Qyteti ukrainas Bucha, i cili u kthye në simbol të qëndresës, pasi forcat ruse masakruan qindra civilë atje në vitin 2022, tani është shtëpia e një forme unike rezistence.

Formimi i Komunitetit Territorial Vullnetar Bucha së fundmi filloi të rekrutojë ekipe të lëvizshme të zjarrit të gjitha gra të njohura si “Shtrigat”.

Gazetarët e medias ukrainase Ukrainska Pravda folën me disa nga këto “Shtriga Bucha” për vendimin e tyre për të marrë armët dhe se si është të mbrosh qiellin e Ukrainës nga dronët dhe raketat ruse.

Meduza ka ndarë një përmbledhje të raportimit të tyre.

Olena “e vogël”

Me origjinë nga Lviv, Olena u transferua në Kiev në 2023 dhe filloi të punojë si mjeke e përgjithshme në një klinikë në Bucha. Në qershor 2024, ndërsa po kthehej nga festimi i ditëlindjes së saj të 26-të në Odesa me shoqen e saj Anhelina, ajo hasi në një postim në Instagram që rekrutonte vullnetarë për Formimin e Komunitetit Territorial të Buçës. Si ajo ashtu edhe Anhelina vendosën të regjistroheshin në grupin “Shtrigat”.

Olena kishte kohë që dëshironte të bashkohej me Forcat e Mbrojtjes, por luftoi për të balancuar punën e saj kërkuese me shërbimin ushtarak. Familja e saj ka rrënjë të thella ushtarake: stërgjyshi i saj shërbeu në Organizatën e Nacionalistëve Ukrainas dhe stërgjyshja e saj ishte një ndërlidhëse për ta. Kumbari i saj filloi ta çonte në poligon kur ajo ishte vetëm pesë vjeç. “Në qendrën stërvitore, më lanë të qëlloja me një mitraloz Broëning. Kam goditur 11 objektiva ajrore me 25 fishekë. Saktësia e lartë, përdorimi i ulët i municioneve, kështu që komandanti tha, ‘Ti do të jesh një mitraloz!’”, kujton ajo.

“Qëllimi im është t’i mbaj njerëzit të sigurt dhe t’i bëj ata të flenë të qetë. Ëndrra ime është që lufta të përfundojë dhe të gjithë të kthehen nga fronti dhe robëria”, thotë Olena.

Valentina ‘Valkyrie’

Valentyna, një veterinere me profesion, e gjeti veten të bllokuar nën pushtimin rus në shtëpinë e saj në rajonin e Kievit në shkurt 2022. Ajo ishte dëshmitare e bombardimeve të aeroportit Hostomel dhe bombardimeve të Irpin dhe Bucha. Pas tre javësh, ajo arriti të arratisej me shtatë të tjerë, të gjithë të ngjeshur në një makinë të vetme.

Dy muaj më parë, Valentyna iu bashkua grupit “Bucha Valkyries”. Gjatë stërvitjes, ajo ishte më e shqetësuar për sfidat fizike, duke u shqetësuar se nuk do të arrinte të përfundonte kursin me pengesa. Në fund e përfundoi dy herë.

“Vendi im është këtu. Kjo luftë nuk do të përfundojë pa ne”, thotë me bindje Valentyna. “Është koha që të mos ulesh në shtëpi në kuzhinë. Ne mund të marrim armët dhe të mbrojmë tokën tonë, komunitetin tonë. Burrat shkojnë në front, dhe ne i zëvendësojmë ata. Dhe ne e shohim se jemi të afta.”

Anhelina ‘Fast & Furious’

Anhelina, me origjinë nga Lutsk, ajo punonte si anesteziologe në Bucha. Gjatë pushtimit rus, ajo trajtoi shumë civilë të plagosur në sallën e saj të operacionit, duke përfshirë fëmijë. Kur u hap një “korridor i gjelbër”, ajo u evakuua me pacientët e saj.

