Shqipëria rrezikon të bëhet një shtet mafioz nën udhëheqjen e Edi Ramës, ndërsa bashkësia ndërkombëtare po e normalizon korrupsionin, duke e minuar demokracinë dhe fuqizuar krimin e organizuar përtej kufijve.

Për më shumë se një dekadë, Edi Rama ka qëndruar në krye të Shqipërisë, duke e prezantuar veten si arkitektin e transformimit të vendit, një modernizues, një reformator, një ndërtues urash drejt Bashkimit Evropian. Por nën këtë imazh të krijuar me kujdes, qëndron një realitet shqetësues që është injoruar ose minimizuar sistematikisht nga bashkësia ndërkombëtare: Shqipëria, nën udhëheqjen e Ramës, po shndërrohet në një shtet mafioz.

Ajo që po ndodh në këtë vend të vogël të Ballkanit nuk është thjesht një tragjedi kombëtare, por një skandal ndërkombëtar me përmasa të mëdha. Bashkëpunimi i fuqive globale, qeveritë perëndimore që duhet ta mbajnë Shqipërinë përgjegjëse, ka mundësuar vazhdimin e regjimit të korruptuar dhe autokratik të Ramës pa asnjë kontroll. Shqipëria po bëhet me shpejtësi një rast studimor për normalizimin e krimit të organizuar, një terren loje për elitën politike dhe rrjetet kriminale që operojnë me pandëshkueshmëri, ndërsa qytetarët e zakonshëm po paguajnë çmimin.

Megjithatë, në këtë histori, ka edhe një aktakuzë për forcat opozitare të Shqipërisë, të cilat kanë dështuar të paraqesin një alternativë të besueshme ndaj regjimit mafioz të Ramës. Pasojat për të ardhmen e Shqipërisë, dhe në të vërtetë për integritetin e politikës së jashtme perëndimore, nuk mund të ishin më të rënda.

Shqipëria e Edi Ramës: Një Shtet Mafioz në Gjithçka përveç Emrit

Provat për përfshirjen e Shqipërisë në korrupsion dhe kriminalitet janë të shumta. Siç është zbuluar në raportet investigative të Rai 3, Der Spiegel dhe The Washington Post, Shqipëria nën Ramën duket se është zhytur thellë me krim të organizuar.

Sipas Arben Ahmetajt, ish-zëvendëskryeministrit të Ramës, “grupet kriminale marrin kontrata përmes ndërmjetësve, pastrojnë para në Shqipëri përmes ndërtimit dhe bashkëpunojnë me Edi Ramën” (Rai 3, qershor 2023).

Këto fjalë duhet të trondisin çdo vëzhgues, por ato pothuajse nuk regjistrohen në diskursin ndërkombëtar për Shqipërinë.

Akuzat e Ahmetajt janë të dënueshme. Ai pretendon se Rama është takuar drejtpërdrejt me bosët e mafias në zyrën e tij qeveritare. Këto takime, sipas Ahmetajt, janë lehtësuar nga figura kyçe si Ergys Agasi, një biznesmen i lidhur me sektorin e duhanit dhe djali i një ish-deputeti socialist. Natyrisht, Rama i hedh poshtë këto pretendime, por provat janë të vështira për t’u injoruar. Reporti ka prova fotografike të Ramës që takohet me Luftar Hysën, një nga pastruesit kryesorë të parave për kartelin Sinaloa, vetëm dy muaj para se Hysa të merrte licencën për të hapur një kazino në qytetin shqiptar të Vlorës.

Për një vend që kërkon anëtarësim në BE, këto zbulime janë katastrofike. Ato përshkruajnë një udhëheqës që jo vetëm që ka dështuar të luftojë krimin e organizuar, por ka lehtësuar aktivisht integrimin e tij në strukturat politike dhe ekonomike të Shqipërisë. Ky është një shtet mafioz në gjithçka përveç emrit, ku institucionet publike janë deformuar dhe vija e ndarjes mes qeverisë dhe krimit të organizuar është e fshirë.

Syri i Mbyllur i Bashkësisë Ndërkombëtare: Ndihmësit dhe Përforcuesit e Korrupsionit

Ajo që e bën këtë situatë edhe më tronditëse është heshtja, ose më keq, bashkëpunimi aktiv i bashkësisë ndërkombëtare. Pavarësisht provave të shumta për lidhjet e Ramës me krimin e organizuar, fuqitë globale si Shtetet e Bashkuara, Bashkimi Evropian dhe qeveritë kryesore perëndimore vazhdojnë të mbështesin regjimin e tij. Kjo ngre pyetje të thella për integritetin e politikës së jashtme perëndimore dhe për motivet që fshihen pas mbështetjes së tyre të palëkundur për një qeveri që është bërë sinonim me kriminalitetin.

