Sipas koncepteve, mendimeve ose formulimeve të njohura shkencore ose filozofike te Kantit, Hegelit etj.  Etapat ( epokat) ose periudhat e ndryshme revolucionare, evolutive, historike dhe të tjera në të shumtën e rastëve mund të konceptohen, përceptohen dhe anticipohen edhe në kontekste ose relacione të ndryshme individuale ose personale. Kjo në radhë të parë për faktin se çdo etape ose periudhe të caktuar revolucionare ose historike i përkasin ose takojnë edhe figurat ose personalitetët e veçanta dhe të jashtëzakonshme ushtarake ( luftarake), historike, politike, diplomatike etj.
Ndonëse, pa i harruar këtu edhe  kauzalitetin e njohur shtetëror, nacional, politik, ushtarak ( luftarak), historik dhe gjeografik së bashku me mitët, eposët, legjendat  dhe historitë e njohura mbi trimat, tribunët ose heronjtë e njohur shtetëror ose nacional në funksion të kauzalitetit të lartë shtetëror, nacional, politik, ushtarak ( luftarak), historik, patriotik në çdo kohë dhe hapësirë.
Kjo gjithënje duke menduar ose reflektuar në tendencat e ndryshme dominante dhe ekskluzviste të çdo shekulli dhe epoke mbi krijesat ose fabrikimet e ndryshme arificiale, pseudoshkencore ose antihistorike të  “gjeografive të vogla” dhe ” historive të mëdha” ose anasjelltas. Në Ballkanin sidomos, ku jo rrallë janë thyer ose kryqëzuar shpatat ose heshtat e ndryshme ushtarake, politile, konceptuale, ideologjike, gjeopolitike, gjeostrategjike dhe të tjera të fuqive ose perandorive të ndryshme imperiale ose kolonialiste që nga antika e largët dhe gjer me sot.

Ndryshe nga kjo, në rangun ose nivelin e njohur institucional dhe konstitucional, si pikërëndesat ose fushëveprimet kryesore ose substanciale të historise politike mbi shtetin, popullin( kombin) ose shoqërinë e gjërë njerëzore ose qytetare, janë ose mund të jenë e kaluara dhe historia e përgjithshme shtetërore, nacionale dhe politike e një shteti të pavarur, sovran, integral dhe demokratik .Gjegjësisht, e kaluara ( historia), traditat dhe jetëgjatësia e tij së bashku me konceptët, formulimet dhe intërpretimet e njohura shkencore dhe politike të lëndës ose materies së njohur të historisë. Aty janë edhe sekularizimet dhe singularizimet e njohura ( eskterne ose eksplikative) në mes historisë dhe politikës, historisë dhe diplomacisë, historisë dhe sociologjisë, historisë dhe filozofisë, historisë dhe psikologjisë, historisë dhe gjeografisë, historisë dhe antropologjisë ose  antropogjenetikës dhe kështu me radhë.
Ndërkaq, alternativat ose “derivatët” e ndryshme ( shtesë ) të historisë së përgjithshme shtetërore, nacionale dhe politike, janë faktori i njohur njeri ( personi ose individi), populli (kombi ose etnia) , shteti, shoqëria, mirëqenja, shëndeti, barazia, lumturia dhe harmonia e gjithëmbarshme njerëzore ose qytetare së bashku me edukatën, kulturën, arsimin ( arsimimin), shkencën, tekniken, zhvillimiin e përgjithshëm industrial ose ekonomik, vlerat, potencialet ose resursët e njohura individuale dhe kolektive, të kaluarën apo traditat e njohura shtetërore, nacionale, politike ose diplomatike , historinë dhe gjeografinë e përgjithshme shteterore, nacionale, politike, etnike etj.
-Në vazhdim i kemi edhe qasjet ose formulimet e larmishme shkencore dhe metodologjike në kuader të konceptëve, ideve ose teorive të njohura shtetërore dhe politike siç janë qasjet ose aspektët e njohura konstruktive, rekonstruktive, diakronike, evolutive, empirike, organike, revolucionare,  tradicionale, republikane, liberale, parlamentare , demokratike dhe të tjera në kuader të filozofisë së përgjithshme ose asaj praktike sipas Cloude Levi Straussit, Tocquevilleait etj.
-Legjitimitetin dhe autonominë e njohur të pushtetit ose lidershipit të njohur shtetëror , nacional dhe politik së bashku me esencen, nocionin, kuptimin dhe definimin e përgjithshëm të shtetit dhe pushtetit të njohur shtetëror ose politik si fuqi vendimmarrëse, relevante, ekzekutive, obligative, ligjore, qytetare, parlamentare dhe demokratike- sipas Makiavelit, Hobsit, Bodenit etj.
-Shtetin dhe pushtetin e njohur modern ose bashkohor, respektivisht, ligjor, qytetar, parlamentar ose demokratik -sipas Gjon Lokut ( John Locke), Maks Veberit ( Max Weber), Sen Simonit, K. Levi Shtrausit etj.
-Idetë, konceptët dhe teoritë e njohura  të marëveshjeve, traktatëve ose aleancave të njohura shtetërore, nacionale, qytetare ose politike në relacionet ose dimenzionet e njohura njeriu- shtetit – pushteti dhe shoqëria e gjithëmbarshme njerëzore ose qytetare në funksion të  konceptëve dhe teorive të rëndësishme ose relevante të legjitimitetit, funksionalitetit dhe kredibilitetit të përgjithshëm të pushtetit ose lidershipit të njohur shtetëror, nacional dhe politik- sipas ideve, konceptëve dhe teorive të njohura humane, qytetare, parlamentare dhe demokratike të Imanuel Kantit, Zhan Zhak Rusoit, Gjon Lokut, Sen Simonit, Maks Veberit etj.
– Idetë dhe teoritë e njohura shtetërore dhe politike si alternativa, postulate, determinime ose paradigma të rëndësishme shkencore, politike, historike dhe filozofike që nga Makiaveli, Loku, Monteskiu, Veberi, Sen Simoni , Tocquevili etj.
-Shoqërinë qytetare dhe shtetin politik- sipas Hegelit, Kantit, Marksit, Engelsit, Gjon Lokut, Gjon Stjuart Millit etj.
-Revolucionet e njohura në SHBA-së dhe Francë si indikator dhe predikator të rëndësishëm determinant dhe paradigmatik të subjektivizmit ( subjektivitetit) dhe legjitimimit ( legjitimitetit) të njohur qytetar dhe politik të një pushteti ose lidershipi të njohur shtetëror ose qeveritar.
-Konceptet, idete dhe teorite e njohura ” revolucionare” ose ” evolutive” te ” jakobineve” ne France, ” shtetin”, ” popullin” dhe pushtetin ligjor, qytetar ose demokratik sipas Platonit, Aristotelit, Nikomahut dhe kështu me radhë.
Për të vazhduar me ndarjen ose klasifikimin e etikës dhe estetikës së njohur shtetërore dhe politike, gjegjësisht, institucionale dhe konstitucionale mbi bazën e punës dhe angazhimit ( aktivitetit) të njohur praktik dhe teorik të një udhëheqësi ose lidershipi të njohur shtetëror, nacional ose politik. Përkatësisht, me eudaimonizmin, hedonizmin dhe utilitarizmin e njohur shoqëror ose qytetar. Etikën autonome dhe etikën heteronome. Etikën individuale, etikën kolektive, etikën sociale, etikën materiale, etikën ontologjike, etikën deontologjike, etikën fomale, etikën funksionale, etikën aksionale ose aksionaliste, etikën normative, etikën diskriptive ose empirike dhe kështu me radhë. Sëcila ( akëcila) prej tyre me karakterin dhe specifikat e veta në sfondin e lartëpërmendur të ideve dhe teorive të njohura shtetërore, nacionale dhe politike.