Në njësinë vullnetare të mbrojtjes territoriale, ajo drejton një kamionçinë që e quan “Broomstick”. Fillimisht, Anhelina e gjeti rolin e saj të ri sfidues, pasi nuk kishte përvojë të mëparshme ushtarake.

Partneri i saj doli vullnetar për këmbësorinë ukrainase në fillimin e pushtimit rus në shkallë të plotë. “Ai shqetësohet shumë, por është mbështetës. Ai më shkruan: ‘Ki kujdes atje. Kur të ktheheni pas një alarmi, sigurohuni që të më njoftoni se jeni mirë.’ Ai kurrë nuk u përpoq të më ndalonte [të shërbeja]. Ai e di që ne të dy po kontribuojmë për të njëjtën kauzë”, thotë Anhelina. “Sa herë që rrëzojmë një Shahed, kjo më sjell gëzim dhe më motivon sepse ai dron nuk do të godasë shtëpinë e dikujt.”

Julia ‘ Dzyga’

Julia punonte në një sallon bukurie në Kiev. Në ditën e katërt të pushtimit të plotë të Rusisë, ajo iku në Poloni me fëmijën e saj. Megjithatë, tre muaj më vonë, ajo u kthye. “Doja shumë të kthehesha në shtëpi. Tani, nuk mund t’i shpjegoj as vetes pse u largova në radhë të parë. Ishte një vendim spontan, ndoshta i nxitur nga emocionet. Doja të mbroja shëndetin mendor të fëmijës tim, por psikologjikisht atje ishte shumë më keq sesa në shtëpi”, thotë ajo.

Pasi u kthye, Julia vuri vathët në formë si avioni i famshëm Mriya (“ëndërr”) që ushtria ruse shkatërroi në fillim të pushtimit në shkallë të plotë dhe iu bashkua njësisë vullnetare Bucha. Ajo tani komandon grupin celular të zjarrit “Valkyrie” dhe merret me rregullimet e zjarrit.

“Unë jam gjithmonë në lëvizje. Kjo është arsyeja pse pseudonimi im është ‘Dzyga’ [fjala urkainiane për një majë tjerrëse]. Kur vendosa të bashkohem, familja dhe miqtë e mi nuk u befasuan sepse më njohin mirë”, u tha ajo gazetarëve.

Julia pranon se ajo e sheh jetën civile më sfiduese, e rrethuar nga njerëz që nuk e ndiejnë ndikimin e luftës. “Djemtë shkojnë në front dhe ne qëndrojmë këtu, duke mbrojtur qiellin, fëmijët tanë dhe civilët pas nesh. Çfarë mund të jetë më motivuese se kaq?” pyet ajo në mënyrë retorike.

Në prill 2024, shumë nga burrat nga Formacioni i Komunitetit Territorial Vullnetar Bucha u drejtuan për në vijat e para, duke lënë rreth 70 pozicione vakante.

Dy nga “shtrigat” kanë nënshkruar kontrata edhe me Forcat e Armatosura të Ukrainës. Njëra u bë komandante toge për mbështetjen e zjarrit në një batalion sulmi, ndërsa tjetra po stërvitet për të qenë oficere, duke u përgatitur për të komanduar tre ekuipazhe të shumta të sistemit të raketave lëshuese.

“Unë shoh se gratë që bashkohen me ne janë ndonjëherë edhe më të motivuara se burrat,” thotë koloneli Andrii Verlatyi, shefi 51-vjeçar i shtabit të formacionit Bucha. “Shumë prej tyre ishin nëna dhe kujdestare përpara kësaj, por më pas ata bastardë erdhën dhe ua shkatërruan jetën. Ata zgjuan një forcë që ishte më mirë të lihej e paprekur. Zoti na ruajtë që rusët të kthehen këtu! Nuk do të përfundonte mirë për ta, sepse gratë ukrainase janë më të egra se burrat.”sn