit e shndërron përrallën në histori dhe ngjarjet historike në përrallë. Mbase kurrë nuk do të merrej me shqiptarët, nëse nuk do të ishte brenga e formimit të shtetit shqiptar, rreziku i ngritjes së këtij shteti, për tmerrin e tij, mu në zemrën e mbretërisë mesjetare serbe, që pati vdekur me kohë, por që ishte ringjallur si me magji ndër tempuj të trashëguar urrejtje plot myk. Pas ritualeve magjike dhe fabrikimit të miteve, kjo mbretëri e ringjallur do të ushqehej me tehun e bajonetave dhe të krimit që ra mbi trupin e kombit shqiptar
***
A do të bëhet Shqipëria?
Kjo pyetje e rëndë tek shqiptarët, e përsëritur nga koha në kohë në 100 vjetët e fundit dhe që ndihet sot e gjithë ditën, është ngritur dëshpërimisht më shumë pas shpalljes së Pavarësisë. Pas ngritjes së saj, bërjes, që ngjante kaq shumë edhe me zhbërjen e Shqipërisë, profecia naimjane “Lum kush të rrojë, ta shoh zonjë…” është lexuar gjithashtu në mënyra të ndryshme. Përmendej, rilexohej, deklamohej ky varg për të dhënë zemër, për të ngjallur shpresë dhe u mbrujt si i tillë, por në përqasje me realitetin, ndillte më tepër trishtim e dhimbje.
Shqipëria ka një sipërfaqe prej 80 mijë kilometra të katërçipta, kishte shkruar apostulli tjetër, Sami Frashëri, po brenda kufijve të saj mbetën 28 748 km2 ose afërsisht sa e një e treta e hapësirës së banuar me shqiptarë. Vetëm Shkodra si qendër Vilajeti mbeti me luftë brenda territorit shqiptar, ndërsa Shkupi, Manastiri e Janina u përfshinë në kthetrat e mbretërive serbe e greke. Si u rrudh kjo Shqipëri kështu? Mallkimet homerike të Fishtës për Europën si “kurva motit”, lidheshin pikërisht me një faktë të tillë dhe jo me një qëndrim antieuropian të autorit.
A do të bëhet Shqipëria? Kjo pyetje në rrethana të caktuara gradualisht filloi t’i bishtnojë thelbit të saj. Cungimi i kryer me një kirurgji të menduar politike do të sillte pashmangshëm varfërinë, grindjet e brendshme, deri konfliktet e përgjakshme për pushtet. Politika e vendeve fqinjë, shkaktare e cungimit të saj, mbeti gjithnjë e interesuar që armiqësitë e hershme midis shqiptarëve të përtëriheshin, konflikti i brendshëm të mos shuhej kurrë dhe që shtetasit e këtij vendi të mbeteshin gjithnjë të varfër dhe në armiqësi me shtetin e tyre. Shërbimet e fshehta të fqinjve arritën të depërtojnë deri në nivelet më të larta të politikës dhe t’i mbajnë të lidhura strukturat e shtetit shqiptar në një luftë të përhershme me armikun e jashtëm dhe të brendshëm. Një luftë sa imagjinare dhe reale luante me nervat e njerëzve që filluan të bëhen me hije, ta shohin armikun në çdo pikë të horizontit. (Hapja e dosjeve të kësaj agjenture të rekrutuar nga sllavët nuk mund të shpresohet.)
A do të bëhet Shqipëria?  Midis viteve 20-40 të shekullit të kaluar në vend të ankthit a do të bëhet dhe kur do të bëhet Shqipëria, pyetja filloi të ndryshojë rrjedhë në si do të bëhet kjo copë Shqipërie? Edhe shprehja që i atribuohet Konicës “U bë Shqipëria për të plasur shqiptarët”, lidhet më fort jo me tërësinë tokësore të saj se sa me rrjedhat e padëshiruara të zhvillimeve politike, demokratike dhe sociale në Shqipërinë e asaj kohe.
E mbërthyer nga prambetja e theksuar otomane, nga një varfëri që rrezikonte çdo çast mbijetesën fizike të banorëve të saj, fati i Shqipërisë, si anija pa busull mbeti rob i dallgëve politike të kohës. Si midis Shillës dhe Haribdës rremtarët politikë grahnin të mos binin pre e kthetrave jugosllave në këtë anë të detit dhe robërisë italiane në anën tjetër.
 Varfëria dhe agjenturat e huaja do të kujdeseshin që ushtria shqiptare të ishte gjithnjë e vogël në numër, e pa armatosur, e pa aftë për të siguruar mbrojtjen e vendit apo, qoftë larg (!), në situata eventuale për të sulmuar dhe rimarrë tokat që i takonin. Është e vërtetë që në himnin e ushtrisë mbretërore përmendej zotimi se do të vinte koha, kur edhe në Kosovë e Çamëri do të valëvitej flamuri kombëtar, por kapardisja marciale në kushtet e dukshme të pamundësisë së njëmendët, nuk i prishte kujt punë. Edhe emërtimi bezdisës i kryeshtetasit si “Mbreti i Shqiptarëve” ishte më shumë një kërcënim butaforik. Para Luftës I Botërore dhe pas saj deri në pushtimin nazist, Mbretëria jugosllave ushtroi një shfarosje sistematike të shqiptarëve, por në vitet e Mbretërisë, ndonëse Shqipëria ishte anëtare e Lidhjes së Kombeve, nuk pati asnjë protestë ndaj krimeve genocidale. Mbretëria nuk do ta hapte gojën kur qindra mijë shqiptarë të viseve matanë kufirit shtetëror u vranë apo u përzunë me dhunë për në Turqi.
Ndërsa pas Luftës II Botërore regjimi komunist që u instalua e përforcoi idenë se Shqipëria nuk do të luftonte kurrë për ndryshimin e kufijve. Republika Popullore Socialiste e Shqipërisë ishte dhe do të mbetej 28 748 km2. Asnjë milimetër më pak, asnjë më shumë. 28 mijë dëshmorë, 28 mijë lapidarë.
Në vitet 1945 -1948 vetëm fati e shpëtoi Shqipërinë të mos gëlltitej plotësisht nga Jugosllavia e Titos. “ Me rrugën që morën ngjarjet menjëherë pas Plenumit të 8-të, – shkruan Enver Hoxha te “ Titistët, – kishte mundësi që Shqipëria jonë, ende e pashëruar nga plagët e luftës, të binte në kthetrat e një robërie të re. Veç tani kjo robëri nuk do të vinte me agresion, po me “lutje”, me “kërkesa zyrtare.” Dhe këtë akt të turpshëm, që s’do na e falnin kurrë as bashkëkohësit, as brezat që do të vinin, nuk do ta kryente e nuk do ta firmoste ndonjë parlament kukull si ai i Zogut, por kishte rrezik ta kryente, vetë Kuvendi ynë Popullor, duke “aprovuar” propozimin e Komitetit Qendror të Partisë. …Prej Xoxes me shokë po përgatitej tu jepej si dhuratë “shokëve” jugosllavë jo një copë Vermosh apo një Shën – Naum, po 28 000 kilometrat katrorë të Shqipërisë.”
***
Në ditët e ngutshme të krijimit të librit “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha”, kur siç pohon Vladan Gjorgjeviqi rrjedhën e ngjarjeve edhe me një lloj zhgënjimi “mu në këtë ças, kur na po shkruejmë këto rreshta, gjaku i njeriut po shkon lumë prej Shkodre deri në Çatallxhe dhe prej Janine deri në Gallipol”, atij mbase nuk do t’i shkonte fort ndër mend për jetëgjatësinë e argumenteve të veta. Qëllimi imediat i tij ishte realizimi i interesave shtetërore serbe, ruajtja e territoreve të sapopushtuara, pengimi i krijimit të një shteti shqiptar ose në pamundësi të pengimit të tij, cungimi sa më shumë i hapësirës jetike që do t’ jepej. Shqipëria nuk duhet të kishte det dhe porte, nuk  kishte nevojë për qytete, fusha pranë tyre e lugina të begata. Asaj nuk i duhej të mëkëmbej ekonomikisht, të shtohej dhe të forcohej.
E qethur nga të gjitha anët, shteti i shqiptarëve duhej të mbetej gjithnjë në mëshirën e fqinjve. Hapësirë jetike duhej të kishte vetëm Serbia!
Si në qarkullimet folklorike, disa nga klishetë e librit “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha” kanë hyrë në kujtesën e serbit, më saktë jugosllavit të thjeshtë edhe përmes rimarrjeve të shpeshta në libra të tjerë nga autorë pasardhës, për të cilët brerja e ndërgjegjes për krimet e kombit të vet nuk ekzistonte. Çeta të pandërprera shkruesish që nga koha në kohë vijimisht vetëm villnin: “Pse lëshojnë ende hije mbi tokë, si dreqin nuk zhduken shqiptarët”?!
Urrejtja e ushqyer nga brezi në brez u ka dhënë zemër krimeve të reja në kurriz të shqiptarëve. Nuk mund të thuhet me siguri nëse në 100 vjetët e jetës së këtij libri është pakësuar sadopak soji i shovinistëve ndër fqinjët tanë. Duket madje se disa specie politikanësh riprodhohen në zinxhir, sikur uji i kohës për ta nuk shkon përpara, por vorbullohet në të njejtin vend.
Sa herë del në dritë ndonjë përplasje me shqiptarët, sidomos politikanë të tillë si presidenti i fundit serb Nikoliq apo edhe më të parëndësishëm si ministrja e brendshme maqedonase u rikthehen sharjeve të Gjorgjeviqit. Ministrja e përgjuar nga opozita e vet qante kështu hallin me burrin e saj:  “Ah bee, shiftarët, lëkurkuq be, indianë të egër… Sa budallenj janë! Po fis janë be, për një orë do t’i zhdukja!…”
 Është pikërisht ky mentalitet që kurdis në mënyrë ciklike spektakle të përgjakshme, si në rastin e Kumanovës, kur një grusht shqiptarësh, sipas qeverisë, të armatosur, u sulmuan pa paralajmërim nga qielli e toka në një lagje të banuar ku, përmes gjakut e shkrumbit të gërmadhave, duhej të krijohej pikërisht ideja e shfarosjes.
***
Libri i Vladan Gjorgjeviqit “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha” erdhi në gjuhën shqipe në vitin 1928, 87 vjet më parë, i përkthyer në mërgim nga Mustafa Kruja, njëri prej atdhetarëve që ngritën flamurin e pavarësisë shqiptare në Vlorë. Libri i tmerrshëm, që edhe në kohën e botimit në shqip nuk bëri bujën që mund të pritej, në vitet e mëvonshme u dënua me heshtje. As u fol, as u ribotua. Ndërsa për përkthyesin e tij, Mustafa Krujën, dënimi me heshtje u konsiderua i butë. Pas Luftës II Botërore ai do të sulmohej gjithnjë si bashkëpunëtor i fashizmit nga kreu më i lartë i Partisë dhe i shtetit.
Sidomos njëri nga “krimet” e Krujës nuk ishte i papërfillshëm. Kishte guxuar si Kryeministër të pranonte ndryshimin e kufijve të Shqipërisë, të zmadhohej Shqipëria, jo aq sa duhej të ishte në fakt, po me mijra km2 më e madhe nga sa u përcaktua në Konferencën e Londrës. Me administratën e qeverisë së Tiranës u bashkua pjesa më e madhe e Kosovës dhe e viseve shqiptare në Maqedoni. U bashkua gjithashtu Uqini që kishte rezistuar aq shumë të mbetej i pandarë nga trungu kombëtar, duke prapsur me sukses turq e malazez së bashku, por që u dorëzua në vitin 1878 vetëm me ndihmën e Flotës ushtarake të Fuqive të Mëdha.
Demagogji fashiste, thanë komunistët. Çështja e Kosovës do të zgjidhej me plebishit pas luftës, mjafton që shqiptarët e viseve të robëruara të përfshihen në luftën antifashiste. “Naivitetin” e premtimit të zbrazët për vetvendosje e aspiratë të popullit shqiptar të Kosovës “për me u bashkue me Shqipninë” që u sanksionua në rezolucionin e Konferencës së Bujanit (31 dhjetor 1943 – 2 janar 1944) e kishin zhvlerësuar paraprakisht vendimet e Mbledhjes së Dytë të AVNOJIT (nëntor 1943), mbi bazën e të cilave Jugosllavia do të ndërtohej në mbështetje të parimeve federative, që do të sillnin barazi të plotë midis popujve të saj sllavë, rrjedhimisht të Serbisë, Kroacisë, Sllovenisë, Bosnjë Hercegovinës, Malit të Zi, Maqedonisë dhe ku përjashtohej çdo mundësi për autonomi e shqiptarëve të Kosovës.
Përkundrazi, gjatë luftës siç dëshmohet përmes projektit të Vaso Çubrilloviqit “Problemi i pakicave kombëtare në Jugosllavinë e re” që iu dorëzua Mareshalit Tito më 3 nëntor 1944 synohej të  zhdukeshen krejt shqiptarët matanë kufirit. Sepse, sipas autorit të projektit, spastrimi që mund të kryhej në luftë për 2-3 ditë, në kohë paqeje do të zgjaste me dhjetra vite
Çështja e Kosovës dhe viseve të tjera shqiptare që iu bashkangjiten aso kohe Shqipërisë, siç dihet u shndërrua në mollë sherri midis komunistëve shqiptarë e jugosllavë. Pala jugosllave e kishte bërë të qartë që nuk do ta njihte kurrë një bashkim të trojeve shqiptare. Në themel të Marrëveshjes së Mukjes midis komunistëve e ballistëve qëndronte zotimi i dy palëve që do të luftonin për realizimin e “Shqipërisë etnike”. Pikërisht ky togfjalësh i tërboi Miladin Popoviqin dhe Dushan Mugoshën, dy të dërguarit serb të Titos pranë Shtabit të Përgjithshëm të Luftës Nacional çlirimtare shqiptare. Marrëveshja midis shqiptarëve përfundoi në kosh dhe fillimi i  luftës civile në Shqipëri, më shumë se këdo tjetër do t’i gëzonte serbët.
 Edhe në raste të tjera gjatë luftës është i kuptueshëm nervozizmi jugosllav i shprehur me tone alarmuese me gojë e me shkrim për “shokët shqiptarë që manifestonin qëndrime nacionaliste, shoviniste e shqiptaromëdha” që sipas logjikës sllave po fusnin hundët gjatë luftës edhe pëtej kufirit të tyre në Dibër, Gostivar e Kërçovë e gjetkë. Shqiptarët, sipas “vëllezërve të rinj internacionalistë”, në mos duhej të treteshin a të zhdukeshin nga faqja e dheut, së paku duhet të mbeteshin të vegjël aq sa ishin para Luftës.
I pakuptueshëm është nervozizmi i djeshëm i atyre shqiptarëve që në bashkëzanim me serbët, dolën haptas kundër bashkimit shqiptar. Akoma më i pakuptueshëm mbetet nervozizmi i sotëm që ende hungëron sa herë i jepet rasti.
Afërmendësh caktimi i kufijve të Shqipërisë më 23 korrik 1913 në Konferencën e Londrës nuk u bë me vullnetin e saj. Në rrethanat historike të njohura shqiptarët në vjeshtën e vitit 1912 u gjendën krejt të papërgatitur për të përballuar agresionin e fqinjve ndaj tokave të tyre. Madje duhet pohuar me mirënjohje ndërhyrja e faktorëve europianë që ndaloi masakrat e mënxyrshme greke në Jug të vendit dhe masakrat serbe e malazeze në Veri. Që të mos harrohen këto masakra çdo shqiptar duhet të freskojë kujtesën, ndërsa shoqëria civile, së bashku me strukturat e shtetit të sotëm duhet të bëjnë të mundur ngritjen e monumenteve të kujtesës.
Duke i quajtur viktima, ende gjallon një koncept nënvlerësues për njerëzit e përpirë nga barbaria e atyre masakrave. Mijra gra, burra, pleq e fëmijë të grirë nga plumbat e bajonetat apo të shkrumbuar së gjalli bashkë me shtëpitë e tyre nuk kanë një emër në varrin e tyre. Kur në respekt të historisë u ngrihen memoriale ushtrive të huaja, asnjë memorial i tillë nuk është ngritur për të martirizuarit shqiptarë nga ushtritë që deshën ta zhbëjnë Shqipërinë akoma pa lindur. Dhjetra fshatra të shkrumbuar aso kohe, po asnjë prej tyre nuk nderohet e kujtohet ashtu si duhet. Shpallja martire e Borovës që ra pre e egërsisë naziste gjatë Luftës II Botërore, u pasua pas vitit 1997 edhe me nderimin e disa fshatrave të tjerë me të njejtin motivacion.  Glorifikimi i një segmenti kohor për çfarëdo shkaqesh politike a ideologjike (?!) nuk mund të errësojë periudhat e tjera të historisë sonë. Shqiptarët nuk kanë lindur gjatë Luftës II Botërore dhe nuk janë gjallë vetëm pse morën pjesë në luftën antifashiste.
***
Prirja për shkenca natyrore e humane do të duhej t’i jepte Vladan Gjorgjeviqit një ndjeshmëri më të madhe ndaj të vërtetave shkencore. Së paku një qëndrim më paqësor ndaj njerëzve me gjuhë e besim të ndryshëm nga vetja e vet. Madje nisur nga disa të dhëna e burime lidhur me prejardhjen e tij edhe shqiptaro-vllehe, urrejtja ndaj rrënjëve të veta ngjan si absurde.
 Vladan Gjorgjeviqi lindi në Beograd më 21 nëntor 1844 dhe vdiq pranë Vienës më 31 gusht 1930. Ai ishte kirurg, politikan, diplomat dhe romancier. Për babain e tij, një farmacist, shkruhet se vinte nga një familje që “kishte kohë të gjatë në Serbi.”Ai u rrit në Sarajevë, ku babai i tij hapi farmacinë e parë. Pas diplomimit si kirurg, Vladani u kthye në Beograd, ku bëri emër si mjeku me gradën e oficerit kryesor në ushtrinë serbe dhe si reformator i shërbimit shëndetësor në Serbi.
Në 1880 u martua me të dashurën e tij vjeneze Paulina.
 Ai ishte themeluesi kryesor i Kryqit të Kuq serb e Kolegjit Mbretëror të Mjekëve dhe udhëhoqi Partinë Progresiste me Milutin Garashaninin, birin e Ilia Garashaninit, ish-Kryeministër i Serbisë dhe autor i programit të parë kombëtar serb, “Naçertania”. I përkrahur politikisht, ai arriti të drejtojë me dorë të hekurt Bashkinë e Beogradit, u bë ministër i arsimit, mandej i ekonomisë. Si kryediplomat i Serbisë në Greqi dhe në Stamboll u njoh edhe me përpjekjet e shqiptarëve për tu çliruar nga zgjedha osmane. Kulmi i fuqisë së tij politike shfaqet në vitet 1897-1900, kur bëhet kryeministër dhe ministër i jashtëm i Serbisë. Qeveria e tij aso kohe u përcaktua si një regjim i “rendit dhe i punës.”
Gjorgjeviqi më pas ra në kundërshtim me autoritetet  dhe u akuzua në 1906 duke u dënuar  me gjashtë muaj në burg. Ai vuajti dënimin në mënyrë stoike në burgun e mbipopulluar të Beogradit. Ai shkroi një libër që lidhet pikërisht më këtë episod të jetës së tij.
Gjorgjeviqi mbajti lart interesin e tij në çështjet letrare dhe historike nga një korrespondencë e gjerë dhe shtëpia e tij në Beograd ishte qendra e një rrethi letrar të shquar.
Ndër librat e tij përmendim: “Atdheu” ,1890; “Serbia në Kongresin e Berlinit”, 1890; “Greqia dhe arsimi serb”, 1896;   “Historija e shëndetësisë në ushtrinë serbe”, I-IV; “Fundi i një dinastije”, I-III (1905-1906); “Lufta serbo-turke”, I-II, 1907;  “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha”; “Car Dushani”, roman historik, 1919-1920; “Mali i Zi dhe Austria”, 1924; “Kujtime”, 1927; “Golgota: zbritja nga froni”, 1933.
 
