Kujtimet festive te kesaj perfaqesie, në vite, permblidhen në entuziazmin e shitjes së fjaloreve te ish-ambasadorit “demokratikas”, “mjeshtrit te gegerishtes” me te kaluar “desidente” (!?!) e “antienveristit” të oreve te para, “shkëlqesisë së Tij” M.E.

Kjo shitje masive behej gjithnje ne nentor e “koinçidonte” me Diten e Flamurit dhe në te tilla raste, fatlumet qe dominonin numerikisht evenimentet ishin shqiptare nga Kosova e Maqedonia, me perjashtimin e ndonje minoriteti te paperfillshem nga Shqiperia….

Ishte bere si rregull i pashkruar per te gjithe “vellezerit e Diaspores” se per te marre nje ftese ne Festen e Flamurit, duhej paguar haraçi i 100 frangave te çmimit te fjalorit.

E nese ne kortezhin e atyre qe linin sallen ne fund te mbremjes, guxonte kush ta prishte uniformitetin e rreshtit te burrave qe kapercenin deren me nga nje fjalor nen sqetull, fatkeqi e dinte se duhej t’i linte pergjithmone lamtumiren “Nenes Shqiperi”…