DASHURI
.
Nje lule fshihet brenda meje
Hap petlat ne gjoks tek ti
Une pres qe lulen te ma kthesh
Engjejt te bien ne qetesi
.
Nje lule fshihet brenda meje
Ne vazon tende thahet, nxihet
Dhe ti e ndjen si pakuptuar
Vetmine time te pafundme
MISTERI I DHIMBJES
.
Dhimbja element i hiçit
Ta mbash mend eshte e veshtire
Kur filloi dhe kur pushoi
Castin fatlum kur s’e ke ndjere
.
Te trija kohet nuk i njeh
Ka infinitin mbreteri
E shkuara vlen sa per te kujtuar
Kur vjen dhimbja e re
. . .
Nuk kam kohe te urrej
Vjen vdekja dhe me pengon
Dhe jeta eshte kaq e shkurter
Ne armiqesi mund te mbaroje
.
Nuk kam kohe te dashuroj
Kur industrite trillojne me bukur
Sfilitja e dashurise eshte me e madhja
Dhe me e mjaftueshmja per mua
. . .
Vdekja eshte dialog midis
Pluhurit dhe shpirtit
Shkaterrim! thote vdekja. Shpirti; zoteri
Une kam tjeter besim!
.
Vdekja thote; balta eshte deshmi
Shpirti shkon ne tjeter udhe
Vdekja heq prej trupit dhe i tregon
Mantelin e madh te pluhurit
.
Perktheu Roland Gjoza
Komentet