VOAL – José de Sousa Saramago ka lindur në Azinhaga, Portugali, më 16 nëntor 1922. U zhvendos në Lisbonë me familjen në moshë të re, i braktisi studimet e tij universitare nga vështirësitë ekonomike, duke u marrë me punë të ndryshme. Ai në fakt ka punuar si një farkëtar, projektues, lektor, përkthyes, gazetar, gjersa u punësua në mënyrë të përhershme në botimet, duke punuar për dymbëdhjetë vjet si redaktor letrar.

Romani i tij i parë, “Toka e mëkatit”, i vitit 1947, nuk do të ketë një sukses të madh në Portugalinë obskurantiste të Salazarit, diktatorit ndaj të cilit Saramago nuk e ka ndaluar luftën, duke u përballur me censurën sistematike të shkrimeve të tij gazetareske. Në vitin 1959 ai u regjistrua në Partinë Komuniste Portugeze që vepron në fshehtësi, duke ikur gjithmonë nga kurthet dhe intrigat e Pidës famëkeqe, policisë politike të regjimit. Në fakt, duhet të theksohet se për të kuptuar jetën dhe punën e këtij shkrimtari nuk mund të injorojmë angazhimin e vazhdueshëm politik që ka qenë gjithnjë në çdo aktivitet.

Në vitet gjashtëdhjetë, ai u bë një nga kritikët më të rëndësishëm të vendit nëpërmjet edicionin të ri të revistës “Seara Nova” dhe më ’66 publikon përmbledhjen e tij të parë të poezive “Poezi të mundshme”. Ai bëhet drejtor në një shtëpi botuese dhe, nga 1972 deri 1973, është redaktor i shtojcës kulturore dhe editoriale të gazetës “Diario de Lisboa”, deri në shpërthimin e të ashtuquajturit Revolucionit i Karafiltë në vitin 1974. José Saramago boton librin poetik “Ndoshta lumturia”, 1970, kronikat “Për këtë dhe botën tjetër”, 1971, “Bagazh udhëtar”, 1973, “Mendime që DL kishte” 1974, drama, novela dhe romane. Saramago (zëvendës kryeredaktor i gazetës “Diario de Noticias” më ’75 dhe shkrimtar me kohë të plotë) e çliron letërsinë portugeze nga kompleksi i mëparshëm dhe krijon një brez post-revolucionar.

Në vitin 1977 shkrimtari José Saramago publikoi romanin e gjatë dhe të rëndësishëm “Manual i pikturës dhe kaligrafisë”, ndjekur më tetëdhjetë nga “Një vend i quajtur Alentejo,” fokusuar në revoltën e popullit të rajonit në lindje të Portugalisë. Por me “Përkujtimorja e manastirit” (1982) më në fund merr suksesin e shumëpritur.

Në gjashtë vite botoi tri veprat me ndikim të madh (përveç Përkujtimores, “Viti i vdekjes së Richard Reis” dhe “Rafti i gurtë”) duke marrë vlerësime të shumta.

Vitet Nëntëdhjetë e kanë shenjtëruar atë në skenën ndërkombëtare me “Rrethimin e Lisbonës” dhe “Ungjillin sipas Jezusit”, dhe më pas me “Verbërinë”. Në vitin 1998, duke ngjallur polemika sidomos nga Vatikani, ai u nderua me çmimin Nobel për letërsi.

José Saramago vdes më 18 qershor, 2010 në banesën e tij në Lanzarote, në qytetin e Tías, në Ishujt Kanarie.