VOAL – Edward Estlin Cummings ka lindur më 14 tetor 1894 në Kembrixh, Massachusetts (SHBA). Babai i tij është profesor i sociologjisë dhe shkencave politike në Harvard, dhe menjëherë inkurajon prirjet letrare dhe poetike të djalit të tij. Mjafton të thuhet se testi i parë poetik i Edwardit daton në tri vitet e para të jetës.

Ai studioi në Universitetin e Harvardit, ku, në vitin 1916, u diplomua shkëlyqeshëm në anglisht dhe studime klasike, dhe në veçanti në latinisht dhe greqisht. Gjatë periudhës së universitetit vazhdon të kultivojë pasionin e tij për poezi, duke analizuar krijimtarinë e Gertrude Stein dhe Ezra Pound. Disa nga esetë e tij publikohen edhe në gazetën e shkollës. Poezitë e kësaj periudhe pastaj do të përmblidhen në tekstin “Tetë poetë në Harvard” (1920).

Në vitin 1917, në periudhën e Luftës së Parë Botërore, ai vendosi të regjistrohet, por një gabim administrativ e detyroi atë të qëndronte në Paris për pesë javë. Kështu lind dashuria e tij për kryeqytetin francez, në të cilin shpesh do të kthehet. Për shkak të një serie të letrave të këmbyera me mikun e tij William Slater, në të cilën të dy shprehin mendime kundër luftës, ai u arrestua dhe për tre muaj mbeti në fushën e La Ferté-Macé në Normandi. Në dhjetor të të njëjtit vit, falë ndërmjetësimit të babait të tij i cili i shkroi një letër Presidentit Woodrow Wilson, ai u riatdhesua.

Edward rrëfen përvojën e burgimit në romanin autobiografik “The Huge Room”. Në romanin përshkruan të gjithë personazhet që takoi gjatë tre muajve të burgimit, për ironi për pasojat e një zbatimi tepër pedant dhe të verbër të rregullave. Ai kthehet në shtëpi në prag të Vitit të Ri të vitit të ri 2018, por menjëherë thirret nën armë. Ai shërbeu në Divizionin e 12-të të Camp Devens deri në nëntor 1918. Nga 1921-1923 ai jetoi në Paris, pastaj u kthye në Shtetet e Bashkuara. Megjithatë, ai kurrë nuk ndalon së udhëtuari, duke takuar gjatë shëtitjeve të personazhe të ndryshme duke përfshirë Pablo Picasso. Ai gjithashtu bën një udhëtim në Bashkimin Sovjetik të cilin e tregon në romanin “Eimi” (1933).

Përqëndrimi i tij në aktivitetin poetik favorizohet nga një aksident i tmerrshëm në të cilin babai humb jetën. Dhimbja e humbjes serioze e bën atë të kuptojë se ai duhet të përqëndrohet në gjërat e rëndësishme në jetë çka janë vargjet e poezisë së tij. Publikoi në këtë kohë shumë vepra poetike, duke përfshirë: “Tulips & Chimneys” (1923), “XLI Poems” (1926), “Christmas Tree” (1928), “No thanks” (1935) e “Collected Poems” (1938).

E. E. Cummings është një poet avangardist që përdor shpesh forma tradicionale si soneti. Edhe temat janë klasike: poezitë e tij shpesh merren me dashurinë, marrëdhënien mes njeriut dhe natyrës dhe marrëdhëniet midis individit dhe misionit. Ndikimi i rrymave të tilla si dadaizmi dhe surrealizmi, të cilat ai iu afrua gjatë qëndrimeve të tij parizianë, krijuan një refuzim të caktuar të sintaksës tradicionale. Si për Ezra Pound, edhe për Edward poezia ka një natyrë pikture. Në tekstin e tij, të dy letrat dhe shenjat e pikësimit marrin kuptim edhe nga këndvështrimi ritmik. Pasioni i tij novator për fjalët e çon atë që të krijojë vazhdimisht fjalë të reja duke krijuar emra, ndajfolje, mbiemra të rinj nëpërmjet parashtesave dhe prapashtesave. Ideja e tij për vitalitetin intim të shkronjave përmbys fjalët me kaq shumë kuptime të ndryshme, të shtuara dhe të zgjeruara nga loja e pafundme me fjalët.

Megjithatë, talenti i Cummings nuk është i drejtuar vetëm në krijimin e poezive. Ai shkruan romane, libra për fëmijë dhe katër komedi: “Him” (1927), “Anthropos: ose e ardhmja e artit” (1930), “Tom: një balet” (1935) e “Santa Claus: një moralitet” (1946).

Ai ka jetuar në fshatin Greenwich që nga viti 1924, duke lëvizur vetëm për udhëtimet e tij të shumta. Që nga viti 1932 jeton një histori e qëndrueshme dashurie me partneren e tij të tretë, fotografen dhe modelen Marion Morehouse. Të dy bashkëpunojnë në një tekst, “Adventure in Value”, i cili përmban fotografitë e Marion shoqëruar nga fjalët e komentet nga Edward.

Në periudhën pas Luftës së Dytë Botërore shumë poetë të rinj gjetën udhëzuesin e tyre në Cummings. Edward fillon të marrë një seri shpërblimesh, dhe në vitin 1952 Universiteti i Harvardit i jep atij një titull profesor nderi.

Ai kaloi periudhën e fundit të jetës së tij duke udhëtuar, duke lexuar në publik poezitë e tij dhe duke përjetuar momente të pushimit veror në rezidencën e tij në New Hampshire.

Edward Estlin Cummings vdes në moshën 67 vjeç më 3 shtator 1962 nga një sulm kardiak. Në kohën e vdekjes së tij ai është poeti i dytë më i lexuar amerikan pas Robert Frost.