Kosova dhe kauzaliteti i njohur i luftës së lavidshme të UÇK-së :

Për të arritur gjer këtu ku ndodhen sot Kosova dhe shqiptaret; deshën luftëra, përpjekje, viktima, travaje, krajata dhe sakrifica të panumërta njerëzore, intelektuale, materiale dhe të tjera të njerëzve dhe popullit (kombit) tonë shqiptar gjithandej. Duke i vëçuar kësaj radhe luftën dhe përpjekjet e njohura legjendare dhe titanike të djemve dhe vashave me të kombit nën qiellin e flamurit tonë kombëtar si dhe në emblemën e lavdishme të UÇK-së dhe luftës së njohur për liri dhe pavarësi të përgjithshme shtetërore, nacionale dhe politike të shqiptarëve gjithandej.
Mbrojtja dhe afirmimi i vlerave të njohura çlirimitare dhe patriotike të luftës së lartërpërmendur të UCK-së së bashku me mbrojtjen dhe afirminin e vazhdueshëm kombëtar dhe ndërkombëtar të heronjëve, akterëve ose protagonistëve të saj kryesor: E kanë pëshën, rëndësinë dhe kuptimin e kauzalitetit me të lartë shtetëror, nacional, historik dhe patriotik për Kosovën dhe shqiptarët në përgjithësi.
Në këtë prizëm ” demarkacioni kufitar” me Malin e Zi së bashku me ” asociacionin e pavarur të komunave serbe” në Veriun e Kosovës ose Mitrovicës dhe kështu me radhë ….! Në radhë të parë kalojnë mbi gjakun e heronjëve dhe deshmorëve të kombit dhe atdheut. Gjegjësishtë, mbi dhëmbjet dhe plagët e thella fizike fizike dhe sizmike të kombit dhe atdheut tonë. Dhe, jo përmër ” liberalizimit të vizave” dhe ” integrimëve veriatlantike” të Kosovës.
U mor vesh se atdheu për shqiptarët dhe popujt tjerë gjithandej globit, gjithmonë e ka peshën dhe kuptimin e piemontit më të madh ose kryesorë.
Mbase, të një fuqie të madhe dhe kryesore të njejtë dhe të barabartë me të gjitha forcat ose fuqitë tjera.

Gjykata Kushtetuese e Kosovës ka marrë vendim për kërkesën për vlerësimin e kushtetutshmërisë së dy vendimeve të 12 qershorit 2015, që lidhen me Agjencinë Kosovare të Privatizimit me pronat e kontestueshme në Deçan.

Kërkesa e parashtruar nga Manastiri i Deçanit, që është prezantuar nga Dragutin (Sava) Janjiq, kryemurg i këtij manastiri, konteston vendimet nr. AC-I-13-0008 dhe AC-I-13-0009 të datës 12 qershor 2015, te Kolegjit te Ankesave te Dhomës se Posaçme të Gjykatës Supreme për Çështjet që Lidhen me Agjencinë Kosovare të Privatizimit, te cilat parashtruesit i janë dorëzuar me 9 korrik 2015.

Si rezultat i kësaj, Gjykata Kushtetuese ka vendosur që këto vendime të Kolegjit të Ankesave të Dhomës së Posaçme të Gjykatës Supreme të Republikës së Kosovës për Çështje që Lidhen me Agjencinë Kosovare të Privatizimit të jenë të pavlefshme dhe se të dy vendimet e Kolegjit të Specializuar për Pronësi të Dhomës së Posaçme të Gjykatës Supreme për Çështjet që Lidhen me Agjencinë Kosovare të Privatizimit të 27 dhjetorit të 2012-s janë përfundimtare të detyrueshme.
Ata kanë konstatuar gjithashtu se ka pasur shkelje të nenit 21 të Kushtetutës, në lidhje me nenin 6 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Presidenti i vendit, Hashim Thaçi e ka përshëndetur vendimin nëpërmjet llogarisë së tij në Facebook duke thënë se vendimi i Kushteuteses është i bazar në Kushteutën e vendit dhe Konventën Europiane.

“Vendimi i Gjykatës Kushtetuese rreth pronës kishtare në Deçan është i bazuar në Kushtetutë të Shtetit dhe Konventën Europiane për të Drejtat e Njeriut. Kosova është shtet ligjor ku vendimet gjyqësore respektohen. Prona është e patjetërsueshme, e kujtdo qoftë ajo”, ka shkruar Thaçi.

Ish kreu i shtetit dhe i LDK-së, Fatmir Sejdiu, ka thënë se nuk do të bëhej nami po që se në mbledhjen e Këshillit të Përgjithshëm të LDK-së do të merrte pjesë edhe Donika Gërvalla, që sipas tij ka qenë dhe është aktiviste e madhe e LDK-së në diasporë.

“Nuk do të ishte nami, që një kryetar dege i zgjedhur pavarësisht kontestimeve që bëhen nga kryesia qendrore të jetë prezent brenda dhe fundi fundit të japë mendimin e vetëm pa të drejtë vote që nuk është problematike fare. Andaj më vjen keq për atë që ka ndodhur”, tha Sejdiu, përcjell ksp.

