Diktatori E.H hyri ne Tirane “veshur një uniformë të re me një rrip mesi Sam Browne dhe me një kapele të stolisur me një yll të kuq. Kishte dorashka. Këpucët e tij shkëlqenin…. Rreth 30-40 mijë njerëz prisnin të fliste. Për shumicën e njerëzve në qytet ai nuk ishte më shumë se një njeri i çuditshëm. Njerëzit nuk e dinin se kush ishte ai”… shkruan gazetari amerikan Peter Lucas, kronist i kohës.

Tom Stefani, shefi i misionit amerikan, i pranishem ne paraden para hotel Dajtit do te informonte me radio Fulcin se ndonëse parada kishte qenë “krejt madhështore”, populli që e shihte atë ishte më pak se entuziast…

“Dukej sikur populli ishte i shushatur. Brohoritjet që unë dëgjoja tingëllonin gati si të imponuara nga rrethanat. Nuk ishte ai entuziazmi i papërmbajtur i demonstruar në jug”…

“Dukej sikur populli ishte i shushatur. ..”

Kjo ishte Tirana e 17 nentorit 1944 me rruge te gjakosura nga kriminelet e kuq qe të urdheruar nga E.H, masakruan e vrane nacionalistet e patriotët, mendimtarët e lirë, intelektualet elitare te qytetit.

Tirana u çlirua fale luftes se nacionalisteve te vertete, e jo nga çetat partizane, e u pushtua nga nje ushtri me vrastare e me antikombetare sic qe regjimi diktatorial komunist.

Per banoret autoktone e ata qe jetuan ne Tiranen e ’44 e me pas, qe dita e nisjes se nje epoke antikombetare, kriminale, vellavrasese.

Nisi antidemokracia!

Sot ne vend te kepuceve llustrafin trasheguesit ideologjik te ketij krimi kane vesh atlete Adid@@.

Kapelet me yll e shallat e kuq i kane zevendesuar me kulla kokaine e vila bunkeresh.

Historia e clirimit antifashist nis me tragjedine e viktimave te terrorit komunist ne Tirane.

40 nacionaliste, patriote e intelektuale te pushkatuar nga cetat partizane ne mes te qytetit.

E fotografia eshte nje nga dokumentet e kesaj tragjedie.

Tetor-nëntor 1944