***
Si në raste të rralla, titulli i librit “Shqiptarët dhe Fuqitë e Mëdha”, i Vladan Gjorgjeviqit shpreh kaq qartë përmbajtjen e tij, vetë thelbin e synimeve të autorit. I ndarë në dy pjesë, ai ka një strukturë të thjeshtë. Në pjesën e parë “Shqiptarët”, (origjinali në serbisht “arnautët”, siç na quanin turqit) përpiqet të trembë dynjanë me sëmundjet, shëmtinë dhe veset tona dhe në pjesën e dytë “Fuqitë e Mëdha” analizon sipas optikës së tij interesat e shteteve më të fuqishme europiane për çështjen shqiptare dhe implikimet e tyre me interesat e Serbisë.
Në këtë libër shqiptarët si emër kolektiv vihen përballë organizimeve politike shtetërore të fuqishme, të cilësuara si “Fuqi të mëdha”, që mund të vendosin ashtu siç e gjykojnë ata edhe për fatet e popujve jashtë bashkësive të tyre. Pra, meqë dashkeni t’i vini re, sikur skërmitet autori, edhe unë po e pranoj se ka shqiptarë dhe po ua tregoj ashtu siç nuk i dini. Shqiptarë, thjesht si njerëz, si individë anarkistë me nam, por edhe si shtëpi të shpërndara larg njëra –tjetrës një të shtënë pushke, si katunde të ndara, qoftë edhe si fise fundja, por aspak më tepër. Kurrsesi si vend, si popull a qoftë larg si shtet. Kurrën e kurrës. Shteti i tyre i mëvetësishëm kurrë s’paskësh qenë dëshirë e këtyre njerëzve. As ëndërr, as zhgjëndërr. As në historinë e largët, as në të sotmen. Ashtu si deviza serbe “Ballkani për ballkanasit”, sipas autorit, po rimerrej djallëzisht nga Austro-Hungaria thjesht për qëllime përçarëse, ndërsa thirrja italiane “Shqipëria për shqiptarët”, fshihte nën gunë qëllime krejt të tjera.
Pa hyrë thellë në arsyetimet e shkaqeve, mund të thuhet se në shekujt e rëndë të robërisë otomane shorti i shqiptarëve brenda perandorisë shumëkombëshe qe pak më ndryshe se i popujve të tjerë në përgjithësi, veçanërisht i ndryshëm nga pozitat e fqinjëve grekë, serbë, bullgarë etj. Ndonëse njiheshin për mrekulli, madje dhe pushtuesi i quante arnautë, politikisht shqiptarët trajtoheshin sipas besimit fetar. Myslimanët do të quheshin turq, ortodoksët si grekë, a sllavë, ndërsa katolikët si latinë. Etikimi i stërpërsëritur në qindra vjet duket se kishte zënë vend edhe në  një pjesë shqiptarësh, aq sa përbënte një shqetësim për tu shprehur në poemën e njohur të Pashko Vasës “O moj Shqypni”. Sipas kësaj optike, shqiptarëve u mohohej shkollimi në gjuhën shqipe. Ata do të duhej të mjaftoheshin me shkollat në gjuhën greke, sllave a turke.
Megjithatë prania e shqiptarëve qe e vështirë të mbahej e fshehtë nga europianët e shumtë, që, në prag të zgjimit të popujve, duke vërshuar në Ballkan erdhën edhe në territoret shqiptare nën petkun e antropologut, të gjeografit, të diplomatit, politikanit, udhëpërshkruesit, ushtarakut të shërbimeve të hapura apo të fshehta, etj. Sidomos kërkuesit e vërtetë shkencor donin të dinin më tepër rreth këtij populli që i përkiste Europës e që kërkonte t’i ribashkohej familjes. Të shumtët e tyre me profesionalizëm e dashamirësi i treguan me ekzaltim përshtypjet e tyre pozitive.
Vladani e dinte se historia nuk mund grabitej lehtë si gjëja e gjallë apo plaçkat e tezgave në pazaret ballkanase. Qëndresa kundërosmane e shqiptarëve nën udhëheqjen e Gjergj Kastriotit ishte bërë kaq e njohur në të gjithë Europën. Edhe pasardhësit e heroit, shqiptarët vazhdonin të ishin gjallë si në përfytyrimet e hershme: të shpejtë, luftarakë, miqësorë me mikun dhe ndonëse të varfër dhe me një prapambetje të theksuar kulturore, ruanin një vetëdije të kthjelltë kombëtare.
Ç’mund të bëhej për ta dëmtuar sa më thellë këtë njohje kaq të pafavorshme për synimet e politikës serbe, e cila që prej “Naçertanias” synonte që kufijtë e principatës autonome të Beogradit t’i shtrinte në përmasat e shtetit mesjetar të Dushanit?
Autori zgjodhi shpifjen, poshtërimin. Megjithëse ngutej, ai pati kujdesin e dukjes objektive, që njollat e zeza të shpifjeve, të mos i vinte drejtpërdrejt nga vetja e vet, por tu referohej të tjerëve. Mund të thuhet se ai përpiloi një bibliografi të parë mbi autorët e shekullit XIX që u morën me temën shqiptare. Ai dëshiron të tregojë se për shqiptarët është mbështetur në veprat e miqve të tyre dhe vërtetë përzgjedhë të citojë, kur i pëlqen Georg von Hahn-in, baronin Chlumecky, dr. Liebert, baronin Franz Nopcsa, ing. Karl Steinmetz  e ndonjë tjetër. Sigurisht u ndal më tepër te autorët sllavë, që nuk i patën kursyer kurrë shpifjet e sharjet.
“Nji katalog mâ komplet të mungesavet tona kombtare si edhe të gjithë sa shpifjeve qi mund t’ i bâhen nji populli, s’ ka mundun bir nâne tjetër me na e vûe përpara kurrë në fytyrë të kësaj toke”, shkruan përkthyesi i këtij libri Mustafa Kruja në parathënien e botimit të parë në gjuhën shqipe në vitin 1928.
 Autori punoi shpejt, i ngutur prej rrethanave të ngjarjeve, duke e shkruar librin  fillimisht në gjuhën gjermane për ta botuar në Vjenë. Fill më pas, si një mision i mirëfilltë shtetëror, ky libër u botua në Paris, përkthyer në frëngjisht nga lartësia mbretërore Princ Aleksi Karagjorgjeviq. Libri u shkrua në kapërcyell të viteve 1912 – 1913, kur në dimrin e egër, mizoria brutale e bajonetave  serbe e përgjaku ngritjen e Flamurit të Pavarësisë.
Asnjë tekst historie në gjuhën shqipe nuk sqaron kaq qartë rrethanat dhe shkaqet që bënë bashkë serbët, malazezët, grekët e bullgarët në një Aleancë që do t’i shpallte luftë Turqisë. Ishte frika e ngritjes së shtetit shqiptar që, sipas Gjorgjeviçit, si çështje u shtrua në vitin 1880 prej Lordit Fitzmaurice, një Shqipëri që do të përfshinte një pjesë të madhe të vilajeteve të Kosovës dhe Manastirit. Ndërsa pas 32 vjetësh, Austro-Hungaria përmes kontit Berchtold me notën e tij qarkore të 14 gushtit 1912 kërkonte autonominë e një Shqipërie akoma më të madhe “se ajo qi kishte ândrrue Lordi Fitzmaurice… Ajo qarkore e kontit Berchtold u tregoi sërbvet, bullgarvet e grekvet se ç’ rrezik po u kërcnohej bashkëkombtarëvet të tyne në Sërbí të vjetër e në Maqedoní, e Gaston Gravier-i mendon se vetëm ka vlejtun me shpejtue Lidhjen Ballkanike”.
Autorit i duhet njohur merita e njohjes së zhvillimeve aktuale kur e shkruante librin e tij në ditët e para të vitit 1913. Ai ka ndjekur me interesim të veçantë Konferencën e Londrës, ku për kufijtë e Shqipërisë, krahas variantit austriak që merrte më shumë parasysh kërkesat shqiptare, u paraqit një variant rus që kufijtë e vendit tonë i mblidhte në hapësirën midis Matit e Vjosës dhe varianti italian që përputhet më shumë me kufijtë e sotëm. Midis këtyre varianteve autori zgjedh për librin e tij të shënojë  me një saktësi të çuditshme për kohën sipërfaqen e Shqipërisë, që ndryshon kaq pak me sipërfaqen aktuale të saj.
“Ç’âsht me të vërtetë Shqipnía? – pyet Vladan Gjorgjeviqi. Ndên këtë emën duhet me kuptue nji vend qi, mbas specialistëvet ma t’autorizuem, si  A. Baldaçi dhe A. Supan-i, përbahej prej dy vilajeteve të Turqísë, Shkodër e Janinë. Sipërfaqja e këtij vendi arrin, në 28.680 kilometra katrore e popullata e tij në 721.706 shpirtë.”
 ***
Dr. Vladan Gjorgjeviqi ka dashur  t’i japë veprës së tij “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha” një ton më tepër se ngazëllyes. Ka synuar të shfaqet  triumfues e ngadhnjimtar. Sikur tharmi i lavdisë serbe, i ruajtur me shekuj, për mjerim të përçmuesve e mosbesuesve, ia kishte dalë me forcën e armëve të shfaqej zotërues në brigjet e detit Adriatik duke rimarrë hapësirat ku kishte mbretëruar lavdia e Stefan Dushanit dhe një luzmë emrash të tjerë para tij, gjithashtu sundimtarë serbë të lavdishëm.
Por nën velin bombastik të frazave rreh një zemër që përpëlitet në ankth për fatin e brishtë të Serbisë së ëndërruar. Lajmet që i vijnë nga fronti i luftës nuk janë edhe aq optimiste. Për fatin e zi  të autorit, duken shenjat e kobshme se aleatët besëlidhur kundër Turqisë: Greqia, Bullgaria dhe Serbia, së shpejti do të kacafyteshin mes veti për prenë e grabitur. As rrena se shqiptarët mezi kishin pritur të “çliroheshin” prej serbëve dhe kinse po luteshin që të merrnin fenë ortodokse serbe, nuk e mbante ngrohtë autorin.
Lajmet që vinin nga frontet e luftës qenë tronditëse dhe  gjaku i njeriut që po shkonte lumë, siç thotë dhe vetë, “prej Shkodre deri në Çatallxhe…” nuk mund të fshihej. Për Luftën e Lumës e ka kyçur gojën, por flet për shqiptarë të plagosur në spitalin e Prizrenit, si për egërsira që në shtrat të vdekjes rrezikonin me akte barbare bamirësinë e “mëshirës” kristiane serbe. Duhej heshtur edhe për aftësinë e shqiptarëve, që edhe në mungesë të shtetit ia dolën të siguronin lidhje ndërkrahinore kundër ushtrisë serbe. Krahas lumjanëve përballë serbëve në Qafën e Kolesianit u vunë edhe dibranë, hasjanë e luras.
 Edhe Kosta Novakoviqi socialdemokrati serb  ka qenë pjesë e Repartit të Lumës dhe si pjestar në këto luftime nuk dëshiron të kujtojë detyrën e parë të këtij reparti që ishte çarmatosja e saj, por nuk mund  të heshtë për këtë përpjekje të dështuar, që,  siç shkruan ai “u pagua me jetën e disa qindra njerëzve, duke humbur edhe shumë municion, ushqime dhe kafshë… Pas disfatës së plotë në Lumë, pas katër netëve të pandërprera pa gjumë, pas tërheqjes nga pozita afër fshatit Bicaj dhe pas kalimit në ujë deri në brez- Reparti i Lumës, i forcuar edhe me një batalion, u detyrua të tërhiqet i shpartalluar, i raskapitur deri në pikë të fundit”.
Ankthi i ngritjes së Shqipërisë shfaqet më qartë në analizën që autori përpiqet tu bëjë interesave të shteteve europiane në lidhje me të ardhmen e Shqipërisë dhe Serbisë. Ndërkohë që për fatin e Shqipërisë në Londër kishin nisur bisedimet e ambasadorëve të vendeve europiane, në trojet shqiptare vazhdonin masakrat mbi popullsinë e pambrojtur. Serbia po përpiqej të merrte maksimumin. Ajo do të donte që kufiri serbo grek të bëhej lumi Shkumbin.  Që sipas të drejtës së pushtuesit t’i përjetësonte fitoret e ushtrisë së saj.
Toni i analizës ndryshon në varësi të temës së shqyrtuar. Ai është gjithnjë poshtërues kur flitet për shqiptarët, që në variantin më të mirë do të ishin të detyruar  t’i nënshtroheshin vullnetit qytetërues serb. Ndërron regjistri kur u afrohet të mëdhenjve fatpërcaktues dhe nuk e ka për gjë të lutet, të përgjërohet për kërkesat serbe.
“Sërbia kërkon vetëm nji pjesë të vocërr të Shqipnís, nji copëz të vogël nga bregu i detit, prej Leshit e deri në Durrës.”
Po të mos realizohej kjo kërkesë, Adriatiku do të shndërrohej në liqen italian. Në zotrimin e grekëve dhe serbëve, garanton autori, një gjë e tillë nuk do të ndodhte. Toni  lutës e dëshpërues i autorit, arrin të buçasë e shkrepëtijë kërcënime kundër perandorisë Austro-Hungareze në rast se ajo ia delte të kufizonte dëshirat serbe:
“Në qoftë se Austria ngul kâmbë qi vetëm me nji Shqipní autonome mund t’i sigurojë interesat e saj në këtê vênd, e në qoftë se, tue u mbështetun në fuqín e armëvet, edhe i a mbërrin këtij qëllimi, atëhere Sërbís do t’i pritej ç’do udhë për me dalë në det dhe sërbët do t’ishin të shtrënguem me qênë anmiq për vdekje t’Austrís”…
 Krahas të drejtës së pushtimit, për jetësimin e synimeve pushtuese serbe ai i referohet të drejtës “historike”, “etnografike”, madje dhe të drejtës “kulturore”, sipas së cilës shqiptarët duke qenë inferior duhej që dikush në jetën e tyre politike “t’i edukojë dhe po të jetë nevoja edhe t’i ndëshkojë… Pra, si popull mâ i kulturuem, na kemi mâ shumë të drejtë me sundue mbi shqiptarët e me u pri atyne.”
***
Kanë kaluar më se 100 vjet nga botimi i librit “Shqiptarët e Fuqitë e Mëdha” dhe ribotimi i tij bëhet në rrethana të reja. Kanë ndryshuar për mbarë rrethanat edhe me kohën kur ai u botua së pari në shqip në vitin 1928 nën përkthimin e patriotit Mustafa Kruja, për të cilin para do kohësh në vlerësim të figurës dhe veprës së tij u mbajt edhe një simpozium përkujtimor. Edhe shqiptarët e mbetur jashtë kufijve të Shqipërisë, falë qëndresës së tyre dhe mbështetjes që morën u mbijetuan shtrëngatave vrastare të shekullit XX.  Në Kosovë ata kanë ngritur shtetin e tyre të njohur nga 108 vende, midis të cilave dhe shtetet më të fuqishme dhe demokratike të botës. Ndërsa në Maqedoni pozita e tyre kulturore dhe politike është përmirësuar në krahasim me të kaluarën. Edhe një herë u provua se një popull me rrënjë të hershme si i yni, është vështirë të shfaroset nga dhuna.
Përtej 100 vjeçarit duket se nuk shtrihet më as etja e Vladan Gjorgjeviqit për t’i sunduar shqiptarët, sepse pas 100 vjetësh “edukim e ndëshkim” serb, sipas parashikimit të tij, ata do të emancipoheshin e aftësoheshin për të marrë fatin politik e kulturor në duart e veta.
Po a kanë ndryshuar marrëdhëniet me Serbinë, a kanë filluar të fryjnë tash erëra të reja?! Në vitin 1928 Mustafa Kruja, ashtu si shën Thomai, paraqitej mosbesues. Pavarësisht dëshirës dhe çarjes së akujve të komunikimit, bezdia e kësaj ndjesie nuk është larguar as sot e kësaj dite. Midis Serbisë dhe Shqipërisë janë fantazmat e së kaluarës, qindra mijë shpirtra të zhdukur pa nam e nishan për të cilët heshtet si në varre. Krimi i pandëshkuar serb tremb e largon të dy palët, si viktimën dhe xhelatin e djeshëm. Një ndjesë nga ana e Serbisë nuk do t’i ngjallte qindra mijra fëmijë e pleq të pushkatuar, nuk do t’i ringrinte fshatrat e qytetet e shkrumbuara, por mund të merrej si një gjest njohjeje, si një përshpirtje për të shpëtuar shëndetin e së ardhmes.
Duke lexuar librin e Vladanit do të kuptohen më mirë edhe tezat e tij të amplifikuara dhe të shpërndara shqip për gjatë gjithë shekullit. Së paku manisë për tu vjedhë heronj e virtyte shqiptarëve do t’i dalë autorësia e vërtetë. Edhe tezës se gjoja Europa trembet nga një Shqipëri myslimane, edhe urrejtjes për Vatikanin, paragjykimeve fobike për jezuitët dhe katolikët në përgjithësi gjithashtu do t’u dalë boja. Ky libër do të lexohet si një dëshmi historike e mentalitetit politik serb. Mos u habisni kur të hasni në mina të hedhura në vitin 1913 për të shpërthyer më vonë, kur t’i duhej pushtetit politik në Serbi. Qe një minë me shpërthim të vonuar:
“Shqiptarët që rrojnë përjashta kufîjvet të kësaj Shqipnie të vërtetë janë të shpërdamë nëpër Sërbí të vjetër (Kosovë- shën. im) e Maqedoní , si ishuj mbrênda ndër grumbuj sërbësh e bullgarësh, pa ndonji lidhje me vêndin e tyne. Në Shqipnín e poshtme ka në mes të shqiptarëvet 110.000 grekë dhe aq kuco-vllehë, e në Shqipní të veriut nja 6-10.000 sërbë të shfaqun e të mëshehun.”
Ky falsifikim i hershëm gjorgjeviqjan do t’i shërbente në vitin 1937 Vaso Çubrilloviqit që në elaboratin e tij “Shpërngulja e shqiptarëve” të planifikonte që “Peja, Gjakova, Podrimja, Gora, Podgora, Sharri, Istogu e Drenica në veri të maleve të Sharrit, pastaj Dibra e Epërme e të dy Pollogët në jug të këtyre maleve, si qarqe kufitare me Shqipërinë duhen boshatisur me çdo kusht”.
Libri “Shqiptarët dhe Fuqitë e Mëdha” do t’i shërbejë historianit, studentit dhe çdo lexuesi tjetër për të kuptuar më mirë ngjarjet dhe rrjedhat historike. Nëse do të ngrihet ndonjëherë një tribunal për gjykimin e krimeve, ky libër do të merret si dëshmi dhe provë krimi. Mbase do të ngjasë si me dënimin e genocidit turk ndaj armenëve. Një dënim i vonuar, por një ngushëllim për drejtësinë. Le t’i thartojnë turinjtë mohuesit e krimeve, ata që nuk kanë pranuar ende as holokaustin e hebrejve.
Duke besuar që çdo krim do të ndëshkohet qoftë dhe moralisht, atëherë mund të shpresohet se barku që polli Gjorgjeviqin dhe pasuesit e tij të këtë filluar të shterpëzohet. Pas kësaj Ballkani dhe Europa mund të bien në paqe.
Tiranë, maj, 2015