Ai tha se LDK duhet ta ketë derën çel për të gjithë aktivistët e saj absolutisht pa përjashtuar edhe Gërvallën.

Mirëpo, një çështje që Sejdiut i ishte dukur absurde ishte edhe çështja e miratimit të Punës dhe raportit financiar të LDK-së.

Voal – Anëtarët e Këshillit të Përgjithshëm të LDK-së janë mbledhur sot në një restoran në Prishtinë.

Por, telashet i kanë paraprirë kësaj mbledhjeje, në të cilën kryetarja e degës së LDK-së në Gjermani, Donika Gërvalla, nuk është lejuar të hyjë brenda për të marrë pjesë në mbledhje.
Ajo është penguar dhe është tërhequr nga sigurimi.

Ndalimi i pjesëmarrjes për Gërvallen ka shkaktuar edhe reagimin e deputetes së LDK-së, Vjosa Osmani. Ajo është larguar nga mbledhja në shenjë mospajtimi për mënyrën se si është trajtuar Donika Gërvalla.

Madje Osmani ka paralajmëruar padi ndaj personave të sigurimit për trajtimin e koleges së saj.

Ndërsa Donika Gërvalla, e cila i ka rezistuar një kohë vendimit për të mos e lejuar të hyjë brenda, e ka akuzuar kryesinë e LDK-së.

Duke qenë kryetare e një dege të partisë, Gërvalla pretendon se ka të drejtë të marrë pjesë në mbledhjet e Këshillit të Përgjithshëm të LDK-së edhe pa qenë anëtare e saj.

Ajo tha se ka shumë pjesëmarrës në këtë cilësi në mbledhjen e sotme.

Edhe mediat nuk janë lejuar të marrin pjesë në mbledhjen e Këshillit të përgjithshëm.

Por KALLXO.com merr vesh se në fillim, ish- kryetari LDK-së, Fatmir Sejdiu ka kritikuar kryetarin aktual Isa Mustafa dhe kryesinë e partisë.

“Merruni me tema serioze të cilat ndihmojnë rritjen e LDK-së sepse sondazhet po na tregojnë çdo ditë se ku ka rënë LDK”, ka thënë Sejdiu.

Duke folur për Asociacionin e Komunave me Shumicë serbe dhe demarkacionin e kufirit me Malin e Zi, Sejdiu është shprehur se këto tema “ka qenë dashur që të sillen në forume të partisë për t’u diskutuar.

Sejdiu ka pasur vërejtje edhe në rendin e ditës kur ka thënë që diskutimi në të i raporti të punës dhe atij financiar të kryesisë së kaluar “tregon që Kuvendi i kaluar ka qenë i parregullt”.

Në rend të ditës së mbledhjes së sotme janë orientimet programore të LDK-së, shqyrtimi i propozimeve për ndryshime në Statut të partisë, shqyrtimi i raportit të punës dhe atij financiar, si dhe prezantimi i strategjisë së komunikimit të LDK-së.

Komisioni për Punë të Jashtme i Kuvendit të Kosovës ia ka dërguar Kuvendit të Komunës së Prizrenit propozimin që historiani e publicisti i njohur Noel Malcolm të shpallet Qytetar Nderi i Prizrenit.

Ky propozim pritet që të shqyrtohet gjatë kësaj jave në seancën plenare të KK të Prizrenit. Propozimi për këtë është adresuar nga kryetari i Komisionit për Punë të Jashtme, Enver Hoxhaj, më 28 prill të këtij viti.

“Kam kënaqësinë që në emër të Komisionit për Punë të Jashtme të Kuvendit të Republikës së Kosovës t’ju propozoj që shkencëtarit, profesorit, historianit dhe publicistit të njohur ndërkombëtar, Sir Noel Malcolm, t’i ndahet mirënjohja ‘Qytetar Nderi i qytetit të Prizrenit’”, thuhet në shkresën e dërguar nga Hoxhaj. Në arsyetimin e këtij propozimi pohohet se kjo mirënjohje duhet t’i ndahet për kontributin e çmuar të tij në hulumtimet shkencore të historisë së shqiptarëve dhe çështjes së Kosovës, që tani është një aktivist i shquar i pavarësisë së Kosovës.

Shqyrtimi i propozim-vendimit për shpalljen Qytetar Nderi të Noel Malcolmit figuron në propozimin për rendin e ditës të seancës së radhës të KK-së, që do të mbahet këtë të enjte.

Kryesuesi i Kuvendit të Komunës së Prizrenit, Kujtim Gashi, ka konfirmuar për “Kohën Ditore” ndërmarrjen e veprimeve për ndarjen e kësaj mirënjohjeje për historianin Malcolm. Sipas tij, bëhet fjalë për iniciativën e Komisionit për Punë të Jashtme të Kuvendit të Kosovës që i është drejtuar kryetarit të Prizrenit, Ramadan Muja, i cili më pas propozimin e ka proceduar në Kuvendin e Komunës.

“Konsiderojmë se është nder për qytetin e Prizrenit që një personaliteti të tillë t’ia ndajmë këtë çmim, duke e ditur kontributin e tij në hulumtimet shkencore të historisë së shqiptarëve dhe çështjes së Kosovës, sidomos me librin ‘Kosova: Një histori e shkurtër’, sikurse edhe lobimin që ka bërë dhe e bën për pavarësinë e Kosovës”, ka thënë Gashi. Sipas tij, Malcolm është edhe autor i shumë artikujve në revista e gazeta prestigjioze, në të cilat Kosova paraqitet në mënyrë objektive para opinionit ndërkombëtar.

Noel Malcolm, i lindur më 26 dhjetor 1956, është politikan, gazetar, historian dhe akademik anglez. Ka doktoruar për histori në Trinity College, Cambridge. Ka ligjëruar në Cambridge para se të niste punën si gazetar për çështje politike dhe punë të jashtme në “The Spectator” dhe “The Daily Telegraph”. Në vitin 1995 është larguar nga gazetaria për të nisur punën si shkrimtar dhe akademik. Në vitin 2014 i është ndarë titulli Sir për shërbimin në edukim, gazetari dhe në historinë evropiane. Është edhe anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës, si dhe anëtar nderi në Peterhouse (nga viti 2010) dhe Trinity College (nga viti 2011), Cambridge. Malcolm është autor i disa librave, në mesin e të cilëve bën pjesë edhe “Kosova: Një histori e shkurtër” e botuar në shqip në vitin 2008 nga Botimet KOHA. Ky libër ka ngjallur debat të madh në mesin e historianëve.

