VOAL – Thomas Stearns Eliot ka lindur në St Louis në shtetin e Misurit (SHBA), më 26 shtator 1888. Familja, me origjinë britanike, i përket borgjezisë së pasur të vendit: babai është drejtor i një fabrikë të tullave dhe nëna e tij vjen nga një familje e lashtë nga Massachusetts. Në moshën dhjetë vjeç, Eliot i ri tregoi interes të veçantë në poezi, aq shumë saqë revista e shkollës botonte disa prej tij.

Ai u regjistrua në Harvard në vitin 1906 ku kaloi vitet e tij universitare dhe përjetoi ambientin intelektual pjellor të Bostonit. Ai studioi letërsi franceze, gjermane, angleze, histori mesjetare dhe histori filozofike. Në ndërkohë, interesohet dhe thellon studimin e Komedisë Hyjnore të Dante Alighieri, së cilës më pas ia kushtoi një nga esetë e tij më të famshme. Ai ndjek një kurs për poetët metafizikë dhe takohet me Conrad Aiken, një poet me të cilin krijon një miqësi të thellë dhe të qëndrueshme. Lexon ese nga Arthur Symons dhe është i impresionuar nga poezia e Jules Laforgue. Falë leximit të “Frymës së Romantikës” nga Ezra Pound, ai zbulon pastaj provansalin dhe stilnovistët.

Më 1911 u regjistrua në Sorbonne ku qëndroi për një periudhë të caktuar derisa u kthye në Harvard për të ndjekur një doktoraturë në filozofi. Në qershor të vitit 1914, kur mbaroi universitetin, shkoi në Paris; dy muaj më vonë ai merr një bursë që e çon për një vit në Londër, në Merton College, Oksford.

Më 1915 ai u takua me Vivienne Haigh-Wood, e cila së shpejti u bë gruaja e tij. Çifti merr me qira një dhomë në shtëpinë e filozofit Bertrand Russell. Eliot duhet të përballet me shtrëngesat financiare: babai i tij, i cili nuk e pranon zgjedhjen e tij për të ndjekur karrierën akademike, i refuzon çdo ndihmë. Kështu, Eliot filloi të punonte si mësues. Më vonë, falë përfshirjes së familjes së Vivienne, ai u bashkua me Lloyds Bank si një punonjës, ku qëndroi për gati dhjetë vjet.

Në të njëjtën periudhë u emërua zëvendës drejtor i “The Egoist”, një revistë në seksionet e të cilit punon Ezra Pound.

Më 1917 iu botua përmbledhja e parë e poezive: “Prufrock dhe vëzhgime të tjera” (Prufrock and other observations); e më 1919 dhe 1922 respektivisht, janë “Poesie” dhe “Toka e shkretuar”.

Prej vitit 1923 ai u bë drejtor i revistës “The Criterion”, pastaj i shtëpisë botuese Faber & Faber. Në vitin 1927 ai merr shtetësinë angleze dhe konvertohet në anglikan, hap që në masë të madhe ndikon prodhimin e tij letrar (në vitin 1933 do të bëhet Vicar’s Warden, pozita më e lartë e një laiku në kishën Anglikane). E në këtë periudhë fillon interesi i Eliotit për teatrin, që është konkretizimi me prodhimin e eseve dhe veprave si “Vrasje në Katedrale”, “Bashkim familjar”, “Koktej”,  “Nëpunës të Trustit “dhe” Burrështetas i madh “.

Midis viteve 1930 dhe 1940, Eliot fokusohet veçanërisht në problemet etike dhe filozofike të shoqërisë moderne. Vepra e Eliotit do të futet në kuadër të të ashtuquajturit “modernizmit”, një lëvizje që në periudhën mes të parë dhe Luftës së Dytë Botërore do të revolucionarizojnë të gjitha artet: të gjithë autorët moderniste janë të bashkuar me refuzimin e tyre të traditës Viktoriane letrare dhe shërimin e poezisë angleze të shekullit të shtatëmbëdhjetë.

Pas një reflektimi të trazuar, ai vendos të ndahet nga gruaja e tij, e cila shtrohet në spital në një institucion mendor, ku ajo vdiq në vitin 1947. Vdekja e gruas së tij përgjithmonë do të lërë një ndjenjë të faji tek poeti, edhe pse ai do të martohej përsëri në vitin 1957.

Thomas Stearns Eliot u nderua me Çmimin Nobel për Letërsi në vitin 1948, “për kontributin e tij të jashtëzakonshëm pionier në poezinë e sotme”.

Ai vdiq për shkak të emfizemave pulmonare në Londër më 4 janar 1965. Hiri e tij, sipas dëshirës së poetit, u vendos në Kishën e Shën Michael East Coker, fshat prej nga paraardhësit e Eliotit emigruan në Amerikë: një pllakë e vogël e përkujton poetin. Dy vjet pas vdekjes së tij, një gur i madh u vendos në kujtim të tij, në dyshemenë e “Këndit të poetëve” të Westminster Abbey në Londër.