DANIEL SERWER – SERBIA TA NJOHË KOSOVËN SHTET I PAVARUR E SOVRAN

VOAL – PRISHTINË – Analisti për Ballkanin, Daniel Serwer ka porositur Serbinë që ta njohë Kosovën shtet të pavarur dhe sovran.

“Nëse do të përparojë në integrimet euroatlantike Serbia duhet ta bëjë një hap të tillë”, citohet të ketë thënë Serwer, përcjell televizioni publik.

Serwer tha gjithashtu se Serbia duhet të distancohet nga politika e Dodikut.

EMIRATET E BASHKUARA ARABE NDËRTOJNË SPITAL PEDIATRIK NË KOSOVË

Delegacioni nga Emiratet e Bashkuara Arabe me presidenten Jahjaga në vendin ku do të ndërrtohet spitali pediatrik kirurgjik

VOAL – PRISHTINË – Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga, dhe Maitha Al Shamsi, ministre e Shtetit nga Emiratet e Bashkuara Arabe kanë zyrtarizuar fillimin e planeve për ndërtimin e një qendre pediatrike kirurgjike në Prishtinë.

Për ndërtimin e kësaj qendre do të dhurohen 22 milionë euro. Presidentja e Kosovës tha se klinika parashikohet të hapet në verën e vitin 2017.

“Për qytetarët e Kosovës, ndërtimi i klinikës pediatrike kirurgjike është ndihmë e jashtëzakonshme. Ky spital përmbush një nevojë urgjente për përmirësimin e kujdesit shëndetësor të fëmijëve të Kosovës dhe në përgjithësi përmirësimin e kualitetit të jetës dhe mirëqenës së familjeve tona”, tha Jahjaga.

Jahjaga u shpreh se raportet ndërmjet Kosovës dhe Emirateve të Bashkuara Arabe janë të mira, por me projekte dhe bashkëpunime të tilla, këto raporte miqësore janë thelluar.

“Sot vuloset kjo miqësi edhe me këtë klinikë pediatrike që me nder dhe krenari do të mbaj emrin e Sheika Fatimës, si dëshmi e humanitetit të saj dhe qëndrueshmërisë së marrëdhënieve tona të shkëlqyera, të cilat do të vazhdojnë çdo ditë e më shumë t’i avancojmë”, theksoi Jahjaga.

Kurse, ministrja e shtetit nga Emiratet e Bashkuara Arabe, Maitha Al Shamsi, tha se Kosova ka një potencial të madh në shumë aspekte.

Shamsi deklaroi se realizimi i projektit do të përcillet hap pas hapi deri në përfundim të ndërtimit.

“Me ndërtimin e këtij spitali, shumë fëmije do të ketë mundësi që të kenë qasje për trajtime të ndryshme që do t’i ofrojë qendra apo edhe për medikamente. Kështu që jam shumë krenare që jam pjesë e përkrahjes së këtij projekti. Po ashtu, bashkë me kolegët e mi këtu do të jemi të gatshëm që të ndihmojmë çka do që kërkohet për realizimin e projektit”, deklaroi Shamsi.

Zyrtarët nga Emirate e Bashkuara Arabe thanë se për një kohë jo shumë të gjatë do të shihet një spital i mrekullueshëm, në të cilin do të shërohen fëmijët. Siç u tha, spitali do të jetë i pajisur me një teknikë moderne.

Delegacioni nga Emiratet e Bashkuara Arabe vjen në Kosovë pas nënshkrimit të marrëveshjes së një donacioni prej mbi 22 milionë eurove të dhuruar nga,Sheika Fatima bint Mubarak.

Kjo marrëveshja ishte nënshkruar nga presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga, në Abu Dhabi. rel

2 PRILL 1999 – MASAKRA QË DOGJI PËR SË GJALLI 21 GRA E FËMIJË NË GJAKOVË

“Në rrugën time, vdekja s’ka më vend”. Kështu mes tjerash shprehet poetesha gjakovare Mevlyde Saraqi, në një poezi kushtuar masakrës së 2 prillit të vitit 1999, e njohur si “Masakra në familjen Vejsa”.

Dhe me të vërtetë, morti e vdekja përjetësisht e kanë kryer misionin e vet të zi në këtë familje, në këtë rrugë diku në Gjakovë.

Në këtë rrugë, e cila përjetësisht do të përmendet si rruga ku ndodhi masakra që një qenie njerëzore normale, vështirë mund ta imagjinojë.

Askush nuk mund ta imagjinojë se si mund të ishte momenti i vrasjes së Ritës së vogël, e cila ende nuk i kishte mbushur 2 vjeç.

Si mund të paramendohet vrasja e Dalinës, që pikërisht atë natë po i mbushte 2 vjeç.

Si mund të paramendohet vrasja e Marigonës, Sihanës, Arlindit, Delvinës … të gjithë nën moshën 10-vjeçare.

Si mund të paramendohet vrasje e më pastaj djegia e 21 njerëzve, të gjithë gra e fëmijë pa as më të voglin faj e mëkat. /zëri

MBRËMJET E MATURËS DHE KASTA E PAPËRGJEGJSHME POLITIKE – Vështrim nga SKËNDER MULLIQI

Pas çdo përfundimi të vitit shkollor, si zakonisht po mbahen mbrëmjet e semimaturantve, maturanteve, dhe mbremjet e atyre qe  i kanë përfundur studimet. Keto organizime në këtë gjendje te rëndë ekonomike po tërheqin shpenzime te mëdha veqmas të atyre të cilët nuk qendrojnë mirë  ekonomikisht. Ne prindërit jemi te lumtur pse bijtë dhe bijat tona po kryejnë shkollimet, po organizojne takimet me shokët  dhe shoqet e klasës për herë të fundit, sepse rrugëtimi i jetës  i ndanë  ata përgjithmonë. Kujtimet më të mira të njeriut janë ato pas përfundimit të shkollimit të mesem. Ne këto mbrëmje të kenaqet zemra kur e shikon gjeneratën e re e cila te fascinonë me pamjen e tyre fizike prej races me të bukur në botë. Njeriu në ato momente ka emocione të shumta për rininë tonë të mrekullueshme. Për rininë tonë e cila po kalon sfida të mëdha të kohës. Për rininë tonë e cila po i mbarojnë studimet dhe nuk dinë kah tia mbajnë. Kjo eshte diqka shumë e dhembshme për gjeneratat e pasluftës, të cilët për mos zhvillim të duhur ekonomik , nuk po kan ku ta gjejne një vend të punës dhe po largohen me te madhe nga Kosova. Dëshprimi i tyre në strukturat udhëheqese  të korruptuara secilen ditë e më shumë po rritet.Po rritet edhe frustrimi i tyre. Nuk ka si mos të rritet, kur është krijuar pa përspektivë e madhe për të jetuar në vendin e tyre.
Sigurisht së rinia jonë as në ëndërr nuk e ka pritur se punët pas çlirimit te Kosovës, do të shkojnë jo mire në shume plane të jetës.Njeriu kur nuk ka të ardhura nuk ka mundësi që të planifikon për gjera të mëdha. Planifikon të siguron vetem bukën e gojës ,ndoshta edhe për një ditë të vetme.Secila qeveri deri me tash nuk planifikojë asgjë për menyrën e shkollimit ,duke planifikuar kuadro sipas kërkesës se vendit. Dikush në një shkrim para do dite e tha se asnjë të punësur nuk e kemi prej se ka filluar punën Qeveria e Isa Mustafës. Dihet se çfarë buxheti ka ne dispozicion Mustafa ,  buxhet  më shumë emergjent. .Isa Mustafa me mirë është të prezentojë ndonjë program konkret zhvillimor për zbutjen sadopak të papunësisë se të mbajë nasihate, duke dhënë deklarata politike së a do të bëhet Hashim Thaçi president në vitin 2016 apo jo. Dihet së për këtë punë pak kush  e ka Mustafën në shpatullë të pulës, kur shumë faktorë tjerë do të vijnë në shprehje ,së kush do të jetë president i radhës. Këtu do të vjen në shprehje edhe faktori ndërkombëtër pa te cilin sigurisht që vështire do të arrihej liria dhe pavarësia e vendit.Kryeministri Mustafa dëklaroi se gjithësesi Thaçi do të jetë president , se ai edhe  i ka numrat e deputeteve. Tamam Mustafa që shumë kohë po sillet si diktator i vogël duke i prejudikuar gjerat paraprakisht.
Nese kështu është mësuar të vepron me LDK-në  e klanizuar dhe te burokratizuar, kështu nuk i delë puna kur behët fjalë për gjerat tjera. PDK-ja do ta synojë postin e kryeministrit, edhe postin e presidentit se sa variantin e propozuar nga Mustafa. PDK-ja është parti fituese dhe vështirë qe lideri i saj Hashim Thaqi do të lejon që Isa Mustafa të jetë lojtari kryesor së kush do të bëhet president, apo ndoshta do të shkohet edhe në zgjedhjet e reja që është varianti me i mundshem në këtë situatë të rendë politike dhe ekonomike në të cilën që shumë kohë është katandisur vendi.Pas Kuvendit të VIII te LDK-së ,  në të cilin kuvend është instaluar  diktatura, kur dihet për mënyrën e votimit të të të parit të LDK-së, dhe për anulimin  e zgjedhjeve legjitime të degëve të LDK-së në Zvicer dhe në Gjermani.Kjo LDK-e është dobësuar dhe sigurisht që PDK-ja llogaritë së edhe më lehtë do ti fiton zgjedhjet. LDK-ja  e deshti kjo strukturë  diktatoriale e  saj  ose jo , është dobësuar , sepse gadi në tërsi janë menjanuar njerëzit e linjës politike rugoviane .Lojëra për fëmijë janë deklaratat politike të kryeministrit, Isa Musfata, se Thaçi do të jetë president, kur edhe shumë ujë do të rrjedhë nën urë siq thotë një fjalë e popullit. Me mirë do të ishte që ai  të flasë për sanimin e gjendjës pas protestave masovike  politike dhe sidomos  pas ekzodit masovik te shqiptarëve , se sa të   na mbajë  llafe . Tek e fundit le të zgjedhet kush te zgjedhet për president, por Kosova ka punë shumë  të mëdha përpara  të karakterit zhvillimor.E mira e së mirës do të ishte për këtë vend dhe për këtë popull që kjo kastë  e dështuar poltike  , sa më parë tu lëshon vend forcave të reja dhe kreative politike. Me të korruptuarit dhe me të kriminalizuarit nuk ecët asnjë memilmeter përpara.Pa reformim edhe të partive politike , nuk ka mundësi që të bëhen reforma në strukturat më të larta të shtetit.
Kjo qeveri mamute gadi sa e Kines është treguesi me i mirë së çka do të presim prej saj, pak ose asgjë. Mustafa i ka rehatuar mirë neper poste të larta shtetërore do servila dhe matrapazë politik,  që veq interesin e tyre përsonal e kan prioritet . Kjo Qeveri bashkë me këtë Parlament më shumë ngjajnë në klub të cirkusantëve se në njerëz serioz të cilët janë të thirruar  për ta udhëhequr shtetin  ashtu si vërtetë i ka hije   një shteti me premisa  demokratike  …