Malcolm është kryesues i Institutit Boshnjak në Londër dhe kryetar i Shoqatës Anglo-Shqiptare.

Janë bërë 17 vite nga masakra për 150 të burgosurit në Burgun e Dubravës, të cilët u vranë nga gjuajtjet e aeroplanëve të NATO-s.

Duke menduar se aty gjendej një nga caqet e ushtrisë serbe, forcat ajrore të NATO-s filluan bombardimet mbi pavijonet, të cilat në fakt kishin të burgosur shqiptarë.

Ky skenar i pushtuesit serb zgjati deri më 22 maj, kur NATO e kuptoi se aty nuk ishin forcat serbe, por të burgosurit shqiptarë.

Përpos 150 viktimave, në këtë burg mbeten të plagosur edhe 300 të tjerë.

Nga rreth një mijë të burgosur, të cilët ishin në rreshtin e parë, janë gjuajtur për vrasje me bomba e armë dhe mbi 150 të burgosur politik dhe ordiner shqiptarë janë vrarë, ndërsa mbi 300 të tjerë, janë plagosur.

E gjendja vazhdon të mbetet e njëjtë. Për këtë krim të bërë 17 vjet më parë nuk është dënuar askush, ndërsa kanë munguar edhe hetimet nga institucionet e vendit.

A i dëshironi vërtetë shqiptarët në ekipin kombëtar të futbollit?”, ka bërë shaka Serwer.

Analisti amerikan Daniel Serwer ka thënë se rajoni i Ballkanit është i paqëndrueshëm dhe se paqëndrueshmëria është shumë e nderë në Maqedoni dhe në Bosnje e Hercegovinë. Serwer, në një intervistë për mediat serbe pas takimit me kryeministrin serb Aleksander Vuçiq, me të cilin ka biseduar rreth ngjarjeve rajonale, ka thënë se amerikanët nuk janë të kënaqur me procesin e reformave në Bosnjë.

“Bosnja është një sistem i nevojshëm për t’u përgatitur për në BE. Bosnja duhet të mbahet dhe gjithashtu uniteti i shtetit, i cili në marrëdhëniet midis Beogradit dhe Banjallukës, Sarajevës dhe Beogradit mund të jenë një problem”.

Ndërsa i pyetur se si ai e sheh bllokadën kroate të Serbisë në BE, Serwer ka thënë se nuk është shtrenjtë, por aimendon se Serbia duhet të heqë dorë nga ideja për të ndjekur penalisht të gjithë të dyshuarit për krime lufte. “Herët ose vonë gjykatat në të gjitha vendet evropiane vendosin të mos jenë në përputhje me kërkesat për ekstradimin e Serbisë”, ka thënë Serwer duke vënë në dukje se ka njerëz që “në çdo rast nuk mund të karakterizohen si kriminelë lufte”.

“Sistemi gjyqësor perëndimor ende favorizon akuzat dhe rastet të tilla si Ante Gotovina dhe Sheshelit, të cilët mendojnë se janë fajtorë”, ka shtuar Serwer. Gjithashtu Serwer e sheh Serbinë për 10 vjet në BE dhe kujton se Serbia tashmë ka përfitime nga BE-ja. “Anëtarësimi është vetëm lidhja e fundit, por jo më e rëndësishme. Ju keni bërë tashmë shumë në këtë rrugë, shumë për reforma dhe unë shoh Serbinë pas 10 vite atje”, ka thënë ai.

I pyetur nëse BE-ja në fund do të kërkojë njohjen e Kosovës nga Serbia, ai u përgjigj i bindur për këtë. “Mendoj se do ta kërkoj njohjen. Respektivisht, BE-ja si BE jo, pasi që kjo nuk është në kompetencë të Komisionit Evropian.

Por, shihni si është gjendja, atje janë 23 vende që e kanë njohur Kosovën. Besoj se shumica nga to do të insistojnë të paktën në anëtarësim në OKB, jo ndoshta njohje bilaterale, dhe normalizim të marrëdhënieve diplomatike me disa reprezentues në nivel ambasadorësh”, ka thënë Serwer.

Sipas tij, shqetësimi i Serbisë për të mirën e serbëve në Kosovë është legjitim, e rëndësishme që serbët të mbesin në Kosovë, të jenë të trajtuar mirë, që kishat dhe manastiret të mbrohen, mirëpo çështja e statusit politik është e kryer. “Serbia nuk do t’i dëshironte të gjithë ata shqiptarë si qytetarë të saj, apo?

A i dëshironi vërtetë shqiptarët në ekipin kombëtar të futbollit?”, ka bërë shaka Serwer.

Lajmet e mira të pranimit të Kosovës në UEFA dhe FIFA si dhe të rekomandimit për liberalizimin e vizave me kushtin e demarkacionit, kanë bërë që të harrohen problemet e hapura politike me Serbinë.
Nga momenti fillimit të bisedimeve politike me Serbinë fillojnë edhe hapat e parë të rrëshqitjes drastike të Qeverisë së Kosovës nga pavarësia e 17 shkurtit dhe elementet shtetformuese  të Kosovës!
Përderisa fusnota* e Editës hoqi Republikën, fusnotat*** e Thaçit dhe Mustafës hoqën sovranitetin vendit me nënshkrimin e marrëveshjes në Bruksel për krijimin  e Asociacionit të komunave serbe, me ç’rast nënshkruan ndarjen e sovranitetin e vendit në dysh,…me amnistimin e kriminelëve serb legjitimuan strukturat kriminale në veri,…me vendimin për krijimin Gjykatës speciale për krimet e luftës në Kosovë rrezikuan tjetërsimin e luftës çlirimtare,…me marrëveshjen për  demarkacionin me Malin e Zi rrezikuan tkurrjen territoriale të vendit,…
Nënshkrimet nga ana e Thaçit dhe Mustafës e (mos) marrëveshjeve me Daçiqin dhe Vuçiqin në Bruksel, Serbinë gjakatare e bënë hisetare në sovranitetin e shtetit të Kosovës në njërën anë, ndërsa në tjetrën i hapën rrugën Serbisë për anëtarësim në BE, përderisa kjo e fundit kosovarëve të viktimizuar ua ofroj  liberalizimin e vizave me kushtin e humbjes së territorit të shtetit,…për ironi të faktit edhe kësaj pushtetarët kosovar po i thojnë sukses!
Po, i thonë kështu sepse dështimet dhe rrëshqitjet e njëpasnjëshme janë bërë qelës i suksesit të tyre personal, në pasurimin dhe ngritjen e tyre politike.
Krrekosjet e kryeministrit Mustafa me sukseset e parnimit të Kosovës në UEFA dhe FIFA, e kanë vetëm një qëllim; mbulimin e dështimeve në qeverisjen e vendit, msopërmbushjen e premtimeve elektorale dhe vendimeve të dëmshme për vendin.

