Po kërkuam drita kur na ikin, na hakërrehen se nuk dashkemi Reformën në Drejtësi!!

Kur bërtasim uji nuk na ngjitet as në katin e tretë, na shajnë e na “sqarojnë”, kjo ndodh ngaqë ne urrejmë Reformën!!!

Kollitemi nga ajri i helmët, nuk shërohemi nga ilaçet fallco, syrgjynosemi nëpër botë nga që nuk gjejmë punë në atdhe, sërish fajin e kemi vetë ne… se nuk dashurojmë Reformën.

Kaq manipulues është media lëpirëse, qeveria grabitqare, propaganda sa nuk guxon të thuash një të vërtetë. Në çast etiketohesh armik i Reformës.

Jetojmë në një republikë me kokë poshtë. Hajduti është ministër, vrasësi bëhet deputet, injoranti rektor në universitet dhe bojaxhiu drejtor materniteti. Pjesa tjetër e shëndoshë, ajka e shoqërisë, goditet sapo kërkon një të drejtë, sapo skicon rrugën e progresit. Dje dënoheshim për sulm ndaj atdheut shkëmb graniti, sot si sabotatorë të Reformës në Drejtësi. Ndaj nuk guxon më njeri të qahet për punë e zhvillim. Se e di reagimin.  Dhe shqiptari i ndershëm, punëtor, që të mos vdesë nën varenë e Rilindjes, ikën nga sytë këmbët. Sot vendi nuk na mban në gji. Si leshterikë na përplas shkëmbinjve dhe na urdhëron: “Duajeni Reformën! Duajeni ose vdisni!”

Kësaj arrogance, ka mbërritur çasti t’i themi:

-Qeveri, pirdhu me gjithë Reformën tënde. Nuk duam as drita, as ujë, asgjë, vetëm të zhdukeni nga drejtimi i vendit. Se mësuam që dini të vidhni, të vrisni, të gënjeni, të rrëmbeni, por nuk keni haber nga njerzillëku, nga dashuria, dija e harmonia.

Ndaj atë Reformën në Drejtësi futeni në bythë e gënjeshtrat bëjini çaj përzierë me trefletshin që bleruat krejt Shqipërinë. Racë zuzarësh që epitetin e keni kleptokratë cilësorë. Bartës të ADN-së të vesit.