AGJENCIA E STATISTIKAVE – MBI 45 MIJË BANORË U LARGUAN NGA KOSOVA MË 2015

Agjencia e Statistikave të Kosovës (ASK) ka publikuar raportin mbi “Vlerësimin e Popullsisë 2014”, sipas të cilës popullsi rezidente në Kosovë janë 1 804 944 banorë, krahasuar me vitin 2013, që ishte 1 820 631 banorë.

Sipas ASK-së, publikimi ofron të dhëna statistikore mbi popullsinë (demografinë) në nivel vendi dhe komune. ASK-ja do të vazhdojë ta bëjë këtë vlerësim, çdo vit, me qëllim që të sigurojë serinë kohore të treguesve demografikë mbi ndryshimet në nivel territorial.

ASK thotë se baza e të dhënave për ta vlerësuar numrin e popullsisë për vitin 2014 është marrë nga numri i vlerësuar i popullsisë rezidente në Kosovë në fund të vitit 2013, lindshmëria, vdekshmëria dhe lëvizjet e popullsisë së Kosovës për periudhën 01 janar – 31 dhjetor 2014.

“Përkundër një shtimi natyror prej 23 922 banorëve, popullsia rezidente e Kosovës u zvogëlua për 15 687 banorë, për shkak të emigrimit (largimit) të theksuar në vitin 2014. Popullsia rezidente e Kosovës për vitin 2014 (31 dhjetor) vlerësohet të jetë 1 804 944 banorë, krahasuar me Vlerësimin e vitit 2013, që ishte 1 820 631 banorë. Shtimi natyror i popullsisë në Kosovë gjatë vitit 2014 ishte 23 922 banorë. Numri i lindjeve me banim rezident në Kosovë për vitin 2014 ishte 32 087 lindje, kurse numri i vdekjeve ishte 8 165. Gjatë vitit 2014, 45 333 banorë janë larguar nga Kosova (numri i emigrantëve kosovarë), derisa numri i personave që kanë imigruar (ardhur) në Kosovë ishte 5 720 banorë. Bilanci i emigrimit për vitin 2014 ishte -39 613 persona”, thuhet në një komunikatë për media të ASK-së.

Në këtë publikim janë përfshirë edhe lëvizjet e brendshme të popullsisë nga një komunë në tjetrën, ku numri i përgjithshëm është9 466 banorë. kp

DEGRADIM I SISTEMIT ARSIMOR NË KOSOVË

VOAL – PRISHTINË – Sistemi arsimor në Kosovë është duke degraduar çdo ditë, deklaruan zyrtarë të partisë politike Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, departamenti për arsim.

Në një konferencë me gazetarë, ata thanë se “nuk mund të flitet për një sistem efektiv arsimor, pa garantimin e një sistemi unik, dhe gjithëpërfshirës në arsimin parauniversitar dhe pa sigurimin e mekanizmave efikas të monitorimit dhe vlerësimit”.

Udhëheqësi i departamentit për arsim në AAK, Jonuz Salihu, tha se deri më tani janë hartuar strategji të shumta për të gjitha nivelet e arsimit, por asgjë nuk po jetësohet në praktikë.

“Ne jemi dëshmitarë se për fat keq, sistemi arsimor po degradon çdo ditë. Tani këtë po e thotë edhe Qeveria e Kosovës dhe po e pranon”, tha Salihaj.

Sipas tij, “shkalla e analfabetizmit po rritet, fenomeni i braktisjes së shkollës ka marrë përmasa shqetësuese, cilësia e arsimit kurrë nuk ka qenë më e ultë”.

Jonuzaj u shpreh se si parti politike, do të angazhohen që të mos ndodhë degradimi i mëtejmë i sistemit arsimor në vend.

AAK-ja konsideron se duhet të formohet një forumi arsimor gjithëpërfshirës i institucioneve dhe organizatave të ndryshme vendore e ndërkombëtare për të siguruar se Kosova do të marrë vendime të qëlluara politike afatgjate, për të garantuar një sistem arsimor efektiv.

AAK-ja ka sugjeruar që të ketë mekanizma efikasë për inspektimin e arsimit, si dhe krijimin e mekanizmave efikasë për aftësimin e vazhdueshëm të mësimdhënësve.

Deputetja e Kuvendit të Kosovës, Teuta Haxhiu, nga AAK, njëherësh anëtare e Komisioni për Arsim, Shkencë, Teknologji, Kulturë, Rini dhe Sport, kritikoi Ministrinë e Arsimit.

Ajo tha se asnjë ndryshim në sistemimin arsimor të Kosovës nuk vërehet me udhëheqjen e re në Ministrinë e Arsimit.

“Edhe në këtë periudhe të këtij ministri, (Arsim Bajrami) nuk kemi raste konkrete, nuk kemi diçka të prekshme për ta vlerësuar të gjithë qytetarët se me të vërtetë ka filluar një kthesë e mbarë që vlerësohet dhe se do të ndryshojë dhe të kemi të arritura në cilësinë e arsimit. Kemi ngecje edhe në bërjen e ligjeve. Kemi ngecje sa i takon ministrisë që nuk i sjell ligjet me kohë”, tha Haxhiu.

Nga ana tjetër, në Ministrinë e Arsimit thanë se janë duke punuar për përmirësimin e nivelit të arsimit në gjithë Kosovën.

Këshilltari politik i ministrit të Arsimit, Hysen Bytyçi, tha për Radion Evropa e Lirë, se të gjitha elementet, të cilat i përmban Ligji për Arsimin parauniversitar, duke përfshirë edhe bashkëpunimin me komunat, janë duke u zbatuar dhe zhvilluar.

Ai tha se MASHT-i është duke punuar që të avancohet sa më shumë cilësia në arsim.

 “Cilësia nuk është në nivelin e kënaqshëm, prandaj në të gjitha segmentet e arsimit jemi duke punuar dhe duke fuqizuar të gjitha segmentet, të cilat kanë të bëjnë me cilësinë e kjo nënkupton edhe për arsimin parauniversitar. Nga pjesa e menaxhimit të cilësisë, normalisht është kompetencë e MASHT-it, mirëpo një pjesë e madhe e arsimit parauniversitar është edhe kompetencë e komunave”, deklaroi Bytyçi

Cilësia e arsimit në institucionet para-universitare në Kosovë është shumë e ulët, e madje vë në pikëpyetje vlerën e diplomës, kanë deklaruar disa herë ekspertë të kësaj fushe.

Ata konsiderojne se Kosova është në krizë sa i përket cilësisë së arsimit në vend.

Sipas ekspertëve ajo që ka degraduar këtë fushë, është politizimi i sistemit të arsimit duke filluar nga niveli fillor, e deri tek ai universitar.

BARRIKADA ANTIPAQE ‘PARKU I PAQES’

VOAL – MITROVICË – Barrikada e ashtuquajtur “Parku i paqes”, në urën kryesore mbi lumin Ibër, që ndan pjesën jugore dhe veriore të Mitrovicës, që nga vendosja e saj, po pengon qarkullimin e lirë të qytetarëve dhe mallrave.

Zyrtarët e Qeverisë së Kosovës, kanë paralajmëruar se në takimin e dy kryeministrave, të Kosovës dhe Serbisë, që pritet të mbahet më 23 qershor në Bruksel, në kuadër të dialogut Kosovë – Serbi, me ndërmjetësimin e përfaqësueses së lartë për politikë të jashtme dhe siguri të Bashkimit Evropian, Federica Mogherini, ndër temat që do të diskutohen, pritet të jetë edhe çështja e të ashtuquajturit “Parku i paqes”.

Valon Murtezaj, këshilltar për çështje të jashtme i kryeministrit të Kosovës, Isa Mustafa, thotë për Radion Evropa e Lirë se në takimin e 23 qershorit, do të diskutohet për një varg temash, për të cilat, sipas tij, është dashur të arrihet përparim në zbatimin e tyre, pasi që ato janë pjesë e marrëveshjeve të arritura deri më tash.

Siç thotë ai, një nga këto tema është edhe çështja e lëvizjes së lirë.

“Këtu hyn edhe pjesa e urës së Ibrit, pra, heqja e barrikadës. Pastaj, zhbërja e plotë e strukturave paralele të sigurisë apo të strukturave paralele që e pengojnë lëvizjen e lirë të qytetarëve dhe mallrave në disa pjesë të Kosovës. Pra, në rastin konkret, në urën e Ibrit”, thekson Murtezaj.

Arritja e kësaj teme, si çështje për t’u diskutuar në kuadër të bisedimeve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, po ndodh për shkak se barrikada mbi urën kryesor mbi lumin Ibër, në vazhdimësi është parë si problem politik dhe i tillë vazhdon të jetë tash e një vit, duke qenë një pykë për paqen e brishtë në qytetin e Mitrovicës.

Çfarë e bëri “Parkun e paqes” problem politik?

Kjo barrikadë, është vendosur më 18 qershor të vitit 2014, vetëm disa orë pas heqjes së barrikadës së mëparshme me rërë dhe gurë, nga ana e autoriteteve lokale të Mitrovicës së veriut, si dhe me mbështetjen dhe në praninë e autoriteteve të Serbisë.

Përderisa drejtuesit serbë të pushtetit lokal në Mitrovicën e veriut e patën vlerësuar të ashtuquajturin “Parku i paqes” jo si barrikadë, por si dorë e zgjatur për pajtim ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve në Mitrovicë, në anën tjetër, institucionet e Kosovës patën reaguar duke thënë se “barrikada e mëparshme është zëvendësuar me një të re, por vetëm me pamje tjetër” dhe se ky veprim e shkel marrëveshjen për qarkullimin e lirë, të arritur në dialogun në Bruksel, ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.

Më 18 qershor, të vitit 2014, kur edhe u vendos barrikada e ashtuquajtur “Parku i paqes”, Goran Rakiq, kryetar i komunës së Mitrovicës së veriut, pati theksuar se vendimi për ndërtimin e parkut mbi urë është marrë në konsultim me qeverinë e Serbisë.

“Sa i përket urës kryesore, edhe më tutje automjetet nuk do të mund të kalojnë aty”, pati theksuar Rakiq.

Reagimet e autoriteteve të larta të Kosovës, patën pasuar menjëherë, duke e dënuar vendosjen e siç e patën quajtur “barrikadës së re”. Por, në javën e fundit të korrikut të vitit 2014, Zyra e kryeministrit të Kosovës, përmes një komunikate, pati theksuar se duke u mbështetur në një propozim të Bashkimit Evropian, palët janë pajtuar për heqjen e barrikadave dhe revitalizimin e urës mbi Ibër në një proces gradual.

Në anën tjetër, autoritetet e Serbisë, patën theksuar se i ashtuquajturi “Parku i paqes” do të mbetet aty ku është.

Më 23 korrik të vitit 2014, përfaqësuesi i palës serbe në bisedime me Kosovën, Marko Gjuriq, pati thënë se nuk ka kurrfarë marrëveshje për heqjen e parkut mbi urën e Ibrit, të cilin Prishtina e vlerëson si barrikadë.

“Jemi marrë vesh që ‘Parku i paqes’ të mbetet dhe, po ashtu, jemi marrë vesh që të bëhet një vlerësim teknik vizual i urës gjatë javëve në vijim”, pati thënë Gjuriq.

Ai, edhe në dhjetor të vitit të kaluar, pati thënë se “Parku i Paqes” në Urën e Ibrit në Mitrovicë nuk do të hiqet derisa të mos gjendet një zgjidhje e pranueshme edhe për palën serbe, edhe për palën shqiptare në atë qytet

“Deri në gjetjen e kësaj zgjidhjeje asgjë nuk do të preket”, pati thënë Gjuriq.

“Barra” mbi autoritet lokale

Më 10 shkurt të vitit 2015, kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa, në takimin me kryeministrin serb Aleksandër Vuçiq, në kuadër të dialogut nëBruksel, ndër të tjera patikërkuar hapjen e urës qendrore mbi lumin Ibër në qytetin e Mitrovicës dhe largimin e barrikadës të quajtur “Parku i paqes”.

Më pas, të dy kryetarët e komunave të Mitrovicës, Agim Bahtiri i komunës jugore dhe Goran Rakiq i komunës veriore, patë deklaruar se kanë marrë mbi vete obligimin që të gjejnë një zgjidhje për heqjen e barrikadës “Parku i paqes”.

Së fundmi, javë më parë, Bahtiri, në një bisedë për Radion Evropa e Lirë, paralajmëron se së shpejti do të hiqet barrikada e e ashtuquajtur “Parku i paqes”.

“Unë po shpresoj që shumë shpejt atë urë më nuk do ta kemi të mbyllur dhe do të përfundojë në mënyrën më të mirë të mundshme. Unë nuk dëshiroj të jap data, por po them, së shpejti”, thekson Bahtiri.

Më pas, Rakiq, duke folur për Radion Evropa e Lirë, shpreh mendimin se çështja e “Parkut të paqes” është politizuar shumë dhe ajo nxitë reagime nga të dyja anët, të njerëzve që jetojnë në jug dhe në veri të lumit Ibër.

“Prandaj, do të ishte mirë që për këtë ‘park’ të mos flitet shumë qoftë nëpër medie apo në nivelet e larta. Duhet lejuar që procesi të ndodhë dhe të arrihet një mirëbesim, para së gjithash, i qytetarëve, i cili është humbur moti, e më pas gjërat mund të zgjidhet në teren shumë më lehtë”, thotë Rakiq.

Ai shton se çelësi për zgjidhjen e të gjitha çështjeve që u përkasin komunave të veriut dhe të jugut të Mitrovicës, është që gjërat të rrjedhin.