Koalicioni PDK-LDK, i panatyrshëm dhe i paqendrueshëm

Me ndryshimet në kreun e PDK-së, koalicioni me LDK-në është bërë akoma më i panatyrshëm, i paqëndrueshëm dhe jofunksional për vendin. Andaj zgjedhjet e parakohëshme janë e vetmja zgjidhje për dalje nga agonia politike e vendit.
Lideri i ri i PDK-së, zoti Veseli, për të rritur besimin tek elektorati i kësdaj partie me imazh të rënduar, është i gatshëm në çdo kohë t’i jepë fund kurorës qeverisëve me LDK-në e Isa Mustafës, përderisa kësaj të fundit do t’i mbetët punë e vështirë në konsolidimin e saj të brendshëm.
Si rezultat i dëmtimit të imazhit, shkaku i koalicionit me kapësit e shtetit dhe disa fraksioneve politke nga brenda, LDK-ja në zgjedhjet e ardhshme nacionale rrezikon të mos i prijë më as opozitës kosovare, ngase pushtetin edhe për një kohë të gjatë do ta shiqoj nga largësia opozitare, që i bie, të renditet e e katërta apo e pesta parti politike në vend.
Deri këtu e kanë sjellë LDK-në grupet e interesit të rreshtuara prapa një lideri të papërgjegjshëm politik, i cili për interesa të tija personale e dëmtoi rëndë kauzën e LDK-së, siq ishte në të kaluarën, parti e shpresës dfhe besës shqiptare.
Mbase këto fjalë mund t’i duken të idhëta dikujt nga radhët e LDK-së, por ky është realiteti i dhimbshëm në të cilin ka përfunduar subjekti me traditën më të gjatë politike në vend.

Tetë vjetë të humbura për Kosovën

Tetë vjet vendnumërim, rrethrrotullim, tetë vjet rrëshqitje dhe izolim ndërkombëtar për Kosovën nuk janë pak,…madje janë shumë për një shtet në formim e sipër, janë tepër shumë për një popull më varfëri të skajshme.
Por akoma më të rënda bëhen për një popull të varfër, që për tetë vite mbi supe barti një kastë politike të korruptuar dhe shantazhuar, të pasuruar skajshëm në kurriz të saj.
Këto tetë vitet e kaluara, po ashtu do të mbetën të paharruara për të pangopshmit, të pasuruarit nga abuzimet me pushtetin,…të cilët ëndërrojnë të mbetën prapë në pushtet apo të tjerët që shpresojnë të rikthehen sërish në fronin e artë.
Prandaj, tetë vjet nga njohja e saj ndërkombëtare, Kosova ndodhet në udhëkryqin e ri politik; mes sukseseve në fushën e sportit dhe dështimeve të mëdha në atë të politikës!

Nga libri “Filozofia politike e çështjes shqiptare”

Aktivitetin e vetëdijshëm të forcave politike, ose të subjekteve politike, gati të gjithë teorikët e politikës e vënë në kontekst të shtetit, duke e konsideruar atë si instrument shoqëror me të cilin udhëheqin forcat subjektive.

Ndërkaq Röhrich dhe Wolf-Dieter-Narra, duke e reduktuar këtë aspekt të politikës në funksion të rregullimit të konflikteve, e përqendrojnë vëmendjen e tyre në “format e rregullimit të konflikteve” gjë për të cilën e huazojnë termin anglo-sakson “politics” dhe në përmbajtjen e konflikteve, gjë për të cilën poashtu huazohet termi anglo-sakson “polic” ose “issue” që do të thotë çështje.

Meqenëse të gjitha konfliktet, marrë logjikisht, nuk duhet të kenë kuptim politik, ata e kontestojnë këtë me faktin e totalitarizimit të jetës shoqërore dhe të përzierjes së shtetit modern madje edhe në raportet private të familjes (disa teorikë të tjerë, të cilëve një ditë medoemos do t’u kushtojmë vëmendje, konstatojnë me pikëllim se “shtetëzimi” i jetës private është bërë total: “asgjë e shenjtë nuk ka mbetur jashtë kthetrave të pushtetit (ne do të shtonim se ato, kthetrat, kërcënojnë të rrezikojnë çdo bashkëshortësi dhe çdo fëmijë legjitim të martesave legjitime).

Në diskutimin politiko-shkencor të viteve ’60 (Bachra/Baratc dhe të tjerët), u fut nocioni i jo-vendimeve (non-decisions) me qëllim të tërheqjes së vëmendjes mbi numrin e temave që nuk u lanë në disponim të tubimeve. Me fjalë të tjera, si jo-politike mbetën ato sfera të jetës shoqërore të cilat politika, në saje të një koncensusi të përgjithshëm  të nënkuptuar, nuk deshi t’i njihte si të tilla. Ato megjithatë ekzistojnë dhe paraqiten si rryma të ndryshme të ujit nën akullin politik; dalin në sipërfaqe atëherë kur krijohen kushtet dhe kur subjektet e saj dalin në skenë. Prandaj ato nuk mbeten gjithmonë të tilla, rryma të ndryshme të ujit nën akullin politik, sepse edhe politika, po të jetë e tillë, e humb kuptimin e vet.

Hannah Arendt, duke e theksuar faktin mbi nevojën e artikulimit të kërkesave dhe të orientimit të politikës në rregullimin e konflikteve (politikë janë të gjitha format joluftarake të zgjidhjes së konflikteve) e thekson të folurit si kriterium të shprehjes së cilësisë së politikës: “Kudo që është fjala për relevancën e të folurit, në lojë doemos futet politika, sepse njerëzit janë të prirur për politikë vetëm për shkak se janë qenie që e kanë dhuntinë e të folurit (shih H.Arendt, Vita Activa oder Vom tatigen Leben, München, ct. sipas W.Röhrich-W.D.Narra, vep.cit.f.63).”

