Sekretari Shtetit Antony Blinken pardje i dha një medalje Altin Dumanit me një motivacion që realiteti në Shqipëri po e përgënjeshtron , si të falsifikuar .

Kjo ngjarje më ngacmon të kujtoj me endje  një detaj  të bukur nga filmi humoristik me subjekt nga koha e komunizmit “Gjuetia e fundit”, kur diktatori komunist urdhëron Sillon badiduardin e tij kryesor që ti jepet një  dekoratë  edhe Bido Mizës ?!.

Është në thelb një histori tragjiko – komike.

E nxori nga fundi dheut Blinken dekoratën për Dumanin, prej andej  nga  ku nuk duhej ishte. Por a do ti  qëndroj  kohës  kjo lustër e ditëve të fundit  e dhënë për regjimin shqiptar ?

Është folur shumë këto tre vjet në Shqipëri për rolin e SPAK si instrument i pushtetit dhe protagonizmin e Dumanit. Do ishte mirë që ta injoroje atë që bëri Blinken pardje ,kur ndërkohë tre rezoluta unikale në nivel botëror japin  alarmin me një zë të lartë  për diktaturën në Shqipëri dhe tjetërsimin e misionit të SPAK, ku ai po bën të kundërtën.

Do ishte mirë ta anashkaloje, por koha ka nevojë për reflektime dhe dëshmi në  çfarëdo moment të saj.

Sekretari Shteti Amerikan z. Antoni Blinken do mbahet mënd në analet e historisë diplomatike, së paku në raport me demokracinë shqiptare, si diplomati më i lartë amerikan i përdorur nga një lobim i pistë, që diskriminoi padrejtësisht një opozitë, e cila me të mirat dhe të këqiat e saj po lufton që ti jap jetë demokracisë, pluralizmit dhe ideve  politike.

Ai ka qenë personi me më shumë rëndësi që ka ndikuar tek një vend i vogël evropian, ndoshta më  amerikandashësi në botë ,  që të prishë balancën social politike të vendit dhe guxoj që të them, se  ka qenë një nga faktorët më të rëndësishëm, që në mënyrë indirekte ka ndikuar në dramën e largimit të  mbi një milion shqiptareve  nga vendi.

Historia, Antoni Blinken, përveç kastës së pushtetit dhe patronazhistëve që sot janë në këmbë , do ta kujtoj për mbështetjen e drejtpërdrejt që i dha një narkodiktature në mes të Evropës,  e cila me sjelljen e saj ka krijuar Trustin e Lulelakrës në Shqipëri, kur të gjitha institucionet janë në thundrën e një njeriu që quhet Edi Rama.

Sekretari i Shtetit ka bërë veprime ndaj demokracisë dhe shtetit shqiptar që nuk  mund  ti bënte askush, që do kuptohen më mirë në të ardhmen me ndihmën e kohës.

Një ditë përpara se gjykatat amerikane të dënonin manarin e korruptuar të  kryeministrit shqiptar, kryeagjentin Charles McGonigal të përfshire në aferën e shfarosjes së opozitarizmit në Shqipëri, çuditërisht , Blinken krijoi agjendë dhe fluturoi nga Washingtoni drejt e në Tiranë për ti dhënë imunitet de fakto, me komplimente që i bëri, Magbethit shqiptar dhe për ti dhënë mesazhin e koduar: “vazhdo se na ke ne”.

Ndonëse duket si një reklamë e stolisur dhe e qëndisur mire,  dekorimi e Altin Dumanit, përveçse se ka konfirmuar klientelizmin e Sekretarit të Shtetit ndaj Fondacionit Soros dhe mikut të tij kryeministrit Rama që shumica e shqiptarëve tani i thonë “Kreu regjimit”. Ky vlerësim, në perceptimin tim, është qoka e fundit e mbajtur rezervë në vend të testamentit nga   kryediplomati botës,  për të zbehur sadopak  imazhin e katrahurës që ka  krijuar me peshën e tij të rëndë në në politikën dhe pluralizmin shqiptar.

Dumani jo vetëm që nuk duhej dekoruar, por duhej vënë me kohë para përgjegjësisë dhe ligjit  për shkeljet e tij  në detyrë dhe shërbimet klienteliste që i ka bërë pushtetit , të ndëshkohej për lojërat e pista që po bën me regjimin sidomos me  burgosjet politike, me synimin, që zgjedhjet e ardhshme parlamentare ti fitoj ai, për të cilin kanë  fiksim jo vetëm Sorosi por edhe vetë Blinken.

Blinken ka bërë gjithçka për të mbrojtur interesat e një njeriu në pushtet që në fakt është bërë plotësisht  diktator. Një shpërdorim i tmerrshëm i pushtetit, duke keqpërdorur ligjet e shtetit amerikan.

Rezolutat e bëra nga tre grupime ndërkombëtare, ku përfshihet fuqimisht edhe Partia Republikane në Amerikë, e cila tashti është  fituese e bindshme në pushtet, shprehin shqetësim e thellë për një pushtet diktatorial të instaluar në Shqipëri, për të cilin Blinken heshti gjatë  edhe pse Departamenti i Shtetit denoncoi një drejtësi të përdorur dhe një Altin Duman  në rolin e një kobureje për regjimin që bën teatër me ligjin .

Kjo, bie më tepër në sy, si dekorata e karshillëkut. Edhe pse fare pa rendësi, ajo është një kopjo e vlerësimit të madh që i bëri i njëjti njeri  kryeministrit të drogës, inceneratorëve, Charles McGonigal-it  dhe burgosjeve politike  në udhëtimin e tij pa agjendë, që bëri në Shqipëri, kur Mcgonigal gjykohej në Washington.

Drejtësinë sorosiane, që shprehë sot Altin Dumani dhe regjimin Edi Rama,  grupimet partiake të djathta, të cilat  sot qeverisin botën (Amerikën dhe Evropën) e akuzojnë, njërin si shtypës te lirive njerëzore dhe tjetrin si manipulator i drejtësisë në shërbim të pushtetit. Atëherë kujt i shërben kjo medalje? Kërkon të çorodisë opinionin që ka filluar ta gjykoj? A është e mundur të ndodh kjo në ditët e fundit të vitit dhe grahmat e mbarimit të mandatit? As një qeveri amerikane nuk mund të përfytyrohet që të ndjek në këtë mënyrë një fiksim të tillë.

Sorosi me marionetën e tij ka agjendën e tij për ta shpënë deri në fund sektarizmin e luftës së verbër ideologjike. Ishte pikërisht kjo e majtë ekstreme e identifikuar me promotor Fondacionin  Soros dhe politikan bërës si Antony Blinken, të cilët tronditën Amerikën nga themelet me precedentët e hakmarrjes së verbër dhe  shtynë popullin amerikan drejt një ndëshkimi historikë me votën  e tyre, e cila rezultoi me një fitore të plebishitare të Donald Trumpit në 5 nëntor.

Qeveria  dhe drejtësia shqiptare që janë një,  janë një diktaturë, një diktaturë, që  tashmë njihen anë e mbanë botës dhe këtë nuk e arnojnë dot, asgjë disa rrecka si arna, që iu vihen përsipër, qoftë edhe me përkushtimin e Sekretarit të Shtetit në largim Antony Blinken.