VOAL- Andrew Jackson, Presidenti i 7 i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, lindi më 15 mars 1767 në Karolinën e Veriut, në zonën Waxhaw, nga një familje emigrantësh të përulur irlandezë. I rritur nga nëna e tij (i ati i kishte vdekur disa javë para lindjes), ai mësoi të lexonte dhe të shkruante në shtëpi. Zona ku ai jeton nuk ka shkolla.

Vitet e rinisë

Në vitin 1780, gjatë Luftës Amerikane të Pavarësisë, e cila pa Karolinën të pushtuar nga anglezët, trembëdhjetë vjeçari Andrew Jackson, i cili së fundi ishte bashkuar me një grup të armatosur të përbërë nga vullnetarë, u kap rob pas përleshjes në Hanging Rock.

Pasi ka rifituar lirinë në fund të konfliktit, ai ka mundësinë të kthehet në shtëpi, ku megjithatë e presin një lajm të tmerrshëm. Në fakt, nëna dhe dy vëllezërit e saj kanë vdekur. Pra, Andrew, praktikisht i mbetur vetëm, pa familje, u transferua në Salisbury dhe këtu ai filloi të punonte si çirak samarxhi. Në kohën e lirë i përkushtohet studimeve për drejtësi.

Karriera si avokat

Në 1787, në moshën njëzet vjeç, Jackson u bë avokat. Që nga ai moment karriera e tij mori hov. Në fillim ishte spekulator tokash, më pas u bë tregtar skllevërish dhe kuajsh. Ai gjithashtu mbajti rolin e vullnetarit ushtarak kundër fiseve indiane të fshatit lokal, përpara se të merrte rolin e zyrtarit publik në zyrat politike lokale.

Në vetëm njëzet e katër vjeç, më 1791, Andrew Jackson u bë avokati i Nashville. Në Tenesi, për më tepër, ai martohet, duke u bashkuar në martesë me Rachel, një vajzë që ishte divorcuar me kapitenin Lewis Robards një vit më parë. Problemi është se në kohën e martesës së Andrew dhe Rachel, dokumentet e divorcit të gruas nuk janë ende përfundimtare, gjë që e bën atë zyrtarisht një bigamiste. Pikërisht për këtë arsye martesa konsiderohet e paligjshme. Pasi divorci u zyrtarizua teknikisht, gjithsesi, Jackson arriti të martohej: ishte viti 1794.

Karriera politike dhe ushtarake

Disa vjet më vonë, pas aneksimit të Tenesit në Union si shteti i gjashtëmbëdhjetë autonom, Andrew Jackson u zgjodh në Dhomën lokale të Përfaqësuesve. Më 1797, megjithatë, ai u emërua gjyqtar i Gjykatës së Lartë të Shtetit. I mërzitur nga natyra sedentare e punës së tij si gjyqtar dhe i pakëndshëm në asambletë legjislative në të cilat merrte pjesë për shkak të natyrës së tij grindavece, në vitin 1804 ai zgjodhi të bëhej komandant i milicisë vendase, pasi dha dorëheqjen nga detyra.

Një vit më pas ai bashkëpunon me një politikan të quajtur Aaron Burr, i cili synon të revoltojë territoret koloniale spanjolle të Meksikës së sotme me një ushtri revolucionarësh. Por pikërisht për këtë arsye ai duhet të përballet me një akuzë për tradhti të lartë që vjen drejtpërdrejt nga Presidenti Thomas Jefferson. Megjithatë, duke mësuar për urdhrin për ta arrestuar, Xhekson e lë Burr për t’u bashkuar me pushtetin qendror.

Më 1812 ai u emërua komandant i përgjithshëm i frontit jugor nga James Monroe, Sekretar i Luftës, pas shpërthimit të konfliktit me Anglinë. Fronti jugor është shumë delikat, pasi aty shpërtheu lufta kundër amerikanëve vendas të Creek, të cilët janë në anën e anglezëve.

Heroi kombëtar Andrew Jackson

Në fund të fushatës, e cila zgjati për disa vjet, Jackson mori nënshkrimin e Traktatit të Fort Jackson, në bazë të të cilit amerikanët vendas ranë dakord të jepnin një sipërfaqe prej më shumë se nëntë milionë hektarësh.

Menjëherë më pas, ai iu përkushtua britanikëve, ushtria e të cilëve kishte mbërritur në sektorin jugor dhe u përball me trupat angleze pranë Nju Orlinsit, duke udhëhequr një ushtri të përbërë nga ushtarë të rregullt dhe rezervistë: suksesi ishte për amerikanët, të cilët ata numërojnë vetëm tetë viktima, asgjë në krahasim me shtatëqind vdekjet angleze.

Që nga ai moment, Andrew Jackson, falë asaj fitoreje – e cila në fakt ishte e padobishme pasi disa ditë më parë Bashkimi dhe Anglia kishin nënshkruar tashmë paqen – u bë një hero i vërtetë kombëtar, që meritonte të kishte ngritur nderin e ushtrisë amerikane.

Kandidimi për president

Pasi u bë gjithashtu idhulli i fermerëve të kufirit perëndimor, në nëntor 1824 Jackson u përpoq të bëhej president, duke kandiduar për Demokratët-Republikanët, kundër sfiduesit të tij John Quincy Adams. Objektivi është arritur vetëm pjesërisht, në kuptimin që Andrew fiton shumicën e votave popullore, por nuk arrin të bëjë të njëjtën gjë me atë të Zgjedhësve të Mëdhenj, dhe kështu Kongresi emëron Adams si kreun e ri të shtetit, siç kërkohet nga Amendamenti i Dymbëdhjetë. të Kushtetutës amerikane.

Jackson, megjithatë, nuk u dorëzua dhe u përpoq të luante përsëri kartën presidenciale katër vjet më vonë, këtë herë të mbështetur nga Partia Demokratike, një subjekt i ri politik: në këtë rrethanë Adams u mund, falë aleancës midis agrarëve të Jugu dhe fermerët e Perëndimit. Andrew Jackson mori detyrën më 4 mars 1829. Ai ishte presidenti i parë amerikan me origjinë modeste.

Presidenca e Andrew Jackson

Presidenca e tij, e cila do të zgjasë tetë vjet, do të shohë ndër të tjera një operacion demokratizimi të strukturave politike të Unionit, jo më nën dominimin e oligarkive financiare të Veriut dhe elitave tokësore të Jugut futet sekrete dhe funksionet e shumta publike, vendore dhe shtetërore, bëhen me zgjedhje.

Në përgjithësi, me të jemi dëshmitarë të një heqje progresive të kufizimeve të votimit, me emërimin e drejtuesve partiakë të besuar organeve të zgjedhura në mënyrë demokratike.

Më 3 mars 1837, pasi i kishte mbaruar mandati i fundit, ai u tërhoq në jetën private. Trashëgimia e tij politike i kalon bashkëpunëtorit të tij besnik Martin Van Buren, i cili e pason atë si president i Shteteve të Bashkuara.

Andrew Jackson vdiq më 8 qershor 1845 në Nashville, në moshën 78-vjeçare, në fermën e tij The Hermitage. Ai ishte një nga presidentët e Shteteve të Bashkuara, anëtarë të Masonerisë. Fytyra e tij shfaqet në kartëmonedhën prej 20 dollarësh./Elida Buçpapaj