Megjithatë, njerëzit merren me politikë për shkak se kanë nevoja dhe interesa. Dhuntia e të folurit e mundëson artikulimin, por nuk e zhduk ekzistimin apo paraqitjen e tyre, sikurse që politika nuk mund të reduktohet vetëm në format jo-luftarake të zgjidhjes së konflikteve. Teoria politike që moti e ka pranuar definicionin e Klauzevicit mbi luftën si vazhdim i politikës me mjete të tjera. Fjalët e cituara të H.Arendtit mund të kuptohen vetëm në kontekst të intencës për zhdukjen e luftës si metodë dhe formë të vazhdimësisë politike, por kjo është një çështje tjetër.

Politika si art dhe morali

Në fjalorin latinisht-shqip (Henrik Lacaj, Filip Fishta, Rilindja, Prishtinë, 1980)  fjala art (ars) përkthehet me fjalët: mjeshtri, muzë, por edhe dredhi, dinakëri, dhelpëri. Politika si aktivitet për rregullimin e pozitës së njeriut në shoqëri, si aksion i vetëdijshëm i subjekteve politike, si intelekt llogaritës, si “policy”, “issue” etj., për rregullimin e konflikteve në shoqëri konsiderohet art, mjeshtëri.

Puna është se arti inspirohet me të bukurën dhe të mirën. Ndërkaq metodat me të cilat realizohet e bukura dhe e mira në art mund të jenë gjithashtu të bukura por mund të jenë edhe jashtë saj, siç ngjet zakonisht me kushtet në të cilat realizohet ndonjë vepër artistikisht e bukur.

Dredhia, dinakëria dhe dhelpëria mund të hyjnë në kuadër të mjeshtërisë së artistit për të realizuar të bukurën. Me këtë rast përsëri do të mbeten art, sepse qëllimi (vepra e bukur artistike) e përcakton përmbajtjen e tyre si aftësi të artistit për të paraqitur të bukurën. Mirëpo ato mund të jenë edhe metoda, madje prioritare, të ndonjë imitatori apo falsifikatori të veprave artistike.

Në rast të tillë këta do të bënin pjesë në mjeshtërinë e imitacionit, të falsifikimit dhe të hajdutllëkut. Përmbajtja e qëllimit të imitimit (p.sh. për të gënjyer opinionin me qëllim të përfitimit material) do t’i klasifikojë si të pamoralshme dhe të dëmshme për njerëzit. Në politikë gjërat qëndrojnë njësoj si edhe në art, por konsekuencat e njërës dhe të tjetrës janë të pakrahasueshme.

Përderisa me një vepër të bukur artistike mund të kënaqen shumë njerëz, me ndonjë vepër të bukur politike mund të shpëtojë një popull apo më shumë sish si dhe anasjelltas, me veprën e falsifikuar mund të dëmtohet blerësi ndërsa me politikën e falsifikuar mund të dëmtohen popujt.

Nuk lypset ndonjë mençuri e veçantë për të kuptuar se konceptimi i politikës si art apo mjeshtëri, veçuar nga morali shoqëror, i përgjigjej (në të kaluarën) borgjezisë në formim e sipër, por jo edhe asaj tashmë të formuar, sepse shkonte ndesh me botëkuptimin aristokratik mbi nderin, guximin dhe zakonet kalorësiake, dhe se në mënyrë të drejtëpërdrejtë i cënonte botëkuptimet, por edhe interesat e pjesës më të madhe të popullsisë.

Për shkak të interesit për avancimin e gjithmbarshëm shoqëror, dhe jo vetëm të kategorive të veçanta të një shoqërie të dhënë, të kuptuarit e politikës si art i së mundshmes, në rrethanat e sotme duhet të jetë i diferencuar dhe duhet ta përjashtojë imoralitetin e metodave në realizimin e qëllimeve politike.

Opinioni i krijuar mbi atë se ç’është e moralshme dhe moralisht e lejueshme në botën e sotme, të kuptuarit e padiferencuar të politikës si art i së mundshmes e quan anakronike dhe retarduese, ndonjëherë edhe pa marrë parasysh qëllimin. P.sh. mund të ishte qëllim i arsyeshëm nga aspekti i logjikës së shtetit -ruajtja e qetësisë publike.

Mirëpo helmimi i fëmijëve, si metodë për realizimin e një qëllimi të tillë, jo vetëm që është akt i pamoralshëm, por akti i tillë automatikisht e vë në pyetje karakterin e qëllimit. Në kontekst të kësaj, qëllimi i ruajtjes së qetësisë publike ose i pengimit të kaosit në të vërtetë shndërrohet në qëllim të ruajtjes së dominacionit të padëshiruar, imoral dhe të padrejtë në vetvete.

Ndër ne, p.sh., shpeshherë dëgjohet komentimi se serbët janë politikanë të zotë, që do të thotë se janë mjeshtër të politikës si art i së mundshmes. Kritika serbe p.sh., shpalljen e Republikës dhe të Kushtetutës nga ana e deputetëve të Kuvendit të Kosovës e quajti si akt “kaçaniko-kaçak” (Kaçaniçko-kaçaçki Ustav) duke e pasur për qëllim denigrimin e rëndësisë së këtij akti si akt të pamoralshëm meqë e shpallën “kaçakët” dhe jo deputetët. Në këtë rast nuk vihej në spikamë fakti se “kaça(ni)kët” e tillë ishin të zgjedhur si deputetë pikërisht me lejen e tyre, dhe se konspiracionin ua kishin imponuar vetë ata -serbët, d.m.th. jo ata vetvetes, dhe se kishin qenë të detyruar ta bënin një akt të tillë në kushte të imponuara konspirative. Përkrahja masovike e popullsisë e bën të pamoralshëm tentimin e politikës serbe që ta denigrojë një akt të tillë fisnik.

Andaj thënia se serbët janë politikanë të aftë në sytë e shqiptarëve lidhet me konotacion negativ, ndërkaq në sytë e serbëve, pavarësisht nga përparësitë momentale që mund t’ua sigurojë “aftësia” e tillë, në një plan afatgjatë mund t’i kualifikojë vetëm si manipulues të mirë për qëllime  afatshkurtra por në kundërshtim me interesat afatgjata dhe pozitive të popullit serb, siç është p.sh. miqësia me shqiptarët.

Politika si art i së mundshmes rezulton nga botëkuptimet e Makiavelit të parashtruara në librin e tij “Il Principe” (Sundimtari), të botuar për herë të parë më 1514. Për të politika esencialisht është shumë e mjeteve të nevojshme për të ardhur në pushtet dhe për të mbetur në pushtet me qëllim të shfrytëzimit të tij.