Ndërkaq, Bahtiri, e konfirmon se ai dhe Rakiq janë në kontakt të përhershëm dhe se takohen çdo javë.

“Ne dëshirojmë që ty kryejmë punët pa ndonjë influencë të madhe të politikës. Unë po shpresoj – kështu kanë marrë vendim edhe BE-ja, por edhe institucionet e Kosovës- që të na lënë neve, të dy kryetarët, që ta heqim atë ‘Park të paqes’. Nuk na duhet asnjë urë e bllokuar, sepse urat bëhen për t’i bashkuar njerëzit dhe për lëvizje të lirë, e jo për t’i bllokuar”, thekson Bahtiri.

 

“Parku i paqes”, çështje e niveleve të larta

 

Por, Adrijana Hoxhiq, shefe e Zyrës Administrative të Qeverisë së Kosovës në veri, i ka thënë Radios Evropa e Lirë, se nuk ka informata se të dy kryetarët, Bahtiri dhe Rakiq, kanë arritur deri në atë pikë që të merren vesh për largimin e të ashtuquajturit “Parku i paqes”.

“Të jem e sinqertë, çështja e barrikadës në formë të ‘Parkut të paqes’, unë nuk e besoj se është një gjë që do të zhvillohet dhe rregullohet vetëm nga ana e dy kryetarëve. Ura kryesore (mbi lumin Ibër) është politizuar dhe kjo çështje do të rregullohet nga niveli i lartë, por mund të prezantohet sikur një zgjidhje, të cilën e kanë bërë të dy kryetarët, të Mitrovicës veriore dhe të Mitrovicës së jugut”, ka thënë Hoxhiq.

Edhe këshilltari i kryeministrit Mustafa, Valon Murtezaj, thotë se çështja e heqjes së barrikadës “Parku i paqes”, nuk është barrë e vetëm dy kryetarëve të komunave të Mitrovicës, të asaj veriore dhe jugore.

“Jo, kjo është çështje më komplekse dhe për të cilën një numër më i madh i institucioneve kanë për të thënë ose për të marrë vendime. Natyrisht, rolin kryesor këtu duhet ta kenë institucionet e Kosovës, bashkë me Bashkimin Evropian, në mënyrë që të zbatohen marrëveshjet e arritura dhe të zbatohet kushtetutshmëria në secilën pjesë të Kosovës”.

“ Kjo është esenca pse edhe po bëhet dialogu. Pra, që të shtrihet sovraniteti në të gjitha pjesët e Kosovës dhe në të njëjtën kohë të ketë ligjshmëri dhe zbatim të ligjeve në të gjitha pjesët e Kosovës”, thekson Murtezaj.

Ai shton se edhe më herët janë arritur marrëveshje që të hiqen barrikadat dhe takimi i dy kryeministrave, Mustafa dhe Vuçiq, do të jetë një moment i mirë për të shikuar se çfarë është zbatuar dhe çfarë jo nga ato marrëveshje.

Pala e Kosovës, sipas tij, është këmbëngulëse që të zbatohen marrëveshjet, përshirë edhe lëvizjen e lirë e cila është një nga gjërat esenciale të frymës evropiane. Në këtë kontekst, siç tha ai, një nga lëvizjet e pra që do të duhej të bëhej, është largimi i barrikadës në urën e Ibrit.

Barrikada e ashtuquajtur Parku i paqes” ka zëvendësuar barrikadën e mëparshme me rërë e gurë në urën kryesore mbi lumin Ibër , që ishte vendosur nga banorët lokalserbë në korrik të vitit 2011, në shenjë kundërshtimi ndaj përpjekjeve të Prishtinës zyrtare për të vendosur autoritetin në veri të vendit dhe për të marrë nën kontroll pikat kufitare 1 dhe 31, në kufi me Serbinë.

KOSOVË – KRIMI EKONOMIK RRËNON BIZNESET

VOAL – PRISHTINË – Niveli i lartë i krimit ekonomik në Kosovë po pengon zhvillimin e qëndrueshëm ekonomik dhe zvogëlimin e të hyrave në buxhetin e Kosovës, thonë ekspertë për çështje ekonomike në Kosovë.

Sipas tyre, pastrimi i parave, krimeve tjera ekonomike dhe financiare, në pjesën më të madhe konsiderohen krime të fshehura.

Përfaqësues të komunitetit të biznesit vlerësojnë se korrupsioni, shkeljet tatimore, krimet që lidhen me prokurimin, kontrabandën, krimet financiare, krimet e drogës janë krimet më të shpeshta, por që ende nuk dihet se në çfarë përmasash.

Agim Shahini, kryetar i Aleancës Kosovare të Biznesit, konsideron se kjo dukuri po shkatërron veprimtarinë e bizneseve, të cilat aktivitetin e tyre e zhvillojnë në mënyrë të rregullt.

“Sipas të gjitha perceptimeve, analizave, hulumtimeve, ekziston krimi ekonomik. Po në çfarë mase asnjëherë nuk mund të vërtetohet kjo, ashtu siç nuk mund të vërtetohen shifrat e sakta për korrupsionin dhe ekonominë joformale”.

“Ky fenomen negativ karakterizohet edhe me haraç, shantazhe të ndryshme, që iu bëhen njerëzve dhe bizneseve”, thotë Shahini.

Ekonomia kriminale është e pranishme në Kosovë dhe kjo po pengon ekonominë reale, zhvillimin e shoqërisë, por edhe buxhetin e Kosovës, thotë edhe Ismail Kastrati, ekspert për çështje ekonomike.

Ai në një prononcim për Radion Evropa e Lirë, thotë se krimi ekonomik pengon edhe në mundësitë e zhvillimit të arsimit, shëndetësisë dhe veprimtarive tjera publike.

Kastrati konsiderojnë se autoritetet kompetente nuk po tregojnë një gatishmëri për të luftuar këtë dukuri.

“Në realitet, ekonomia kriminale nuk luftohet fare , përveç deklaratave dhe formimin e disa grupeve, komisioneve dhe strategjive, të cilat vetëm në aspektin formal e plotësojnë vakuumin,përndryshe në aspektin real kurrgjë nuk bëhet në këtë drejtim”, thekson Kastrati.

Ndërkaq, Agim Shahini thekson se prania e kësaj dukurie në Kosovë është për shkak të mosfunksionimit të duhur të sistemit të drejtësisë.

“Kjo vjen si pasojë e mosfunksionimit të rendit dhe ligjit, e cila është e nxitur nga njerëzit e papërgjegjshëm, por dhe njerëzit e përgjegjshëm, sepse janë të nxitur nga të parët. Përderisa në Kosovë ende nuk janë të mbrojtur dëshmitarët në nivelin e duhur, kjo do të vazhdojë të jetë në rritje, për shkak se askush nuk e ka atë guxim shpirtëror që të denoncojë gjithë këto dukuri, apo njerëz të caktuar në organet e drejtësisë”, shton Shahini për Radion Evropa e Lirë.

Sidoqoftë, zyrtarë qeveritarë tashmë sa herë kanë pohuar se lufta kundër këtyre krimeve është përparësi e institucioneve të Kosovës. Madje, për luftimin e kësaj dukurie janë krijuar disa strategji.

Në Strategjinë kombëtare për parandalimin dhe luftimin e ekonomisë joformale, pastrimin e parave, financimin e terrorizimit dhe krimeve ekonomike për vitin 2014- 2018 thuhet se do të reduktojë shkallën e ekonomisë joformale në 5 për qind mes 2014 dhe 2018.

Kurse, gjatë vitit 2015 deri në 2018, vlera e konfiskimit të të ardhurave nga krimi duhet të jetë 1,000 000 euro për vit.

William Walker kundër Gjykatës Speciale

VOAL – Ish-ambasadori i OSBE-së në Kosovë, William Walker është kundër themelimit të Gjykatës Speciale.

Walker thotë se është shpenzuar shumë deri tani në këtë drejtim dhe nuk ekziston nevoja që të pritet edhe disa vite derisa të fillojë punën ajo, raporton RTV 21.

Madje, Walker thotë se qytetarët e Kosovës bashkë me liderët duhet të vendosin dhe t’u thonë ndërkombëtarëve mjaft.

“Duhet të filloni të vendosni vet. T’ju thoni ndërkombëtarëve: ‘mjaft na treguat ju çfarë të bëjmë’”, ka thënë ai.

“Çfarë na duhet edhe një Gjykatë që i duhen edhe disa vjet deri të fillojë punën. Nuk e kuptoj nevojën për themelimin saj”, ka thënë Walker.

KOSOVA LARG ANËTARËSIMIT NË ORGANIZATËN BOTËRORE TË TREGTISË

VOAL – PRISHTINË – Janë bërë gati tetë vjet që kur autoritetet kompetente në Kosovë kanë filluar përgatitjet për anëtarësim në Organizatën Botërore të Tregtisë (OBT), por deri tani nuk kanë aplikuar.

Madje, autoritetet kompetente nuk kanë vendosur se në çfarë modaliteti do të aplikojnë. Dilemat për modalitet kanë qenë në mes anëtarësimit të rregullt dhe shtetit vëzhgues për një periudhë fillimisht pesëvjeçare.

Për mundësitë dhe procedurat e aplikimit të Republikës së Kosovës për anëtarësim në OBT, Ministria e Tregtisë dhe Industrisë, Hykmete Bajrami, në muajin mars të këtij viti ka vizituar këtë mekanizëm.

Ajo ka paraqitur synimet e Qeverisë së Kosovës për të vazhduar me integrimin e mëtejmë në institucionet e rëndësishme ndërkombëtare, përfshirë edhe OBT-në.

Ekspertë për çështje ekonomike e konsiderojnë jo të lehtë procesin e anëtarësimit në këtë organizatë por, megjithatë, sipas tyre, institucionet kompetente kanë dhe po zvarrisin këtë proces.

Muhamet Sadiku, udhëheqës i Qendrës për Promovimin e Zhvillimit, thotë se të qenët anëtar i Organizatës Botërore të Tregtisë është shumë i rëndësishëm për ekonominë dhe tregtinë e Kosovës. Sipas tij, është koha e fundit kur Qeveria e Kosovës duhet të vendosë për të aplikuar në këtë mekanizëm.

“Kjo organizatë është pjesë përbërëse edhe e sistemit global të tregtisë botërore. Prandaj, edhe pse Kosova është një shtet i vogël, me potenciale të kufizuara ekonomike dhe tregtare, sigurisht që Kosova ka nevojë të bëhet pjesë e këtij sistemi. Por, procedurat e anëtarësimit vërtet janë më të gjata dhe burokratike. Prandaj, Kosova, për ta arritur këtë qëllim, duhet të bëjë një punë shumë të rëndësishme”, thotë Sadiku.

Eksperti tjetër i ekonomisë, Haki Shatri, në një prononcim për Radion Evropa e Lirë, konsideron se adresa e qëllimit të zvarritjes së këtij procesi, është te mungesa e aktivitetit të institucioneve përkatëse.

“Nuk ka pasur asnjë pengesë tjetër objektive ose të jashtme. Kjo ka dëmtuar ekonominë, ka dëmtuar bizneset, për aq sa Kosova është e inkuadruar në marrëdhënie ekonomike ndërkombëtare. Kosova ka një import që kalon 2.5 miliardë euro në vit. Dhe, nga ky anëtarësim do t’u sillte përfitime bizneseve të caktuara. Ndërkaq, te pjesa e eksportit, përfitimet do të jenë në mënyrë proporcionale, pasi vëllimi është më i vogël”, konsideron Shatri.

Muhamet Sadiku thekson se Kosova është në fazën e zhvillimit dhe nuk ka nivel të lartë të eksportit, por anëtarësimi i Kosovës në këtë mekanizëm, do të përmirësojë imazhin e saj karshi investitorëve të huaj.

“Është e vërtetë se Kosova në këtë fazë të zhvillimit ka shumë pak për të paraqitur në anën e eksportit, por sido që të jetë, Kosova gjithnjë e më tepër duhet t’i fuqizojë lidhjet me rajonin dhe botën. Kjo sepse disa nga vendet e rajonit tashmë janë bërë pjesë përbërëse e OBT-së, andaj mendoj se edhe Kosova duhet të bëjë ecjen drejt organizatës globale”, thekson Sadiku për Radion Evropa e Lirë.

Shteti i fundit që ka aplikuar për anëtarësim në këtë organizatë është Kazakistani. Ky vend ka 20 vjet që tenton të bëhet anëtar i kësaj organizate.

Me art në mbështetje të viktimave të përdhunimeve

Më moton “Mendoj për ty” në Prishtinë nëpërmjet një vepre artistike me mbi pesë mijë fustane u bë thirrje për më shumë mbështetje ndaj mijëra viktimave të përdhunimeve gjatë luftës në Kosovë

Më shumë se 5 mijë fustane, të varura në stadiumin e Prishtinës, u shndërruan në një vepër artistike që synon ndërgjegjësimin për gjendjen e viktimave të përdhunimeve gjatë luftës së viteve 1998-1999 në Kosovë. Askush nuk e di numrin e saktë, por besohet se mijëra ishin viktima të përdhunimeve nga forcat serbe. Numri i saktë mbase nuk do të mësohet kurrë dhe rrëfimet rreth tyre deri vonë ishin shumë të pakta për shkak të frikës nga stigmatizimi. Fustanet e mbledhura në kuadër të nismës së artistes shqiptaro britanike Alketa Xhafa-Mripa, synojnë të nxisin më shumë debat për këtë çështje. Nisma u mbështet nga presidentja e Kosovës Atifete Jahjaga, e cila tha të premten se nisma me moton “Mendoj për Ty” synon të nxisë solidarizimin me të mbijetuarit e dhunës seksuale gjatë luftës dhe thirrje për të thyer heshtjen, për të luftuar stigmën, për veprim, ndërgjegjësim, e pranim.

“Sot, kjo fushë futbolli e mbushur me fustane, dhe kjo pamje, po më lë pa frymë. Nga njëra anë, për përmasat e një çështjeje që është heshtur për kaq gjatë. Nga ana tjetër, për shpresën që lind nga ky solidarizim, nga kjo përkrahje”, tha presidentja Jahjaga.

Presidentja tha se synimi është përkrahja e grave për t’i nxjerrë në dritë rrëfimet e tyre, për t’i hapur ato, jo për t’i mbajtur të mbyllura e të heshtura.

“Turpi nuk rëndon mbi to, por mbi ata që kryen këtë krim mizor mbi to. Ato e kanë guximin dhe më nuk duhet të ndihen të vetmuara”, tha ajo.

Ndjekja dhe dënimi i kësaj forme të krimit është dëshmuar punë e vështirë dhe aktualisht organet ndërkombëtare të drejtësisë janë duke ndjekur 14 raste të këtij krimi të luftës.

​​Pak më larg stadiumit të mbushur me fustane të premten u zbulua edhe një monument me emrin ‘Heroinat’, kushtuar sakrificës dhe kontributit të gruas gjatë luftës në Kosovë. Alma Lama, nismëtare tha se kjo është shprehje e mirënjohjes për angazhimin e grave për shoqërinë dhe shtetin e Kosovës.

“Ky kontribut është i gjithanshëm. Është kontribut i atyre grave dhe vajzave të cilat nuk ngurruan të marrin armët në dorë dhe të dalin e të luftojnë për liri, duke dhënë edhe jetën. I atyre nënave, grave, motrave të cilat kishin barrën më të rëndë në luftë. U përkujdesën për të gjithë të afërmit e tyre, fëmijët mbi të gjitha në ato ditë të jashtëzakonshme të luftës”, tha zonja Lama.

Kryeministri Isa Mustafa tha se ky memorial tregon edhe respektin institucional për kontributin e grave.

“Ky memorial shënon pikë kthese jo vetëm në kujtesën tonë historike, por edhe respektin institucional dhe njohjen e  vlerave dhe kontributit të jashtëzakonshëm që kanë dhënë nënat, gratë dhe motrat tona gjatë luftës së fundit në Kosovë. Për më tepër, këtë memorial duhet parë edhe si një mirënjohje sublime, artistike por edhe shtetërore për të gjitha përjetimet tragjike të gruas shqiptare në tmerret e kësaj lufte por edhe gjatë historisë sonë kombëtare”, tha kryeministri Mustafa.

