Si çdo mëngjes, tre gjyshër nëntëdhjetë vjeç takohen në kopsht për të biseduar dhe për të kaluar ca kohë së bashku jashtë. Petro arrin pak më vonë se zakonisht dhe i gjen dy miqtë e tij tashmë të ulur në pankinë. Ai gjithashtu ulet dhe pyet dy të tjerët:
– Mirëmëngjes djema, si jeni?
Gimi i përgjigjet:
– Si do që unë të shkoj, tani jemi pleq, kjo është e vërteta! Një ditë mora një kuti shumë të rëndë në dorë dhe më duhej ta thërrisja gruan për të më ndihmuar, sepse isha gati të rrëzohesha. E çfarë t’ju them, djema, nuk më binden krahët! Nuk kam më forcë në krahët e mi!
Goni përgjigjet:
– Pardje gjeta një djalë që po dëmtonte makinën time dhe, sapo fillova ta ndiqja, rashë në tokë. Këmbët më kanë braktisur! Nuk i kam më këmbët e dikurshme!
Pastaj ai pyet:
– Po ti, Petro?
Plaku përgjigjet:
– Jam më keq se ti. Një ditë në shtëpi pashë kujdestaren e shkallës, e tërhoqa poshtë dhe u hodha mbi të! Sapo fillova ta zhvishja, ajo më tha: “Z. Petro, po sot është hera e tretë!” Kujtesa, djema! Kam humbur plotësisht kujtesën!!!
Komentet