Mirëpo këtij botëkuptimi pragmatist për politikën që nuk ka të bëjë fare me moralin, përafërsisht në të njëjtën kohë i kundërvihet Thomas Mori, në librin e tij të botuar më 1516  Do optimo republicae statu deque nova insula Utopia. U-topia=vend që nuk ekziston, si intencë, drejtim i mendimit (utopist) është ëndërr mbi rregullimin e drejtë të jetës, ëndërr që është në kundërshtim me kontekstin special, përkatësisht, që është negacion kritik i situatës historike.

Projektet e tilla utopike, sipas Röhrich dhe Narra, manifestohen si përfytyrime mbi një të ardhme më të mirë. Ato në këtë mënyrë, më tepër në mënyrë indirekte, komandohen në pikëpamje përmbajtësore si alternativë e së tanishmes ekzistuese. Andaj, çdo nocion relevant i Utopisë, doemos e reflekton momentin e saj shoqëror, luftën e saj kundër njëmendësisë së keqe”(shih Röhrich-Narra, vep.cit.f.31).

Tejkalimi i njëmendësisë së keqe, për Makiavelin, varet nga aftësia  (virtu) e sundimtarit për të ruajtur pushtetin dhe interesat e shtresës së cilës i takon (d.m.th. borgjezisë në lindje e sipër). Për të sistemi moral dhe politik qëndrojnë njëri pranë tjetrit, pothuajse paralelisht, por njëkohësisht nuk kanë të bëjnë me njëri-tjetrin.

Ndërkaq Utopia e Morit është një alternativë e moralshme, e cila niset nga fakti se “në asnjë shtet nuk mund të ketë drejtësi dhe as që do të sundojë ndonjëherë brenda tij lumturia” (vep.cit.f.33). Ky botëkuptim natyrisht do të jetë “…përfytyrim i parë i ëndrrave-dëshira demokrato-komuniste (Ernest Bloch, Das Prinzip Hoffnung, Frankfurt a/M. 1973. cit. sipas Röhrich-Narra, ibd.)  dhe të cilat sërish, së paku në Evropë, do të mbeten midis utopisë dhe synimeve shoqërore, meqë si komunizëm i praktikuar mendohet të ketë dështuar.

Kjo megjithatë nuk e nënkupton dështimin e politikës si intelekt, si shkencë, por përkundrazi, dikur e tretur në materializmin dialektik të vendeve të socializmit real, tani e gjen afirmimin e vet edhe atje, si një nga shkencat që në vetvete i ngërthen rezultatet e Ekonomisë Politike, Sociologjisë Politike, Psikologjisë Politike dhe të disiplinave tjera të lidhura me Marrëdhëniet Ndërkombëtare.

Mirëpo edhe si shkencë, edhe si aktivitet politik, gjithnjë e më tepër do ta marrë parasysh aspektin moral të çështjeve të caktuara, qoftë si norma të stabilizuara morale gjatë mijëra vjetëve të historisë njerëzore, qoftë si norma të kodifikuara të se Drejtës Ndërkombëtare Publike. Si aktivitet i vetëdijshëm për avancimin e interesave të caktuara zhvillohet brenda ambientit të dhënë shoqëror, duke krijuar në këtë mënyrë një atmosferë të caktuar shoqërore.

Realiteti politik i krijuar kësisoji e lejon definimin e politikës si “sferë të jetës shoqërore me vend të veçantë në strukturën e përgjithshme të raporteve dhe të institucioneve shoqërore, dhe me ligjshmëritë e veta objektive”(N.Pashiq, Klase i Politika, op.cit.f.29). Si e tillë, ajo në Kosovë gjer më tani nuk ka ekzistuar, por tani janë hapur rrugët për zhvillimin e saj të gjithanshëm. Edhe me këtë rast, si edhe më parë, shteti, dhe gjithçka që është e lidhur me shtetin, mbetet objekt i hulumtimeve të shkencave politike, ndërsa avancimi i pozitës dhe i interesave të caktuara shoqërore mbetet përmbajtje e politikës si të tillë. Kosova, në këtë pikë, nuk duhet të bëjë kurrfarë përjashtimi.

Lubjanë, më 30 Janar 1990

Pjesë nga libri “Filozofia politike e çështjes shqiptare”

Jakup Krasniqi, ish bashkëpartiak e shoku i luftës me Hashim Thaçin ka thënë se ky nuk do të duhej të ishte kryeministër në mandatin e dytë, e as tash president.

Në një intervistë për Kosovapress, Krasniqi ka thënë se Thaçi ishte protagonisti kryesor raportit të Dick Martit, me të cilin u dëmtua imazhi i Kosovës.

Këto komente i ka bërë teksa ka komentuar deklaratën e Thaçit për dekriminalizim të politikës.
“Ndryshe, sa i përket deklaratës së presidentit Thaçi, që në listat zgjedhore mos të jenë njerëz që janë nën hetime, Krasniqi ka thënë që është vet Thaçi, ai që nuk do të duhej të jetë kryeministër në mandatin e dytë, dhe as president, për shkak se ishte protagonist kryesor raportit të Dick Martit, me të cilin ka dëmtuar imazhin e Kosovës”, citon KP, ish kreun e Kuvendit të Kosovës, Jakup Krasniqi.

Në anën tjetër, Kohavisioni ka raportuar mbrëmë se si presidenti i vendit, Hashim Thaçi, nuk është lodhur së përsërituri se duhet të bëhet dekriminalizimi i skenës politike e në listat zgjedhore të mos futen njerëz me aktakuza për krim e korrupsion, ani pse në kohën sa ishte kryetar i PDK-së, pati plot njerëz të tillë, raporton KTV.

Por lëvizja Vetëvendosje ka kërkuar që pikërisht hetimet të nisin nga kreu i shtetit e i pari i Qeverisë.

AAK-ja i ka quajtur demagogji këto deklarata të presidentit, i cili në krye të shtetit u ngrit nga partia që sipas AAK-së, ka pasur më së shumti të dyshuar e të akuzuar nga drejtësia.

Për Nismën, lëvizjet nëpër parti po bëhen sepse të gjithë e kanë vërejtur sipas tyre, fuqinë e koalicionit AAK-Nisma.

Ndërkohë, pjesëtarë të shoqërisë civile kohë më parë patën thënë se nëse presidenti vërtet do që të lëvizë përpara, atëherë mund të propozonte vetë projektligjin për dekriminalizim dhe kështu do të dëshmonte sa do të kishte fuqi të përballej me bashkëpartiakët e tij të dikurshëm.