Të premten u mbushën 16 vjet që kur trupat e NATO-s u vendosën në Kosovë duke i dhënë fund luftës gati dyvjeçare ndërmjet forcave serbe dhe Ushtrisë Çlirimtare.

Nëntë vjet pas hyrjes së forcave të NATO-s, Kosova shpalli pavarësinë e saj e cila njihet nga mbi 100 vende të botës, ndërsa vazhdon të kundërshtohet nga Serbia e cila megjithatë është përfshirë në një proces bisedimesh për normalizimin e marrëdhënieve, në shkëmbim të afrimit të saj me strukturat e Bashkimit Evropian.

Në një ceremoni solemne parlamenti i Kosovës shënoi këtë dite që në kalendarin e festave njihet si ditë e paqes. Seanca u bojkotua nga opozita e cila u shpreh e pakënaqur që nuk u është dhënë mundësia të flasin në ceremoni, që u zhvillua pa fjalime politike, por siç u tha e pakënaqur edhe me zhvillimet politike në vend. za

me arttt

Frankfurter Allgemeine Zeitung – PADI ARBITRAZHI KUNDËR KOSOVËS

Frankfurter Allgemeine Zeitung: Shoqëria e investimeve Axos ngre padi ndaj Kosovës duke kërkuar miliona, sepse ajo është dëmtuar prej marrëveshjes për blerjen e koncernit shtetëror të telekomit.

Korrupsioni në Kosovë për herë të parë do të shqyrtohet nga një gjykatë ndërkombëtare arbitrazhi. Shoqëria e investimeve në Hamburg Axos Capital Partners ka hapur një proces arbitrazhi pranë Qendrës Ndërkombëtare të Arbitrazhit mbi Investimet (ICSDI) në Uashington, sepse qeveria në Prishtinë më 2013 tërhoqi në çastin e fundit marrëveshjen e negociuar prej kohësh për privatizimin e kompanisë së telekomunikacionit. Si rrjedhojë kompania Axos ka pësuar një dëm në vlerën e 180 deri në 500 milionë euro. Eshtë rasti i parë, në të cilin institucioni ICSID i krijuar nga Banka Botërore do të shqyrtojë një padi kundër Kosovës shkruan revista “Global Arbitration Review”. As Prishtina dhe as kompania Axos nuk duan të prononcohen për rastin. Por siç dëgjohet bëhet fjalë për dyshime mbi ryshfet dhe përfitim personal nga përfaqësues shtetëror të PTK-së. Siç shkruan më tej gazeta “Frankfurter Allgemeine Zeitung“ (FAZ), prej vitesh organizatat ndërkombëtare, diplomatë e sipërmarrje kritikojnë shtetin e vogël, që shpalli pavarësinë nga Sebria më 2008, për ryshfet dhe një sistem të dobët drejtësie. Në raportin e fundit të Komisionit të BE-së mbi progresin thuhet: “Në Kosovë mbetet mjaft shqetësuese gjendja e shtetit ligjor, pavarësia e drejtësisë si dhe përparimet e pakta në luftën kundër korrupsionit.“ Sipas Komisionit të BE-së shitja e PTK në dhjetor 2013 dështoi për shkak të „një sërë akuzave për korrupsion“. Procesi i hapur tani i arbitrazhit mund të zgjasë me vite, shkruan ndër të tjera “Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

FOTO E DITËS – SOT STADIUMI I PRISHTINËS

http://www.voal.ch/sot-ne-stadiumin-e-prishtines-ne-mijra-fustane-per-te-kujtuar-viktima-e-dhunes-nje-projekt-i-artistes-alketa-xhafa-mripa-dhe-anna-die-lellio-me-moton-mendoj-per-ty-nga-eli/

Baku: Fillojnë Lojërat Evropiane, pjesëmarrëse edhe Kosova

Në Baku të Azerbajxhanit sot hapen Lojërat Evropiane, në të cilat për të parën herë në këtë nivel, merr pjesë edhe Kosova. Ndër vendet pjesëmarrëse është edhe Shqipëria.

Në këtë garë sportive të nivelit evropian, që organizohet për të parën herë, marrin pjesë seleksionet e më se 50 vendeve.

Siç ka njoftuar më herët Komiteti Olimpik i Kosovës, në Baku udhëtuan 19 sportistë nga 9 sporte: xhudo, karate, qitje, mundje, boks, shigjetari, not, çiklizëm dhe tekvando.

Kjo garë sportive evropiane po mbahet në periudhën kur Azerbajxhani po ballafaqohet me kritika për gjendjen e të drejtave të njeriut.

Organizata Human Rights Watch tha se disa gazetarë nga organizatat kryesore të informacioneve në Evropë nuk janë lejuar të hyjnë në këtë vend për të raportuar nga këto gara.

Autoritetet në Baku thonë se ekziston një fushatë e mediave për “diskreditimin” e lojërave, raporton agjencia DPA nga Baku.

Human Rights Watch tha se Lojërat Evropiane, në të cilat marrin pjesë afro 6 mijë sportisë nga i gjithë kontintenti, hapen në “një atmosferë të respresionit të paprecedent të qeverisë në periudhën pas-sovjetike”. rel

16 VJET NGA ZBARKIMI I NATOS NË KOSOVË – 16 VJET NGA KOSOVA-DAY

VOAL – Bota vazhdon të ketë në mendje imazhet e shumë qytetarëve kosovarë që u uronin mirëseardhje ushtarëve të KFOR-it. Me lot gëzimi në sy, me brohoritma “NATO, NATO”… I konsideronin shpëtimtarë të tyre.

Më 12 qershor të vitit 1999, në Kosovë kanë zbarkuar trupat e para të këmbësorisë së NATO-s, ndërsa ka nisur largimi i forcave serbe.

Që atëherë, kjo datë kujtohet si Dita e Lirisë së Kosovës nga agresioni serb.

Fillimisht numëronin 50,000 ushtarë dhe vinin nga dhjetëra shtete anëtare të NATO-s dhe vendeve aleate. Të parat që kanë zbarkuar kanë qenë njësitet britanike. Misioni ishte i ndarë në pesë zona të përgjegjësisë, që i përkisnin KFOR-it amerikan, anglez, francez, gjerman dhe italian.

Hyrjes së tij i ka paraprirë Marrëveshja e Kumanovës ndërmjet zyrtarëve serbë dhe autoriteteve të NATO-s, të udhëhequra në atë kohë nga gjenerali britanik, Mike Jackson. Me këtë marrëveshje, Serbia është detyruar të tërheqë të gjitha forcat e saj policore dhe ushtarake nga Kosova.

Ajo është arritur vetëm pas fushatës së bombardimeve të NATO-s mbi caqet serbe, e cila ka zgjatur për 78 ditë me radhë, si dhe pas përpjekjeve të ndryshme diplomatike për t’i dhënë fund luftës në Kosovë.

Si pasojë e saj, mbi 10,000 njerëz janë vrarë, rreth 5,000 të tjerë janë zhdukur dhe mbi 1 milion janë zhvendosur. Shkatërrimet materiale po ashtu kanë qenë masive.

Me hyrjen e NATO-s, në Kosovë ka nisur edhe vendosja e misionit të përkohshëm të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, i cili do të administronte vendin për një periudhë të caktuar kohore.

Në të njëjtën kohë, është shpërbërë edhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës, për t’u shndërruar në Trupat Mbrojtëse të Kosovës. Ato kanë ekzistuar deri në janar të vitit 2009, kur edhe është formuar Forca e Sigurisë së Kosovës.

Sot, gjashtëmbëdhjetë vjet pas zbarkimit, janë disa mijra trupa të NATO-s që vazhdojnë të kontribuojnë në ruajtjen e një mjedisi të qetë dhe të sigurt në Kosovë. Numri i tyre është zvogëluar vit pas viti, bazuar në vlerësimet e situatës së sigurisë.

Gati nëntë vjet pas zbarkimit të NATO-s, përkatësisht më 17 shkurt të vitit 2008, Kosova ka shpallur pavarësinë nga Serbia, me gjithë kundërshtimet e fuqishme të Beogradit.

Shteti i ri është njohur nga rreth 100 vende dhe është i angazhuar në përmbushjen e kritereve për anëtarësim në strukturat euro-atlantike. Për këtë qëllim, së fundmi, ka nënshkruar edhe marrëveshje me Serbinë për normalizimin e ndërsjellë të marrëdhënieve.

Dita e Lirisë së Kosovës, së bashku me pavarësinë, konsiderohen si ngjarje që kanë shënuar kthesë në histori. Sipas shumë vlerësimeve, 12 qershori është dita e rreshtimit të botës demokratike përkrah popullit të shtypur të Kosovës.
12-06-2015 10-46-21

VDIQ DRAGOLJUB TODOROVIC – AVOKATI I KOSOVËS NË BEOGRAD – NË KOSOVË ASKUSH NUK E THA NJË FJALË PËR TË

VOAL – Më 14 maj në Beograd vdiq Dragoljub Todorović-i, avokat i të mbijetuarve të masakrave serbe mbi familjet Bogujevci (Podujevë) e Berisha (Suharekë) – dhe përfaqësues juridik i vëllezërve Bytyqi, po ashtu të vrarë nga forcat serbe. Dragoljub Todorović-i ishte avokat, publicist, kronist, kulturolog, humanist, enciklopedi e gjallë, mik i madh i shqiptarëve, dashnori më i madh i Sarajevës dhe europiani ndoshta më i madh në Beograd.

Në Kosovë askush nuk e regjistroi me ASNJË fjalë vdekjen e tij. Ai ishte avokat i Kosovës në Beograd./koha.net

SOT NË STADIUMIN E PRISHTINËS NE MIJRA FUSTANË PËR TË KUJTUAR VIKTIMA E DHUNËS – ME MOTON „MENDOJ PËR TY“ (FOTO E VIDEO) Nga Elida Buçpapaj

VOAL – “Mendoj për ty” quhet projekti, për viktimat deri tash të harruara.

Prej 3 qershorit u hap zyrtarisht fushata“Mendoj për Ty”, kushtuar viktimave e të mbijetuarave të dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë. Me këtë rast janë mbledhur me mijra fustanë. Thuhet 5 mijë, por duhet të jenë shumë më shumë.

Artistja Alketa Xhafa – Mripa së bashku me producenten Anna Di Lellio, janë ideatoret e kësaj fushate. Anna Di Lellio është gazetare dhe njohëse e thellë e Kosovës të pasluftës. Ajo gëzon autoritet e prandaj stadiumi i Prishtinës është kthyer tash në një arenë fustanesh të dhuruara.

Këtë fushatë e mbështeti e para presidentja Atifete Jahjaga. Roli i presidentes është i domosdoshëm sepse të mbijetuarat e dhunës seksuale gjatë luftës janë jo vetëm viktima të luftës, por edhe të indiferencës të shoqërisë kosovare.

Përveç presidentes Jahjaga këaj fushate i janë bashkangjitur edhe yje të formatit botëror si Rita Ora e Eliza Dushku. Edhe Cherie Blair, bashkëshortja e kryeministrit Tony Blair ka dhuruar një fustan për viktimat e Kosovës  përmes ambasadorit të Kosovës në Mbretërinë e Bashkuar Lirim Greiçevci

Pikë grumbulluese ka patur edhe në Tiranë. Edhe në SHBA përmes një Shoqate të Grave.

A po fillon të zgjohet shoqëria kosovare më në fund. Vetëm grate mund ta shkundin.

E tani janë mbledhur me mijra e mijra fustane ngjyra ngjyra që janë varur me kapsa rrobash të gatëshme për t’u shitur në stadiumin e Prishtinës. Nuk po e vë fare në diskutim pyetjen nëse do të shiten, sepse ato duhet të shiten!

Sepse vetëm kështu do të jetë i realizuar qëllimi që këto para të vihen në shërbim të viktimave.

Kjo fushatë është mbëshetur edhe nga Ambasada e Shteteve të Bashkuara si dhe ajo e Britanisë së Madhe, si dhe shumë donatorë të tjerë.

Gratë e përdhunuara gjatë luftës ende sot nuk e kanë statusin e viktimave të dala nga një konflikt i përgjakshëm. Ky duhet të jetë edhe qëllimi final, sepse edhe 16 vjet pas përfundimit të konfliktit ato janë të anashkaluara, të persekutuara dhe kësaj here viktima prej një shteti pa shpirt dhe të një shoqërie indiferente.

Prandaj ka vlerë të madhe kjo fushatë sensibilizuese, e cila duket se po ka sukses të plotë, nisur nga fustanat që tani e kanë kthyer stadiumin e Prishtinës nga një arenë të ndeshjeve futbollistike në një arenë fustanësh në shërbim të një kauze të madhe.

Rreth kësaj fushate janë botuar shkrime e reportazhe edhe një shtypin botëror siç është ai i gazetës The Guardian, ku thuhet se përmes fustanëve nderohen viktimat e dhunës gjatë luftës.

„5000 fustane në stadium futbolli për të kujtuar përdhunimet e kohës të luftës“, është titulli i një reportazhi të gjatë, në të cilin përveç të tjerave citohet autorja e projektit Anna Di Lellio. “Aktiviteti mbahet në stadium”, thotë ajo “që është në qendër të Prishtinës, një vend ku qyteti mban parada ushtarake dhe festimet të lidhura me luftën. Projekti ynë është një mënyrë e ndryshme e nderimit të luftës, pa madhështi dhe triumfalizëm, thotë ajo. “Kjo është një histori tjetër, është një histori e vuajtjeve të mëdha që lufta solli për të gjithë. ” Por që janë mbajtur fshehur. Dhe Anna Di Lellio bashkë me artisten Alketa Xhafa – Mripa përpiqen t’i zbulojnë.

