– Cili është Atdheu i fëmijve të mi? Ndodhia e familjes time

Në gushtin e 2016-s unë isha në Tiranë dhe prisja familjen time nga Athina, ku jeton 24 vjet,  të vinte edhe ajo për pushime në Shqipëri. Fëmija i madh (punon në Zvicër, pasi mbaroi studimet universitare në Tiranë) mbërrin në Athinë për pushimet verore, por nuk pranoi që të vinte në Shqipëri. Edhe pse mamaja këmbënguli që fëmija të pranonte të vinin të gjithë  familjarisht për pushime në Shqipëri, fëmija kundërshtoi me forcë.

-Nuk dua më të shkoj as për vizitë në Shqipëri. Atë turp që më bënë  qeveritarët në Tiranë, duke më mohuar edhe praktikën mësimore, nuk do ta harroj tërë jetën time, – ishte përgjigja e prerë e fëmijës.

Dhe familja ime nuk erdhi për pushime në Shqipëri, sepse ndënji me fëmijën në Athinë. Unë, nuk munda ta takoj fëmijën, ngaqë isha në Tiranë.

Ndjeva boshllëk, hidhërim shpirtëror, jo aq për mallin, që nuk munda ta takoj atë gusht fëmijën, por  nga turpi ndaj atyre që qeverisin Atdheun tim.

Jo aq, që nga sjellja e keqqeverisjes së tyre, po na detyrojnë, që të ndahemi nga familjet tona, duke na detyruar të marrim rrugët e kurbetit, sepse në Shqipërinë e qeveritarëve tanë, nuk kemi më shpresë as për të mbijetuar përballë Mjerimit!!!

U ndjeva keq, përballë mohimit të fëmijës tim, që nuk do më të vijë as për vizitë në Atdheun vet.

U ndjeva keq, jo kaq sepse nuk mundesha, si prind, ta kundërshtoja, ngaqë fëmija im ka plotësisht  TË DREJTË, dhe unë nuk kam as të drejtë morale, as si prind, ta kundërshtoj dot.

Si prind ndjeva hidhërimin e madh, që pushtetarët tanë i mohuan fëmijës tim Atdheun e vet!!!

Fëmija lindi në Shqipëri, kur unë isha emigrant dhe e pashë fëmijën e parë, kur u ktheva në Atdhe, për herë të parë, kur fëmija ishte 3 muajsh. Fëmija, u rrit  2 vjet me gjyshin dhe gjyshen, sepse ne prindërit e foshnjës së porsalindur, emigruam dhe nuk kishim mundësi ta merrnim foshnjë.

Fëmijën e mora në emigrim, kur ishte 2 vjeç. Mbaj mend, që fillimisht fëmija nuk më njihte, që unë isha babai i saj. U rrit, mësoi në emigrim. Kur erdhi çasti të zgjidhte për profesionin që do studionte në universitet, kishte dëshirë të studionte për ushtarak. Në tërë ciklin shkollor arriti rezultate të shkëlqyera, por i mohuan të drejtën të ndiqte studimet në universitetet ushtarake, sepse nuk kishte shtetësinë e vendit ku jemi emigrantë. Fëmija, nuk mund ta pranonte, që vetë Shteti ta diferenconte nga shoqet  në shtetin që u rrit, u shkollua, dhe t’i privojnë  TË Drejtën e Studimit për çfarë dëshiron, vetëm e vetëm nga përkatësia kombëtare, ndaj nuk pranoi që të studionte në asnjë Universitetet tjetër, këtu, në shtetin që jemi emigrant.

E bindëm fëmijën, që të vazhdonte studimet në Tiranë, në vendlindje.

Fëmija u diplomua në universitet në Tiranë me rezultate të larta dhe bëri kërkesë në një universitet të Hollandës, për studime pasuniversitare të specializuar në profesionin që kishte zgjedhur. Universiteti i Hollandës, veç notave, i kërkon kriter edhe ushtrimin e praktikës.

Fëmija bëri kërkesë  në 2015 për të bërë praktikë në një institucion shtetëror në Tiranë. Drejtori i Përgjithshëm i institucionit nuk iu përgjigj kërkesës së fëmijës për praktikë, pa dhënë shpjegim. Takova Zvdrejtorin e  përgjithshëm i atij institucioni me ndërmjetësinë e zvministrit përkatës dhe ky premtoi të ndihmote. Por më vonë, edhe zvdrejtori i Përgjithshëm, nuk na përfilli, duke mos miratuar kërkesën për praktikë, por na tha, që  mund të ja jepte dokumentin që fëmija e bëri praktikën në institucionin përkatës. Fëmija nuk pranoi dokumentin, ngaqë donte të ushtrohej në praktikë.