Merrni për shembull Kryeministren italiane Giorgia Meloni, e cila qëndron në krah të Ramës edhe kur situata po përkeqësohet. Në konferencën Fratelli d’Italia në prill 2023, Meloni tha:

“Më ndihmoni të dërgoj solidaritet për Edi Ramën për linçimin që pësoi vetëm sepse po përpiqej të ndihmonte kombin tonë,” duke i hedhur poshtë akuzat për lidhjet mafioze të Ramës si “propagandë” (Rai 3, qershor 2023).

Aleanca e verbër e Melonit me Ramën, pavarësisht provave në rritje, është jo vetëm e papërgjegjshme, por e rrezikshme. Ajo reflekton një prirje më të gjerë mes liderëve perëndimorë për të prioritizuar përfitimet afatshkurtra gjeopolitike mbi stabilitetin demokratik afatgjatë.

Nga Shtetet e Bashkuara, Sekretari i Shtetit Antony Blinken ka lavdëruar të ashtuquajturat reforma gjyqësore të Shqipërisë, duke pretenduar se “zyrtarët e korruptuar po mbahen përgjegjës” dhe se “anëtarët e krimit të organizuar po shkojnë në burg dhe po humbin pasuritë e tyre.”

Por siç deklaron raporti i vetë Departamentit të Shtetit të SHBA-ve për Shqipërinë në vitin 2023:

“Korrupsioni ekziston në të gjitha degët dhe nivelet e qeverisjes” (Der Spiegel, shtator 2023).

Kjo kontradiktë midis retorikës dhe realitetit është simbolike e një dështimi më të gjerë në politikën e jashtme të SHBA-ve, veçanërisht nën administratën e Biden-it, e cila ka vazhduar të bashkëpunojë me regjime autokratike dhe të korruptuara në mbarë botën.

Pyetja që duhet të bëjmë është: Pse? Pse fuqitë globale, veçanërisht administrata e Biden-it, janë kaq të investuara në mbështetjen e Edi Ramës? A mund të jetë që institucionet që duhet t’i mbajnë qeveritë e huaja përgjegjëse janë vetë të korruptuara? Sa më shumë që shikojmë situatën e Shqipërisë, aq më e vështirë bëhet të injorohet mundësia e pakëndshme që edhe liderët perëndimorë mund të kenë interesa të fshehta në ruajtjen e status quo-së. A mund të reflektojë përputhja e politikës së jashtme të administratës Biden me regjime të korruptuara si ai i Ramës një formë më të thellë dhe më të keqe të bashkëpunimit? Pyetja duhet bërë: Sa e korruptuar është vetë administrata Biden?

Opozita e Shqipërisë: Një Dështim Monumental

Por, ndërkohë që ne mund dhe duhet të kritikojmë bashkësinë ndërkombëtare për dështimin në mbajtjen e Ramës para përgjegjësisë, duhet gjithashtu të hedhim një sy kritik mbi forcat opozitare të vetë Shqipërisë. Për më shumë se një dekadë, opozita ka dështuar të organizohet në një forcë të besueshme që mund të sfidojë kapjen e pushtetit nga Rama. Ky dështim nuk është thjesht taktik; është ideologjik.

Pavarësisht korrupsionit të përhapur dhe kontrollit të mafias që janë bërë tiparet kryesore të qeverisjes së Ramës, opozita ka dështuar të bindë elektoratin se ndryshimi nuk është vetëm i nevojshëm, por i mundur. Ky është një dështim monumental i imagjinatës politike dhe udhëheqjes. Pamundësia e opozitës për të paraqitur një vizion të qartë dhe tërheqës për të ardhmen e Shqipërisë ka lejuar Ramën të vazhdojë sundimin e tij të pakontestuar. Edhe kur shpërthejnë protesta, siç ndodhi në korrik 2024 kur protestuesit hodhën kokteje Molotovi drejt zyrës së Ramës, opozita mbetet e përçarë, pa thellësinë organizative dhe strategjike të nevojshme për të bërë një sfidë serioze.

Kjo është një padrejtësi e rëndë ndaj popullit shqiptar. Në një vend ku më shumë se një e treta e popullsisë ka ikur që nga viti 1991, dhe ku papunësia e të rinjve mbetet ndër më të lartat në Evropë, rreziku nuk mund të jetë më i lartë. Opozita e Shqipërisë duhet të përmbushë detyrën dhe të paraqesë një alternativë të vërtetë, ose rrezikon të dënojë vendin në një të ardhme të përcaktuar nga kriminaliteti, korrupsioni dhe dëshpërimi.

Normalizimi i Shtetit Mafioz

Aspekti më alarmant i trajektores aktuale të Shqipërisë është rreziku që krimi i organizuar dhe korrupsioni do të bëhen të normalizuara përherë, si në sytë e popullit shqiptar ashtu edhe në sytë e bashkësisë ndërkombëtare. Nëse Edi Rama vazhdon të ketë sukses, pavarësisht provave të shumta të lidhjeve të tij me mafian, çfarë mesazhi i dërgon kjo pjesës tjetër të botës? Kjo na tregon se kriminaliteti mund të pranohet, madje edhe përqafohet, për sa kohë që është i maskuar me petkun e zhvillimit ekonomik dhe bashkëpunimit diplomatik.