12-06-2015 07-27-41

alketa-xhafa-skenderaj-may-11-20152-e1434038863475Alketa

12-06-2015 08-25-26Anna

12-06-2015 08-28-52

Cherie Blair

12-06-2015 06-59-33

Presidentja Jahjaga

12-06-2015 08-19-20

Kadire Tahiraj, aktiviste e pandalur në kërkim të të drejtat e grave viktima

 

 

 

Kosova në 16 vjetorin e çlirimit – GJYKATA SPECIALE, NËNSHTRIM I RADHËS, DITA E PAQES, TJETËRSIM I LUFTËS ÇLIRIMTARE! – Nga FLORIM ZEQA

Në Kosovën e lirë dhe të “pavarur”, në vendin e paradokseve të shumta ndodhi edhe kjo; të mos kemi ditë të çlirimit, të mos kemi ditë të Republikës, të mos kemi ditë të festës kombëtare (28 Nëntorin),… të mos kemi dinjitet kombëtar !
Secili komb në botë që ka zhvilluar një luftë çlirimtare e ka edhe një ditë çlirimi. Ata, që parreshtur rrahinin gjoks për çlirimin e vendit, na dalin të jenë mohuesit më të mëdhenj të luftës çlirimtare!
A ka paradoks më të madhë që në njërën anë thirremi e shtirremi që jemi të pavarur, ndërsa në anën tjetër të mos kemi ditë të çlirimit !
Për secilin popull që ka përjetuar një pushtim të gjatë, dita e çlirimit është dita më e dashur, kremtja më e madhe dhe data më e paharruar në kujtesën popullore.
Për shqiptarët e Kosovës, 12 qershori  i vitit 1999 është dita më e madhe, më e lumtur dhe e paharruar.
Marshimi i ushtrisë se NATO-s (më pas edhe i UÇK-së) rrugëve të Prishtinës dhe Kosovës shënoi gëzimin më të papërshkruar më fjalë të qytetarëve, të njerëzve të vuajtur dhe të përndjekur që ktheheshin në shtëpitë e tyre të rrënuara nga lufta…të cilin mundi ta përshkruaj në mënyrën më besnike vetëm blici i aparatit dhe syri i kamerave televizive.
Shënimi i ditës së çlirimit në mënyrë institucionale dhe shtetërore e madhështon luftën dhe sakrificat e popullit për çlirim, lirisë së vendit i jepë kuptimin e plotë, ndërsa popullit i shtonë dashurinë ndaj atdheut.
Në vendet e lira e të pavarura është zakon të organizohen parakalime (parada) ushtarake për të nderuar prezencën e krerëve shtetëror e politik.
Për nderë të ditës së çlirmit bëhen nominime (gradime), avancime në poste të shërbyesve civil dhe ushtarak, ndarje mirënjohjesh dhe dekoratash…e shumë veprimtari tjera më karakter shtetëror.
Ndërsa tek ne nuk ndodhi asnjëra nga këto, për arsyen e thjeshtë së Kosova në kushtetutën e saj nuk ka ditë të çlirimit !
Tradita e mirë e festimit të ditës së çlirimit u ndal pas 17 shkurtit të 2008-së !
Pas “pavarësimit”, në Kosovë po festohet 15 prilli si “dita e Kushtetutës” së hartuar prej ndërkombëtarëve (Pakoja e Ahtisarit) e cila është në kundërshtim më vullnetin e popullatës shumicë shqiptare në vend,…e cila ditën e çlirimit e zavëndësoj më “ditë të paqës”, ndërsa popullin shumicë shtetformues të vendit e barazoj më pakicat minoritare në vend.
Pranimi i termit “ditë e paqës” në vend të ditës së ÇLIRIMIT paraqet njërin nga gabimet më fatale të politikës kosovare.
Sipas kësaj i bie së në Kosovë nuk ka pas luftë çlirimtare, por vetëm një konflikt të vogël ndëretnik…
Më mohimin e ditës së çlirimit, po tentohet të mohohet lufta çlirimtare,…si pasojë kemi veprimet e EULEX-it (për hatër të Serbisë e Rusisë) për kriminalizimin e UÇK-së,…më ndjekjën dhe burgosjën e çlirimtarëve  në ëmër të “drejtësisë” ndërkombëtare.
Gjykata speciale një nënshtrim i radhës !
Tani kur Kosova ndodhet në prag të ndryshimeve kushtetuese për formimin e Gjykatës Speciale, nuk e di si do të quhet kjo kushtetutë; e Isos apo e Hashës, ngase vendi po qeveriset nga dy kryeministra !
Po ndodhë pikërisht kështu sepse drejtuesve shtetëror u ka humbur busolla orientuese, u ka humbur vetëdija, u ka humbur dashuria ndaj atdheut dhe fryteve të luftës-LIRISË, për të cilën u derdhë shumë gjak dhe u bënë sakrifica të panumërta !
Qasjen jopragmatike, nënshtrimin dhe varësinë e tepruar të liderëve tonë shtetëror karrshi ndërkombëtarëve është duke e shfrytëzuar siq është më së miri Serbia më një pjesë të bashkësisë ndërkombëtare, përmes të ashtuquajturës “Gjykatë Speciale”, synon t’i nivelizoj krimet e supozuara individuale të ndonjë pjestari të UÇK-së me krimet gjenocidiale shtetërore të saja ndaj popullatës civile shqiptare në Kosovë.
Sa ishte gjallë presidenti historik Ibrahim Rugova vlerat e luftës çlirimtare u mbrojtën më dinjitet të lartë shtetëror. Presidenti pa hezitim u thoshte gjithmonë ndërkombëtarëve: ” Ne kemi mbrojtur pragun e shtëpisë”.
Madje edhe në Tribunalin e Hagës, në cilësinë e dëshmitarit kundër satrapit të Ballknit, Rugova si burrështetas i vërtetë kishte dalë në mbrojtje të UÇK-së duke pohuar, po citoj; “UÇK-ja nuk është terroriste,…ajo është formuar nga njerëzit e thjeshtë, nga patriotët që luftuan  për lirinë e vendit të tyre”, për të vazhduar akuzat ndaj Millosheviqit:…”ky është personi që ka kryer krime e gjenocid ndaj popullatës së pambrojtur shqiptare në Kosovë”.
Mirëpo tani, kur ai na mungon, nuk ka kush të del në mbrojtje të vlerave të luftës çlirimtare nga akuzat e EULEX-it, pasi mungon autoriteti i një lidershipi të përgjegjëshëm siq ishte ai rugovian.
Ditë e paqës mund të quhet dita e arritjës së një marrveshje pajtimi mes dy palëve në konflikt. Madje ditë e paqës nuk mund të quhet as “marrëveshja” politike e Brukselit e 19 prillit të vitit 2013-të, ngase kjo nuk është ndonjë marrveshje historike, por vetëm improvizim i saj.
Ditë e paqës mund të quhet dita kur Serbia do t’i kërkonte falje publike shqiptarëve dhe mbarë popullit ë Kosovës për krimet e kryera, me përgjigjen pozitive mbi dëmshpërblimin për shkatrrimin e pronave publike dhe private gjatë luftës në Kosovë, kthimin e arkivave, aktifakteve dhe pasurive tjera me vlera kombëtare të grabitura gjatë luftës së fundit në Kosovë.
Marrveshja fatkeqe e 19 prillit 2013-të, objektiv kryesor ka hapjen e dyerëve Serbisë drejtë antarësimit në Bashkimin Europian, krijimin e Asociacionit të komunave serbe në veri të vendit e cila “de jure dhe defakto” e ndanë pjesën veriore të vendit tonë, ndërsa Kosovës i mbetë “të trasht e surlës” në dorë,…për vazhdimin MSA-së, si kusht për geotizimin e mëtutjeshëm  të popullit shqiptar, pa mundësi lëvizje të lirë të njerëzve dhe mallrave drejt vendeve të Bashkimit Europian, duke e lënë Kosovën si një vrimë të zezë në Ballkan !

Pse Jahjaga nuk e mbrojti vetën si Presidente dhe Kosovën nga kritikat shpifëse dhe ofenduese të Nikoliqit?! – Nga Prof. Dr. MEHDI HYSENI

Abraham Lincoln: “Those who deny freedom to others, deserve it not for themselves”.

 
Këtë  vlerësim aksiomatik të ish-Presidentit të lartënderuar historik të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Abraham Lincoln, duhet ta mbajnë parasysh, jo vetëm  presidenti aktual i Serbisë, Tomislav Nikoliq, kryeministri i  qeverisë serbe, Alaeksandar Vuçiq, nënkryeministri dhe ministri i Jashtëm, Ivica  Daçiq (si qeveria, ashtu edhe parlamenti serb), por edhe  Akademia  dhe Kisha Ortodokse Serbe me në krye mitropolitin e saj, Irinej,  sepse të gjithë këta  së bashku me  ultrancionalistët e tjerë serbomëdhenj, botërisht  nuk po e njohin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës shqiptare. –E në anën tjetër, qe tri vite zhvillojnë dialog me përfaqësuesit e  lartë të qeverisë së Kosovës në Bruksel (2013), PSE ky dialog, kur Serbia nuk e njeh Kosovën?!
 
 
Vetëm kur ta kuptojnë dhe ta zbatojnë drejt në teori dhe në praktikë  këtë thënie të artë vlerore të ish-Presidentit të lavdishëm Abraham Lincoln, atëherë serbët dhe Serbia mund të llogarisin në krijimin dhe në normalizimin e  marrëdhënieve të mira dhe miqësore, jo vetëm shqiptarët, por me të gjithë popujt e tjerë fqinj të Ballkanit.
 
Ndryshe, duke ua mohuar lirinë të tjerëve, pikësëpari shqiptarëve, Serbia kurrë nuk do të  ketë marrëdhënie të mira me shqiptarët, as kurrë, nuk do të jetë faktor paqeje, sigurie dhe qëndrueshmërie në rajon, pavarësisht nga  premtimet  boshe, gënjeshtrat, mashtrimet, spekulimet dhe simulimet e përfqësueve zyrtarë të qeverisë, të kuvendit dhe të presidencës së Serbisë, se gjoja “jetësisht janë të interesuar”, që të mbretërojë bashkëpunimi, paqja  dhe siguria në Ballkan, e në anën tjetër, duke u shërbyer me kërcënimin e politikës së forcës dhe me ofendime sikurse presidenti Nikoliq në samitin  “Bërdo-Brioni”  të presindetëve rajonalë ballkanikë, bërë në Budvë të Malit të Zi, më 8 qershor 2015, pohojnë se kurrë nuk do ta njohin Kosovën si shtet të pavarur dhe sovran ( të cilin, tanimë  e kanë njohur 109 shtete të OKB-së), por e quajnë  “Serbi”.
 
Kjo politikë destruktive me primesa kolonialiste dhe neokolonialiste, krejtësisht antiligjore, antrihumane, anticivilizuese dhe antievropiane e Serbisë, duke mohuar lirinë shqiptarëve dhe Kosovës, kurrnjëherë, nuk do të jetë në përputhje me standardet dhe me vlerat e Evropës së sotme të integruar dhe demokratike. Por, do të jetë “një sorrë e zezë” ndjellakqe edhe për fatin e Ballkanit, edhe për fatin e Evropës.
 
Presidenti Nikoliq ofendoi keq Kosovën dhe Jahjagën, se kinëse “Kosova nuk është kurrfarë shteti dhe se  Atifete Jahjaga nuk  është kurrfarë presidenteje e Kosovës”!
 
Mirëpo, ndaj këtij rasti  të shëmtuar ofendues, provokues anticivilizues dhe antievropian të Nikoliqit, mungoi përgjigjja reaguese nga  Jahjaga dhe nga Nishani, të cilët, në vend se t’i përgënjeshtronin ashpër dhe me argumente  akuzat dhe shpifjet e Nikoliqit, ata  i kishin futur “veshët në lesh”, nuk patën kurrfarë përgjigjeje  përgënjeshtruese ndaj presidentit ultranacionalist të Serbisë, Tomislav Nikoliq!?
 
Pse kjo heshtje ndaj ofenduesit primitiv Nikoliq?!
 
 
Nëse  presidenit Nikoliqi është primitiv, ultranaconalist dhe anti-evropian, kjo assesi nuk do të thotë, që kritikat e tij ofenduese antishqiptare dhe anti-shtetërore të Kosovës së pavarur, të heshtën, përkatësisht të ngelin pa asnjë përgjigjeje nga ana e Presidentes së Kosovës, Atifete Jahjaga, sepse kësaj i janë thënë publikisht në praninë e të  gjithë presidentëve të Ballkanit.
 
-Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga pati shansin historik, që në praninë e të gjithë pjesëmarrësëve të Samitit “Bërdo-Brioni” në Budvë, ku mirrte pjesë, edhe   përfaqësuesi special i BE-së, presidenti i Austrisë, Heinz Fischer, ta përgënjeshtronte kritikën ofednuese të presidenit serb Tomislav Nikoliq, drejtuar asaj : “Kosova nuk është shtet dhe, ti mos u shtir se gjoja po udhëheq një shtet të vogël, që nuk është shtet, dhe kurrë nuk do të jetë I tillë”( http://botasot.info/lajme/414476/nikoliq-ofendoi-jahjagen-ti-nuk-je-kryetare-shteti/).
 
Menjëherë “flakë për flakë”, Presidentja Jahjaga, do të duhej t’i replikonte çetnikut ultranaconalist fashist-presidentit të Serbisë, Nikoliq, se  këto kritika tuaja subjektive dhe këto  sjellje primitive  ofenduese  tuajat, të adresuara  në emrin tim personal  ( se  gjoja unë  sipas teje, nuk përfaqësoj dhe nuk prezetoj Kosovën si Presidente, dhe se Kosova nuk është shtet) edhe të Kosovës, janë të papranueshme, edhe për mua si Presidente e  shtetit të pavarur  dhe sovran të Kosovës, edhe për shtetin de fakto dhe de jure të Kosovës, të cilin deri tani e kanë njohur 109 shtete të OKB-së, si dhe de fakto dhe de jure, e ka njohur edhe Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në Hagë, më 22 korrik 2010, duke vlerësuar se  shpallja e pavarësisë së Kosovës është plotësisht e ligjshme dhe  në përputhje të plotë me parimet dhe me normat e së drejtës ndërkombëtare, e  çfarë ëndërron ti Nikoliq, është problem juaj personal privat, që nuk ka të bëjë fare me  të vërtetën dhe me realitetin e krijuar në Kosovë.
 
Gjithashtu, në këtë ton, do të duhej të reagonte, edhe Presidenti  i Shqipërisë ,Bujar Nishani,  duke  i hudhur poshtë kritikat ofenduese primitive dhe anticivilizuese të presidentit të Serbisë, Tomislav Nikoliq, të drejtuara kundër presidents së Kosovës, Jahjaga dhe kundër kontestimit dhe mohimit të Republikës së pavarur dhe sovrfane të Kosovës.
 
Ky ishte rasti më oportun, që Nikoliqi të demaskohej botërisht në atë tryezë diplomatike të kryeliderëve të vendeve ballkanike në samitin  “Bërdo-Brioni” të Budvës, bërëmë 8 qershor 2015, jo  të  “gëlltitesdhin” në heshtje ato shpifje dhe akuza primitive të pa     qëndrueshme të  ultranacionalistit(vojvodës) Tomislav Nikoliq.
 
-“Nuka ka faj” ky farë ultranacionalisti fashist-vojvodë i Sheshelit, por ata që e kanë  votuar dhe ata faktorë evropianë, që kanë lejuar atë, të dalë në skenën politike zyrtare shtetërore të Serbisë (madje si president).
 
Së këndejmi, fajin më të madh e kanë  pushtetarët-drejtues të shtetit të Kosovës, që kanë pranuar të hyjnë në dialog (në “një thes” me këta çetniko-fashistë të pa riparueshëm dhe të pandëshkuar nga  Tribunali I Hagës) para se Beogradi zyrtar, ta njihte de fakto dhe de jure Republikën e Kosovës (shkurt 17, 2008).
 
Nuk ka asnjë dyshim se ky gabim fatal  politik, diplomatik, kombëtar dhe shtetëror, bëri që politika dhe diplomacia e Serbisë, të hapë një “kaptinë të re” dialogimi me Prishtinën zyrtare, kinëse në emër të “normalizimit të marrëdhënieve midis Kosovës dhe Serbisë”, e që në fakt pas këtij “normalizimi” fshihet lufta dhe përpjkejet e Beogradit, që të “revidojnë” statusin politik të shtetit të ri të pavarur të Kosovës.
 
Këtë e dëshmoi edhe akuza ofenduese e presidentit Nikoliq në samitin e theksuar të homologëve të tij në Budvë, se “Kosova nuk është kurrfarë shteti, dhe se presidentja Atifete Jahjaga nuk e përfaqëson atë, por vetëm se hiqet si president…” !?
 
Pikërisht, për shkak të politikës dhe të diplomacisë fatale të qeverisë të të parlamentit dhe të presidencës së Kosovës me në krye titullarët e saj, Thaçi…etj. ( të hyrjes së parakohshme në negociata me Serbinë, pa e njohur Kosovën si shtet sovran),  bëri që  Beogradi së bashku me partnerët e tij evropianë, ta iniconte themelimin e Gjykatës Speciale për Kosovën.  Ky është “fryti” i parë konkret i Marrëveshjes së Brukselit Thaçi-Daçiq (19 prill 2013).
 
Formimi i Gjykatës Speciale, është vetëm fillimi  I “gjunjëzimit” përpara Serbisë, ndërsa, çfarë kompromisi politik, do të sdjellë epilogu i Marrëveshjes së Brukselit(2013), atë do ta shohim, pas nënshkrirmit të saj. Mirpo,  e vërteta, që tani, mund të parashikohet, se arritja e kësaj Marrëveshjeje, nuk do të jetë në favorin e përligjjes së Kosovës së pavarur dhe sovrane, por në interesin e politikës neokolonialiste të Serbisë.
 