Edhe përkundër idealeve, vizionëve, konceptëve, formulave, platformave ose rezolutave të njohura integrale, konvencionale ose ” revolucionare” të Sen Simonit, Schumanmit, Wanderbergut ose të dikujt tjetër mbi ” Evropën e bashkuar të njerëzve, popujve dhe shtetëve të barabarta dhe të pakufijë”: BE-së ( UE-së) se këndejmi, në esencën ose substancën e saj ndodhët e ngritur ose projektuar mbi ” ruinat” ose ” gërmadhat” e njohura të dy luftërave të mëdha botërore. Gjegjësisht, mbi konceptët ose diktatët e ” suspektshme” dhe tepër dubioze ( ” urbi et orbi”) të ” marrëveshjeve” ose ” traktatëve” të ndryshme borxheze ose paktisto-antantiste të Versajës,  Atlantikut, Jaltës, Teheranit, Kazablankës, Parisit, Brukselit, Romës dhe kështu me radhë. Duke i përfshirë ose nënkuptuar këtu edhe aspektët ose ” fenomenët” e njohura  luftarake( ushtarake), hipotetike, reparative, konceptuale, ideologjike dhe të tjera në sfond. Dhe, së bashku me këto të fundit edhe averzionet, divergjencat, disonancat, diskrepancat, antagonizmat dhe rivalitetet e njohura shteterore, nacionale, politike, ushtarake, industriale, tregtare, monetare , finansiare, ekonomike, konjukturale, manufakturale, nomenklaturale, strategjike dhe të tjera në mes popujve ( kombëve) dhe vendëve ( shtetëve) me të fuqishme ose kryesore të BE-së si Republika Federale e Gjermanisë, Britania e Madhe, Franca, Italia etj.

Voal – Sekretarja gjenerale e CVP Beatrice Wertli priti ne takim pune në Bernë Kryetarin e PSHDK Uke Berisha dhe Z/kryetarin e PSHDK Zef Morinen.

Ne fjalen e rastit z. Wertli theksoi se CVP-CDU-OVP-CSU e kane nje vlere te perbashkete me demokristianet e Kosoves, dhe kjo vlere eshte nje vlere jo e polarizimit te majte apo te djathte, por e qendreses e cila eshte ne sherbime te qytetarit dhe kunder çdo ekstremizimi, politik te majte apo te djathte te shoqerisë, dhe kerkoi qe populizmi te mos jete pjese e mendimit politik.

CVP eshte qe religjinoin te jete larg politikes, dhe mos te ngaterrohen mes vete, tha z. Wertli.

Ne theksoi z. Wertli jemi te interesuare qe Kosova te jete nje vend demokratik dhe jo nje vend me polarizime ekstreme, si dhe kundër çdo ekstremizmi fetare qofte kristian apo Islam.

Ne fjalen e tij z. Uke Berisha falenderoi CVP per bashkepunimin e shkelqyshem me PSHDK si dhe u zotua se edhe ne te ardhmen bashkpunimi nuk do te mungojë. Kryetar i PSHDK Uke Berisha e njoftoi z. Wertli per mos realizimin e marrveshjeve parazhgjedhore qe kishte PSHDK me PDK e z. Thaqi.

Z. Wertli theksoi se njeri nga bashkëpuntore e ngushte te z. Juncker eshte edhe miku i PSHDK z. Patrick Foler i cili vitin e kaluar ishte mysafir i PSHDK ne Prishtinë bashke me ish kryetarin  e CVP  Christopher Daberly.

Z. Zef Morina vuri në dukje se Kosova ka sfida ne forcimin e demokracisë, dhe ka nje stagnim te zhvillimit i cili nuk është pritur. Ai tha se  edhe LDK nuk eshte sikur ne kohen e presidentit historik I. Rugova, tani gjerat kane ndryshuar dhe pozita e demokristianve ne Kosove si faktore politik eshte ne nje faze te re, te forcimi dhe mbeshtetja e faktorit europian eshte me rendesi te veçante.

Z. Wertli theksoi se Presidenti i ri i CVP Gerhard Pfister si dhe shefi i grupit parlamentar te CVP ne parlamentin zviceran njeherit  dhe perfaqesuesi i CVP ne EPP z. Filipo Lombardi, me disa deputetë demokristian nga Zvicra do te vizitojnë kete vite PSHDK dhe Kosoven.

Z.  Nue Kaqinari nga PSHDK ne Zvicer nder te tjera tha se Kosova kishte nje trinom kerkesash për Liri, Pavarësi, Demokraci, dy te parat u arriten liria dhe pavarsia, per te cilat ju jemi mirënjohes Perendimit, por me demokracinë si duket e e kemi me veshtire ta ndertojmë si kemi deshire, pas nuk respektohen marrveshtjet parazgjedhore, dhe jane komisioneret qe vendosin se kush do te jete deputet e kush jo. Vota e popullit manipulohet dhe vritet demokracia.

Aktivisti i vjeter i PSHDK dhe çeshtjes Kombtare Marash Berisha, theksoi se Diaspora  shqiptare ne Perendim ka bartur barren e financimit te jetes politiko/shoqerore ne Kosove dhe se Perendimi duhet te mbeshtes me shume Demokristianët dhe Kosoven pasi jemi pjese e Europes dhe mbrojtes te vlerave europiane.

Deputeti i AAK-së Pal Lekaj ka thënë se populli është në gjendje të fal Isën e Hashimin mirëpo asnjëherë asnjë pëllëmbë toke.

Lexo fjalimin e Pal Lekajt:

Këta pushtetarë që tash e sa vite që janë në pushtet asnjëherë nuk e dëshmuan që janë në gjendje të punojnë në të mirë të Kosovës por vetëm në dëm të saj.

Me dëmët që ia sollën këtij vendi po i përjeton secili qytetarë. Këta pushtetarë të japin cdo gjë mirëpo jo pushtetin. Janë të gatshëm të falin edhe territorin. Janë në gjendje të bëjnë Kosovën jo funksionale dhe të thyejnë dinjitetin e vendit.

Prandaj ne këtij pushteti i themi Mjaftë. Populli nuk i ka humbur shpresat as në ditët tona më të rënda. Si popull do të arrij të gjej rrugën e shpresës dhe perspektivës. Ky popull do të fal edhe isën e Hashimin mirëpo asnjëherë asnjë pëllëmbë toke.