Në një moment dëshpërimi, fëmija më thotë:

-Babi, përse më detyruat të vija të studioja në Shqipëri, kur këtu më mohojnë  edhe të drejtën të bëj një praktikë, për t’u pranuar për master në universitetin e Hollandës?

Nuk dija çfarë përgjigje t’i thosha fëmijës, por ndjeva fajësi prindërore, që solla fëmijën tim të studionte në Vendlindjen e vet, sepse ky faji im prindëror, po i bëhet pengesë për t’u arsimuar në jetën e tij. I ngarkuar me peshën e këtij faji, i dërgoj deputetit Fatmir Xhafa një mesazh në telefon, duke përfituar nga njohja personale që kisha, si gazetar, me këtë përmbajtje: “Zoti Xhafa, ju na premtuat Rilindjen e Shqipërisë! Si mund t’ju besojë fëmija im, të cilin e solla nga Athina të studiojë universitet në Tiranë, që qeveria juaj socialiste do të Rilindë Shqipërinë, kur drejtorët tuaj i mohojnë fëmijës të drejtën e një praktike pasuniversitare (pa kërkuar shpërblime financiare, as punësim) në një institucion shtetëror, e cila i duhet për t’u pranuar në Universitetin e Hollandës për Master? Zoti Xhafa, ju lutema na thoni: Ta çojmë në Athinë të bëjë këtë praktikë, sepse këtu në Shqipëri këtë të drejtë ia mohojnë drejtorët tuaj?”

Pas disa orësh, më telefonon ai zvdrejtori i Përgjithshëm i institucionit, i cili fillimisht, edhe pse na premtoi, më vonë nuk e dha autorizimin  për kryerjen e praktikës.

-Sapo më telefoi zoti Xhafa. Nesër hajdeni të merrni autorizimin për praktikë.- më thotë zvdrejtori i Përgjithshëm, i cili është emëruar nga PS në atë institucion.

– Po ju deri tani, na i mohuat këtë të drejtë, pa na dhënë shpjegime, – i them me një ton ironie.

– Derisa më urdhëroi zoti Xhafa, të vini nesër e ta mirrni autorizimin dhe të filloni praktikën.

Të nesërmen, pasi morëm autorizimin e firmosur nga drejtori i Përgjithshëm i institucionit, shkojmë me fëmijën te drejtoria përkatëse. Dorrëzuam autorizimin dhe prisnim që fëmija të pranohej aty për të filluar praktikën.

Pas disa orësh, na telefonon një nëpunës, Ii cili na pohoi që është përgjegjës për edukimin në drejtori (subjekti i praktikës).

-Fëmija juaj nuk do të bëjë praktikën këtu. Unë nuk e pranoj, sepse nuk dua ta njoh firmën e drejtorit të Përgjithshëm të institucionit!

Sado u mundova të sqarohesha, nëpunësi që më telefonoi, ma bëri të qartë. Ai vendos në atë drejtori kush do bëjë praktikë dhe jo drejtori i Përgjithshëm, madje as ministri vetë, po ta urdhërojë!!!

I telefonoj drejtorit të Përgjithshëm të institucionit. Ai nuk e hap telefonin, edhe pse e njihte numrin tim. I dërgoj mesazh foton e shkresës,  dhe e pyes, a është firma e tij në shkresën që më dhanë, apo u tall me ne, derisa vartësi i tij, nuk ia njeh firmën dhe shkresën e vulosur nga ai. Sërish drejtori i Përgjithshëm nuk kthen përgjigje!!!

Fëmija, duke parë, që nuk e pranojnë të bëjë praktikën, edhe pse kemi në dorë shkresën e Drejtorit të Përgjithshëm të institucionit, më thotë:

-Babi, vërtet akoma do të më thuash, që unë të punoj këtu në Shqipëri? E kupton, sa më fyejnë tani këta që qeverisin Shqipërinë sot, duke mos më pranuar të bëj as praktikën, që më kërkon universiteti në Hollandë???