Ky normalizim i krimit të organizuar nuk është thjesht një problem shqiptar; është një problem global. Nëse Shqipëria, nën udhëheqjen e Ramës, vazhdon në këtë rrugë, rrezikon të njihet ndërkombëtarisht jo si një demokraci e gjallë ose një anëtar i ardhshëm i BE-së, por si një shtet mafioz. Bashkësia ndërkombëtare është bashkëpunëtore në këtë proces, jo thjesht si një dështim i politikës së jashtme, por si një katastrofë morale dhe etike.

Shpresa e Fundit: Forcat Intelektuale

Përballë sfidave të tilla dërrmuese dhe ekzistenciale, forcat intelektuale të Shqipërisë, shoqëria civile dhe mediat e pavarura nuk mund të lejojnë më veten të qëndrojnë duarkryq. Koha për vëzhgim pasiv ka kaluar prej kohësh. Është e domosdoshme, madje një detyrë morale, që ata të ngrihen dhe të luftojnë me vendosmëri të palëkundur kundër normalizimit të rrezikshëm të krimit të organizuar dhe korrupsionit që po gërryen themelet e vendit. Kjo nuk është thjesht një betejë për drejtimin politik të Shqipërisë; është një betejë për shpirtin e saj, për vlerat e integritetit, drejtësisë dhe qeverisjes demokratike që duhet të përcaktojnë të ardhmen e kombit. Dështimi për të vepruar është dorëzimi i Shqipërisë në kthetrat e ligësisë, lakmisë dhe sundimit autokratik, një fat që do t’i bëjë qytetarët e saj të nënshtruar përherë ndaj sundimtarëve kriminalë që paraqiten si shërbëtorë publikë.

Megjithatë, përgjegjësia për këtë betejë nuk bie vetëm mbi shqiptarët. Bashkësia ndërkombëtare, veçanërisht ata që quhen kampionë të demokracisë si administrata Biden dhe liderët evropianë, duhet të përballen me realitetin e pakëndshëm të bashkëpunimit të tyre me një qeveri të zhytur thellë në krim. Duke vazhduar të mbështesin regjime të korruptuara si ai i Edi Ramës në emër të përfitimeve gjeopolitike afatshkurtra apo të stabilitetit të supozuar, ata po tradhtojnë vetë parimet që pretendojnë se mbrojnë. Demokracia, të drejtat e njeriut dhe sundimi i ligjit nuk janë mallra të negociueshme për t’u tregtuar në korridoret e pushtetit. Përputhja me autokratët dhe rrjetet kriminale, të gjitha në kërkimin cinik të avantazhit strategjik, rrezikon të minojë këto vlera jo vetëm në Shqipëri, por në mbarë botën. Perëndimi duhet të vendosë: a do të vazhdojë të jetë një mbështetës i korrupsionit, apo do të qëndrojë në anën e duhur të historisë, duke marrë një qëndrim të fortë kundër dryshkut të integritetit demokratik dhe dinjitetit njerëzor? Çdo gjë më pak se një veprim vendimtar dhe parimor e bën bashkësinë ndërkombëtare bashkëpunëtore në rënien e Shqipërisë dhe e lë Perëndimin të falimentuar moralisht.

Shqipëria në Kryqëzim

Shqipëria qëndron në një pikë kyçe. Nëse regjimi i Edi Ramës vazhdon të lulëzojë, jo vetëm që do ta dënojë Shqipërinë në një të ardhme të mbushur me paligjshmëri dhe korrupsion, por gjithashtu do të inkurajojë autokratët e tjerë në mbarë botën. Ky është një moment përgjegjësie për Shqipërinë, për bashkësinë ndërkombëtare dhe për vetë konceptin e demokracisë.

Forcat intelektuale të Shqipërisë duhet të zgjohen, dhe bashkësia ndërkombëtare duhet të vendosë se ku dhe me kë dëshiron të bashkërendohet, krimin e organizuar, mafian, korrupsionin, apo vlerat demokratike për llogaridhënie dhe drejtësi.

A do të vazhdojë bashkësia ndërkombëtare të mbyllë sytë, duke lejuar që korrupsioni dhe krimi i organizuar të lulëzojnë? Apo më në fund do të kërkojë llogaridhënie dhe do të mbështesë popullin shqiptar në rimarrjen e vendit të tyre nga kthetrat e shtetit mafioz?

E ardhmja e Shqipërisë, dhe në të vërtetë integriteti i politikës së jashtme perëndimore, varet nga kjo përgjigjje.