Nji shkodran që ishte student në kohën e Enverit në Kokqytet, futet te mensa dhe ulet ndejun në nji prej tavolinave që ishin aty. Sa i afrohet kuzhinieri, i thotë shkodrani:
– Sot na paske ba groshë ë ë? Hehe. Kuzhinieri i çuditun, i thotë:
-Si e gjete ore shkodrano?!
-E ndiva erën e peshqirit që ke te supet, i përgjigjet shkodrani. Ditën tjetër prap shkodrani:
-Hë ma, sot na paske ba mish e?
-Si e gjete ore shkodrano?!
-E ndiva erën e peshqirit. Prapë ditën tjetër shkodrani:
-He ma, prap paske ndrru a? Na paske ba pilaf sot e? Kuzhinieri çmendet krejt, se si ka mundësi me e gjet. Shkon n’shpi ky kuzhinieri dhe i thotë t’sams:
-Më ç’mendi fare një shkodran. Çdo ditë ai e gjen se çfarë kam gatuar. Si e gjen i thotë e ëma?! E ndien thotë erën e peshqirit. Si, si i thotë e ëma?! E ndien erën e peshqirit:-Ma sill pak peshqirin mua, i thotë kjo.
Merr peshqirin, e fut në P… , dhe i thotë të birit:
– Ja, merre peshqirin, se tani do gjejë një mut ai shkodrani. Ditën tjetër vjen shkodrani te mensa dhe i afrohet kuzhinieri i gëzum e i thotë:
– He shkodrano, shkodrano e gjenë dot se ç’kam gatuar?
– Mos mor, – i thotë shkodrani, – po pse s’thu se ti keke djali i Sanijes!!!
Komentet