Të nesërmen kërkuam që fëmija të bënte praktikë në një institucion tjetër shtetëror që ka lidhje me specializimin pasuniversitar që do të studiojë fëmija. Drejtori i Klinikës e pranoi kërkesën. Pas 15 ditëve praktikë, drejtori i Klinikës na thotë, që të bëjmë një kërkesë në drejtorinë e Institucionit, që ata të miratojnë praktikën e fëmijës, për ta dhënë më vonë vlerësimin në mënyrë zyrtare, siç e kërkon procedura. Pas 10 ditëve nga kërkesa që bëmë në drejtorinë e Institucionit, përgjigja që dha drejtoresha e institucionit është refuzim i kryerjes së praktikës, me arësyetimin, që ky institucion nuk ka marrëveshje me universitetin, ku është diplomuar fëmija im.

E sqarojmë drejtoreshëm, që fëmija është diplomuar nga Universiteti, por praktikën ia kërkon universiteti i Hollandës, si kriter pranimi për studime pasuniversitare. Drejtoresha e institucionit nuk pranoi më, as të na dëgjonte, as të na sqaronte më!!!

I dërgoj një mesazh ministrit Ilir Beqaj, si ministri që ka në varësi institucionin, duke i thënë: “Zoti ministër. A mund t’i jepni ju fëmijës tim, motiv, arësye, që të kthehet nga emigracioni ku jeton dhe studion, e  të punojë e jetojë  në Shqipëri, kur në Shqipëri drejtoresha juaj tani i mohon edhe të drejtën që të  kryejë një praktikë, për të përmbushur kriterin e pranimit për studime pasuniversitare në një universitet të Bashkimit Europian? Po të ishte fëmija juaj dhe kjo drejtoreshë t’i mohonte të drejtën të kualifikohet në institucionin shtetëror, ju, si prind, çfarë do të bënit?”.

Ministri Beqaj më kthen përgjigje: “Derisa drejtoresha ju ka thënë “JO”, unë nuk e detyroj dot. Por, ju çoj në këdo tjetër institucion që të doni ju”.

Mirëpo, praktika nuk mund të bëhej në tjetër institucion, për shkak të specializimit pasuniversitar që dinte fëmija të kryente.

Në ndërkohën që fëmija studionte në universitet në Tiranë, i jepet edhe shtetësia greke, ngaqë, si fëmijë emigrante, plotësoi të gjitha kriteret e ligjit.

Derisa në Tiranë fëmijës i mbyllën çdo portë në institucione shtetërore, për të bërë praktikë specializimi për studime pasuniversitare, i telefonoj zvministrit grek R.S, dhe i kërkojmë ndihmë që fëmija im, ngaqë tashmë ka edhe shtetësinë greke, të bëjë praktikën në një institucion shtetëror në Athinë. Zëvendësminsitrit grek i kërkuam ndihë, duke përfituar nga njohja familjare që kemi, sepse unë dhe vëllezërit e mi emigrantë kishim punuar 4 vjet në fermën e familjes së tij. Zëvendësministri grek, më kujton  që e mban mend fëmijën tim, që kur  hidhte hapat e para atje në fermën e tyre, më thotë që gëzohet tani, që fëmija im ka mbaruar universitet  dhe i premton çdo ndihmë të menjëhershme për studimet pasuniversitare.

Viti akademik 2016 u “dogj” për studimet pasuniversitare për fëmijën tim, ngaqë drejtorët e Përgjithshëm të institucioneve shtetërore në Tiranë, ia mohuan fëmijës të drejtën të kryejë praktikë të specializuar, për të përmbushur kriteret  e universitetit të Hollandës për studime  të specializuara pasuniversitare!!!

Asnjë nga drejtorët e Përgjithshëm të Rilindjes Socialiste nuk i arësyetoi  rrefuzimin fëmijës, të bazuar në  ndonjë ligj, që i mohuan të drejtën e praktikimit për studime pasuniversitare, në institucione shtetërore. Përkundrazi. Po këta drejtorë të Përgjithshëm të Rilindjes Socialiste, pamë që  nuk pyeteshin fare nga vartësit e tyre, edhe kur u jepnim vartësve shkresat e vulosura nga drejtorët e tyre. Dhe, po kështu, këta drejtorë të Përgjithshëm të Rilindjes Socialiste, ndryshonin urdhërat e tyre që firmosin dhe vulosin, nëse  u telefononte  ministri dhe deputeti “I fortë”, dhe, në raste të tjera, ata vetë  nuk pyesnin fare, as ministrin që kanë epror!!!

Asnjë nga shqiptarët, nuk emërohen në Shtetin e Rilindjes Socialiste, ngaqë ka studiuar dhe është specializuar në universitetet e Europës, apo të Botës. Asnjë shqiptar, nuk mund të emërohet në Administratën Publike të shtetit që qeveriset nga Rilindja Socialiste, me kriteret e MERITOKRACISË, Intelektualizmit, Personalitetit!!!