Duhet ta kemi të qartë dhe të jemi realistë se derisa Serbia nuk e njeh Kosovën si shtet të pavarur dhe sovran,  në Ballkan, nuk do të ketë kurrfarë progresi përmbajtësor të stabilitetit, të bashkëpunimit, të mirëbesimit, të sigurisë, të paqes, të forcimit të ndërsjellë, as kurrfarë  intensifikimi në kuptimin pozitiv të përpjekjeve të BE-së për integrimin  e të gjitha vendeve të “Ballkanit Perëndimor” në  radhat e saj, pavarësisht nga nxitja dhe  stimulimi i dialogut i gjithë rajonit me Bashkimin Evropian,  frymën e mbajtjes së përvitshme të  “Samitit të shefave të shteteve të Evropës Juglindore”, siç ishte edhe ky  i fundit me në krye mysafirin-Presidentin e Austrisë Heinz Fischer, , bërë në Budvë të Malit të Zi, më 8 qershor 2015.
 
Së fundi, të gjithë ata faktorë politikë vendorë, ballkanikë, ervopianë dhe ndërkombëtarë, nuk do të duhej  të dakordoheshin, që Serbia të fitojë asnjë status në kuadrin  e BE-së, pa e njohur paraprakisht Republikën e Kosovës. Ky duhet të jetë kushti kryesor , që Serbia nolens volens , duhet ta përmubushë, nëse dëshiron të aderojë në BE si anëtare me të drejta dhe me detyrime të barabarta sikurse  anëtarët e tjerë ekistues të Bashkimit Evropian. Ndryshe, jo, në asnjë mënyrë, sepse nuk i plotëson kushtet dhe standardet e BE-së ngase ka probleme të pazgjidhura  territoriale me shtetet fqinje, siç është edhe Kosova.
 

KOSOVA LARG SHTETIT LIGJOR DHE SOVRAN OSE INTEGRAL…?! – Nga AGRON SHABANI

 

Figura dhe personalitete të njohura vendore dhe ndërkombëtare ka kohe që vazhdojnë te ngrisin zërin dhe tërheqin vërejtjet e tyre ndaj formave dhe metodave të ndryshme të abuzimëve dhe keqpërdorimëve të ndryshme në të gjitha instancat ose nivelët e mundshme të shtetit dhe qeverisë kosovare në një periudhë të fluidshme dhe tepër hektike të konsolidimit (shteteformimit) të ngadalëshëm dhe tranzicionit.Kjo duke filluar nga që nga klanizimët, fosilizimet, instrumentalizimet, uzurpimet ,privatizimet dhe komercionalizimet e ndryshme ( të pafalshme ) të mekanizmave dhe institucionëve të gjithëmbarshme shtetërore, qeveritare, politike  ose diplomatike në vendin tonë në njerën anë. Si dhe relativizimin dhe privatizimin e lirisë dhe moralit të gjithëmbarshëm shoqërorë ose qytetarë në anën tjetër.  Duke t´i rikujtuar në këtë rastë kthetërat, fiksionet, sloganët dhe recidivet e njohura autoritare dhe totalitariste  të liderëve-shtet dhe shtetëve-parti.

Ndërkohë që lajmet dhe informacionet e vazhdueshme nga terreni bëjnë të ditur për fenomene dhe dukuri të shëmtuara dhe tepër groteske të krimit të organizuar, kontrabandes, prostitucionit dhe korrupsionit të gjithëmbarshëm dhe të çfarëdollojshëm në  vendin tonë. Në kufirin e njohur Kosovë-Serbi sidomos.

Duke menduar këtu ( me theks të posaçëm ) në  shtetin fraxhil, poroz dhe tepër heterogjen ose inkompaktibil të Republikës së Kosovës në kufijë me Serbinë . Gjegjësisht, në paradokset, destruksionet, dekonstruksionet, anomalitë dhe patologjitë e ndryshme individuale dhe kolektive ose objektive dhe subjektive në vendin tonë. Deri në ambisë të përgjithshëm ose fatalitet.

Kjo në radhë të parë në mungesë shteti  të konsoliduar ligjor, qytetar dhe demokratik në Kosovë i cili do ishte i njejtë ose i barabartë dhe obligativë për të gjithë pa dallim. Duke filluar që nga presidenti ose presidentja e vendit, kryeministri ose kryeministrja, kryetari i parlamentit, liderët politik ose partiak, ministrat ose titullarët tjerë dhe deri tek qytetaret e thjeshtë.

Dhe, jo si gjer me tani ku shteti dhe qeveria kosovare për serbët dhe nomenklaturat e ndryshme vendore ose ndërkombëtare në pushtet , gjithmonë  ishin “nënë” ose parajsë e vërtetë politike, materiale, karieriste, profiteriste etj. Ndërsa, për qytetarët e atjeshëm shqiptarë (që përbëjnë shumicën absolute të popullësisë së gjithëmbarshme në Republikën e Kosovës, rrespektivisht, me teper se 95 % )- ishin vetëm njerkë ose instrumente dhe mekanizma të ndryshme abuzimi, injorance, represioni, inkursioni, reperkusioni etj.

Kështu nuk shkon më. Apo…?!

Shteti, ligjet ose kushtetuta  e Republikës së Kosovës duhet të vlejnë për të gjithë pa dallim. Edhe për presidenten ose presidentin e vendit, edhe për kryeministrin ose kryeministren ( në rastin konkret, presidenten Jahjaga dhe kryeministrin Mustafa), edhe për pakicën e atjeshme serbiane dhe pakicat tjera nacionale ose etnike në vendin tonë etj.

Për ata të ” paprekshmit”  që i përkasin të të ashtuquajturit ” krahut shtetëformues” , “patriotik”  ose ” institucionalist” të LDK-së dhe aleatëve të tyre  ( ” anarkist” ) në pushtet-sidomos.

Thua se vetëm Hashim Thaçi dhe “krahu” i tij “radikal” ose “anarkistë” na qenkan të korruptuar dhe nën hetime të ndryshme vendore ose ndërkombëtare…?!

Ndërkaq, ata të  “krahut demokrat” dhe  “institucionalist”  të LDK-së etj. Nuk manipuluan dhe s´abuzuan kurrë me Fondet e ndryshme qeveritare ose nacionale të vendit tonë si “Fondi i 3 %-shit” , “Fondi i luftës”, “Fondi i Drenicës”, “Fondi i Arsimit” , “Fondi i Aachenit” etj… Për shumë vite me radhë.

Apo, Isa Mustafa, Bujar Bukoshi, Skënder Hyseni, Sabri Hamiti etj., na qenkan “engjej” , “patriot” dhe “shpëtimtarë të vërtetë” !?  Bubu…! Çfarë ironie!!!

Nejse…!

Siç dihet, shqiptarët të Bashkuar tok si Një nën Emblemën e lavdishme të UÇK-së, e bënë dhe e fituan luftën e njohur  çlirimtare dhe patriotike për lirinë, shtetin dhe pavarësinë e shumëpritur të Kosovës sonë Martire dhe Heroike. Ndonëse, me vuajtje, plagë, dhëmbje, fraktura, pezmatime, viktima dhe sakrifica të shumëta njerëzore dhe materiale te cilat edhe sot e kësaj dite  vazhdojnë të kullojnë gjak në shpirtin dhe kujtesën e gjithëmbarshme nacionale dhe historike të çdo shqiptari.

Aty ishin edhe  Rezistenca dhe përpjekjet e njohura çlirimtare dhe patriotike të z. Adem Demaçi, Dr. Ibrahim Rugovës dhe alternatives së njohur politike dhe demokratike të Kosovës në muzgun ose “buzëmbremjen”  e luftërave të përgjakshme në Slloveni, Kroaci dhe Bosnje Hercegovinë dhe kështu me radhë gjatë një harku të madh kohorë dhe hapësirorë. Respekt.

Në këtë frymë të lartëpërmendur revolucionare, epokale dhe historiike: Lufta e lavdishme dhe heroike e UÇK-së: Sigurisht se i ngriti, zbuloi dhe përjetësoi edhe heronjtë, akterët ose protagonistët e sajë kryesorë. Respektivisht, heronjtë, akterët dhe protagonistët e njohur të lirisë, shtetit dhe pavarësisë së Republikës së Kosovës. Dhe, së bashku me këta të fundit edhe Aleancën e njohur Nato- UCK-së për të cilën tashmë janë shkruar libra, antologji, enciklopedi dhe histori të shumëta në analët e njohura të historisë me të re shqiptare dhe asaj ndërkombëtare.

Ndërkohë që si një Amanat i Madh dhe Testament, edhe kësaj radhe ngelën vëllezërit dhe motrat tona shqiptare në Kosovën Lindore, Mal të Zi dhe në ish Republikën jugosllave të Maqedonisë.

Duke mos i harruar këtu ( kurrën e kurrës)  edhe motërat dhe vëllezërit tanë në Çamëri! Të cilet edhe sot e kësaj dite vazhdojnë të thërrasin dhe apelojnë fuqishëm dhe gjithë kushtrim në ndërgjegjën dhe vetëdijen e gjithëmbarshme shtetërore, nacionale dhe historike  të popullit ose kombit tonë në përgjithësi. Përkatësisht, në të dyja shtetët tona përkatëse ose respektive (Republikën e Shqipërisë dhe Republikën e Kosovës) në veçanti.

Ndonëse, për të arritur gjer këtu ku ndodhemi sot, siç u cek edhe me sipër, u deshën pra luftëra, përpjekje, travaje, krajata dhe sakrifica të panumërta njerëzore, materiale, historike, gjeografike dhe të tjera të njerëzve dhe popullit (kombit) tonë den baba den.

Mbase, gjithnjë fjala mbi shtetin e ri të Republikës së Kosovës që i ka mbushur shtatë ( 7) vjet dhe shtetin tonë ëmë ( Republikën e Shqipërisë ) që i ka mbushur me tepër se njëqind ( 1OO ) vjet!

Ndërkohë që luftërat, levizjet dhe përpjekjet e njohura çlirimtare, shtetërore, nacionale, historike, gjeografike, politike, ushtarake, diplomatike dhe të tjera të iliro-shqiptareve në këtë sfond, si të thuash nuk pushuan dhe nuk munguan kurrë që nga Antika e largët dhe gjer në ditët tona.

Duke i vëçur kësaj radhe Luftën dhe Besëlidhjen e Pare të Shqiptarëve -nën udhëheqjen supreme të kryetrimit tonë legjendarë Gjergj Kastriot- Skënderbeut së bashku me Luftën dhe  Besëlidhjen e  Re të Shqiptarëve -nën qiellin e flamurit  dhe nën ëmlemën e lavdishme të UÇK-së dhe luftës së njohur për liri dhe pavarësi.

Mbase, gjithnjë fjala mbi shtetin e ri të Republikës së Kosovës si një eveniment  ose ” surprizë të re ” politike dhe historike në  arenën e gjithëmbarshme botërore ose ndërkombëtare. Respektivisht, si njerën prej ngjarjeve më madhore ose kulmore në historinë e përgjithshme të popullit ose kombit tonë (Pas Shpalljes Historike të Pavaresise se Shqiperise me 1912) .

U mor vesh  se amerikanëve, gjermanëve, anglezëve, skocezëve, francezëve, italianëve, holandezëve, suedezëve dhe të tjerëve në këtë sfond. Respektivisht, popujve me të fuqishëm industrial dhe ekonomik të globit. Iu deshën disa shekuj ose dekada me radhë për t´u bashkuar dhe formuar si kombe dhe shtete të fuqishme nacionale, industriale dhe ekonomike. Respektivisht, si shtete dhe shoqëri të konsoliduara ligjore, qytetare, parlamentare dhe demokratike çfarë janë. Duke i përfshirë dhe nënkuptuar këtu edhe etapat ose periudhat  e njohura revolucionare dhe post-revolucionare. Gjegjësisht, tranzitore, evolutive, reformatore dhe të tjera në Evropë, SHBA-s dhe gjetkë.

E thënë dhe deshifruar me leksikun ose gramatikën e njohur të arritjëve dhe zhvillimëve të lartëpërmendura revolucionare dhe historike në vendin tonë: Kjo donë të thotë se shteti dhe populli ( kombi) ynë shqiptarë në bashkëpunim me miqtë dhe aleatët e njohur natyrorë dhe historik të popullit ( kombi) dhe vendit tonë,  kanë bërë si të thuash hapa gjigant ose madhështorë gjatë periudhës së lartëpërmendur  kohore ose historike.

Se këndejmi, 16 vite të lirisë (çlirimit) dhe 7 vite të shtetit dhe pavarësisë së Republikës së Kosovës…Dorën në zemër nuk të duken edhe aq pak duke i patur parasyshë të kaluarën e hidhur dhe tepër tragjike të njerëzve dhe popullit (kombit) tonë nën ish jugoserbosllavi.

Kuptohet se deri në zhvillimin dhe konsolidimin e plotë shtetin dhe shoqërinë kosovare i presin sfida, udhëkryqe dhe turbulenca të ndryshme politike, diplomatike, administrative, juridike, sociale, industriale, ekonomike etj. Është pra një maratonë ose  rrugë e gjatë ngjarjesh, zhvillimësh, procesësh, standardësh, trendësh, sfidash dhe fenomenësh të ndryshme të cilat jo rrallë e determinojnë, kolidojnë dhe eklipsojnë njëra tjetrën në kontekste dhe relacione të ndryshme.

Në këtë kontekst, mbrojtja dhe afirmimi i vazhdueshëm ose sistematik i vlerave të njohura epokale dhe historike të luftës së sipërpërmendur clirimtare dhe patriotike në Kosovë , paraqet si të thuash prioritetin e të gjitha prioritetëve tjera në sfond.

Pa e harruar këtu edhe konsolidimin e plotë të shtetit dhe pushtetit të njohur sovran, ligjor, qytetarë dhe demokratik në Kosovë.

Ndonëse, duke i vëçuar këtu aspiratat ose interesat tashmë të njohura të vendit tonë për anëtarësimin e shumëpritur të Republikës së Kosovës në Nato, në Bashkimin Evropian , në OKB-se si dhe në të gjitha mekanizmat ose institucionet tjera botërore ose ndërkombëtare.

Në këtë frymë sigurisht se është fat i madh që Shteti ynë Ëmë (Republika e Shqipërisë ) është anëtare e rregulltë dhe fuqiplote e Paktit të Natos dhe OKB-së. Gjë që rrugën e pashmangshme të Republikës së Kosovës për të admiruar apo për t´u anëtarësuar në  organizatat ose institucionet me të fuqishme dhe me relevante të globit e bën akoma me të lehtë dhe praktike.

Aty janë edhe miqtë dhe aleatët e lartëpërmendur natyrorë dhe historik të popullit ose kombit tonë si SHBA-së, Republika Federale e Gjermanisë, Mbretëria e Bashkuar, Italia, Franca, Japonia, Turqia etj..;

Nërkaq, krimi i organizuar, korrupsioni, kontrabanda dhe format tjera të abuzimëve të mesipërme shtetërore, qeveritare ose politike së bashku me të të ashtuquajturat ” enklavat”, ” apendikset” ose ” eldoradot serbe” në vendin tonë, paqesin kancerin e shtetit dhe shoqërisë kosovare.

Ndonëse, Kosovës pos tjerash i mungojnë edhe ndustria ose ekonomia e fuqishme dhe rentabile që i mbulojnë sëpakut 2/3 e shpënzimëve ose bruto-buxhetit të përgjithshëm shoqërorë ose qytetar, i mungon një ushtri e rregullt  dhe profesioniste në të gjitha frontët dhe drejtimet e mundshme, policia e pavarur dhe profesionale, bankat e njohura shtetërore ose nacionale, rezervat e njohura të arit dhe të tjera të deponuara në trezorët e bankave të ndryshme vendore ose ndërkombëtare që i garantojnë investimet ose kreditë e ndryshme vendore dhe ndërkombëtare, i mungon kori i fuqishëm politikë dhe diplomatikë që i njohin dhe respektojnë normat dhe standardët e gjithëmbarshme të politikës dhe diplomacisë  botërore dhe kështu me radhë.

                                                                                                        Nga Agron Shabani,dv.

Lajmet me interesante

Lajmet e fundit

ARKIVA E LAJMEVE

Kliko këtu për të parë arkivën e lajmeve

Send this to a friend