Burimi : Pueblo, e enjte, 25 tetor 1962, faqe n°8

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 2 Shtator 2024

“Pueblo” ka botuar, të enjten e 25 tetorit 1962, në faqen n°8, intervistën e parë ekskluzive me Mbretëreshën Geraldinë dhe Mbretin Leka I në Spanjë (Avila), të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Mbretërit e Shqipërisë mbërritën në Madrid mbrëmjen e djeshme

Burimi : Pueblo, e enjte, 25 tetor 1962, faqe n°8

Kur Mbreti të flasë pak spanjisht, ai do të regjistrohet në Universitetin e Salamankës

Ata ishin të rrethuar nga një grup muzikantësh për më shumë se një çerek ore në dalje të Avilës

Të ftuarit e djeshëm të Dukeshës së Valencias dhanë intervistën e tyre të parë për PUEBLO

Më 7 prill 1939, një grup i vogël njerëzish kaluan kufirin shqiptar drejt Evropës Perëndimore. Ata po iknin nga ushtria fashiste italiane, e cila kishte pushtuar atdheun e tyre. Ai grup përbëhej nga mbretërit e Shqipërisë dhe një numër i vogël dhe thelbësor miqsh e shërbëtorësh. Ata ishin besnikë të minutës së fundit. Ishte një ditë dyfish e dhimbshme. Nga njëra anë, dhimbja e largimit nga atdheu i dashur; nga ana tjetër, trishtimi i festës që kristianizmi kremtoi atë ditë pranvere. Ishte e Premtja e Madhe, një ditë pasioni për familjen mbretërore të Shqipërisë.

Kanë kaluar njëzet e dy vjet dhe bota është kthyer në shumë cepa. Mbretërit e Shqipërisë vendosën rezidencën e tyre kryesore në mërgim në Kajro; më vonë, në Angli. Mbreti Zog dhe mbretëresha Geraldinë shkonin nga një vend në tjetrin duke kërkuar gjithmonë paqen që kishin humbur. Mbreti vdiq dhe mbretëresha priti që djali që kishte lindur dy ditë para ikjes nga atdheu të rritej. Ai ishte bir mbretërish dhe do të bëhej mbret në kohën e tij, edhe pse me dhimbje dhe me ndjenjën se nuk mund të ndjente zhurmën e nënshtetasve të tij aty pranë. Leka I u kurorëzua dhe u shpall Mbret i Shqipërisë më 15 Prill 1961. Një ditë tjetër pranvere, por këtë herë më gazmore.

Mbreti Leka I dhe nëna e tij, Mbretëresha Geraldina, kanë mbërritur sot në Madrid. Ata e bënë këtë mbrëmë, duke ardhur nga Avila, ku kaluan disa orë, të ftuar të Dukeshës së Valencias. Ne patëm nderin të na dhurohej një audiencë e veçantë. Në orën shtatë të pasdites po bisedonim me Mbretërit e Shqipërisë.

— Spanja është shumë e bukur dhe shumë e qetë, — na tha Mbretëresha —dhe kjo është arsyeja pse ne kemi vendosur të banojmë këtu. Ky vend ka një ngjashmëri të madhe në klimë dhe zakone me vendin tonë. Për më tepër, shqiptari është shumë i ngjashëm me spanjollin në mënyrën e të qenurit dhe të sjelljes në jetë. Kjo është arsyeja pse ne qëndrojmë për të jetuar në Spanjë.

Leka I ka ndjekur me kujdes shpjegimet e nënës së tij. Kur mbretëresha përfundon së foluri, ai bën një koment. Sqaron një frazë të Mbretëreshës. Leka I është shumë i ri, por ka një sens shumë të madh diplomacie.

— Në fakt, — tha Leka I — ne do të alternojmë Spanjën dhe Francën. Në Paris kemi një apartament dhe do të kalojmë pak kohë atje.

Leka I, i konsideruar si mbreti më i gjatë në botë, pasi është dy metra i gjatë, është diplomuar për Shkenca Ekonomike në Paris dhe është diplomuar oficer në Akademinë Ushtarake Angleze të Sandhurts. Një adhurues i sporteve detare dhe automobilave, ai ndjen një shqetësim të thellë për politikën evropiane dhe historinë e vendeve të Kontinentit të Vjetër.

— Do të ndjek mësimet e spanjishtes, — na tha ai — dhe kur ta zotëroj disi këtë gjuhë do të regjistrohem në Universitetin e Salamankës. Në këtë universitet prestigjioz spanjoll kam në plan të studioj Filozofi dhe Letërsi dhe të specializohem në degën e Historisë.

— Dëshira ime — na thotë gjithashtu Mbretëresha — është të përkushtohem në Madrid për të bërë vepra bamirësie. Këtë nëpërmjet institucioneve. Unë do të doja të bashkëpunoja në Luftën kundër Kancerit.

Pak minuta pas përfundimit të audiencës së dhënë, ata i njoftuan mbretërit se grupi i muzikantëve të Institutit Avila po i priste për t’u dhënë një recital. Mbretërit lejuan hyrjen dhe grupi mbërriti i veshur mirë dhe i lumtur me muzikën e tij të gjallë rinore. Mbretëresha ndoqi me kujdes të gjitha zhvillimet e dajres së grupit dhe më pas kërkoi shpjegime për kitarën. Kur mbaruan, mbretërit i dhanë grupit leje që të largohej.

— Nëpërmjet PUEBLO-s — na tha më në fund Mbretëresha — dua të dërgoj një përshëndetje shumë të përzemërt për të gjithë spanjollët. Jemi shumë të lumtur që e gjejmë veten në këtë vend të mrekullueshëm dhe ju falënderojmë sinqerisht për përzemërsinë që keni treguar ndaj meje dhe djalit tim.

Në orën tetë të natës, Leka I dhe nëna e saj, Mbretëresha Geraldina, u nisën me dy makina për në Madrid. Në derën e pallatit të Dukeshës së Valencias, grupi i muzikantëve priste t’u bënte një serenatë lamtumire. Nën ritmin e paradës së “Valencias”, makinat filluan të lëvizin. Ata u nisën fuqishëm dhe shpejt humbën rrugën përpara.

Mbretëresha kishte veshur një kostum të qepur në mënyrë të përsosur. Ajo mbante një gjerdan dhe byzylyk të bardhë koral. Dhe kishte një trëndafil të fiksuar në xhaketën e saj. Ata udhëtojnë të shoqëruar nga adjutanti i Mbretit dhe zonjusha Julia Bagi, mbesa e mbretëreshës.