Në Shtetin ku qeveris Rilindja Socialiste, shqiptarët mund të punësohen vetëm nëse katandisen puthëdorë dhe servilë të kryeministrit socialist, nëse financojnë fushatat zgjedhore të kryetarit të Partisë Socialiste.

Në realitetin e Shqipërisë, që qeveriset nga Rilindja Socialiste, nëpunësit e Administratës Socialiste nuk u shërbejnë as shqiptarëve, as Shqipërisë, por janë shërbëtorë të interesave personale dhe partiake të kryeministrit Edi Rama!!!

Ju, ED, si kryeministër, me Partneritet Publik Privat, u vodhe shqiptarëve, jo vetëm Tokën, Ujin, Ajrin e Shqipërisë, por u vodhe, edhe fëmijve tanë, edhe universitetet Publike!!!

Atëhere, ju pyes, zoti Ed, kryeministri i Rilindjes Socialiste:

-Cili është Atdheu i fëmijës tim? Ai Atdhe, që qeveriset nga ju, dhe i mohoni fëmijës tim edhe dëshirën, edhe përpjekjet për t’u arsimuar?

Ju, kryeministri Ed, i keni marrë peng fëmijës tim, Atdheun e tij, sepse me (keq)qeverisjen tuaj, Atdheun, ku lindi fëmija im, e trajtoni plaçkë, që e shitni dhe e bleni në tregun e Korrupsionit.

Ju, kryeministri Ed, me keqqeverisjen tuaj, e fyeni, e injoroni fëmijën tim, edhe ndaj dëshirës që ka për t’u arsimuar në Atdheun e vet, saqë fëmija im të mos dojë të shkelë më në Atdheun e poshtërsuar nga keqqeverisja juaj!!!

Ju, kryeministri Ed, duke e trajtuar Shqipërinë, si një copë tokë, që e shisni për të bërë miliardat  euro që depozitoni nëpër OFSHORET e Panamasë, u vrisni fëmijve tanë, që lindin dhe rriten në emigracion, edhe ndjenjën e atdhedashurisë, edhe krenarinë për Atdheun, sepse turpërohen, kur qeveritarët si Ti, i mohojnë të DREJTËN E SHKOLLIMIT në Atdhe!!!

Ju, kryeministri Ed, a keni lënë më ndonjë copë nga Shqipëria, pa e dhënë me koncension, që fëmijët tanë, ta ndjejnë se është akoma Atdheu i tyre?

Ju, kryeministri Ed, u mohoni fëmijëve tanë në emigrim Atdheun e tyre, u keni vrarë  fëmijëve tanë emigrantë edhe dëshirën  të vinë në Atdhe një vizitë te gjyshi dhe gjyshja, ngaqë ua bëni shtetin, ku ju qeverisni, një vrasës të ëndërrave, të dëshirave të tyre, sepse realtiteti juaj qeverisës është jashtë çdo imagjinate të tyre.

Sepse  shteti që ju qeverisni,  kryeministri Ed, është FRIKA e fëmijve tanë emigrantë.

Ju, kryeministri Ed, i trajtoni fëmijët tanë emigrantë, si të jenë armiqtë tuaj të klasës, ngaqë NUK JANË  pagëzuar si fëmijët e FRESSH-it dhe NUK JANË militantëe e tu partiakë.

Ju, kryeministri Ed, i detyroni shqiptarët, të shpëngulen nga Atdheu -Shqipëri dhe të katandisen azilantët e bukës së gojës nëpër Botë, sepse keni vrarë edhe shpresën për të mbijetuar nga Mjerimi dhe Varfëria e madhe që kultivojnë korrupsionet, tenderimet e pasurisë së Shqipërisë nga qeverisja juaj.

Ju, kryeministri Ed, e qeverisni Shqipërinë, jo sepse jeni, apo ndiheni patriot! Jo, sepse jeni atdhetar! Jo, sepse ndiheni shqiptar!

Ju, kryeministri Ed, e qeverisni Shqipërinë, që ta vidhni, duke detyruar parlamentin që të votojë koncensionet, me të cilat u shisni klientëve pasuritë e Shqipërisë për 30 vjet, për 99 vjet! Ju, kryeministri Ed, që mandatin e qeverisjes e keni 4 vjet, ndërkohë, që Shqipërinë e jepni koncension për 99 vjet!!!

Atëhere, cila Shqipëri është Atdheu i fëmijve tanë?